Μπορεί για πολλούς να μην είναι γνωστό ή για άλλους να είναι παντελώς αδιάφορο ,το νησί μας όμως, η κοσμοπολίτικη Σκιάθος, είχε την ευλογία να την επισκεφθούν και να την περπατήσουν δύο άγιοι της Εκκλησίας μας, καθώς και ο όσιος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος που ήρθε στο νησί μας τον Ιούλιο του 1926, του οποίου την επίσημη αγιοκατάταξη προσδοκούμε όταν ο Θεός το επιτρέψει.

Η εικόνα της Σκιάθου στο σήμερα κάνει πολλούς, ίσως τους νεότερους, να νομίζουν πως έτσι ήταν πάντα. Αλλά όσοι νοσταλγικά τιμούν και σέβονται ένα διαφορετικό όμορφο παρελθόν, ανακαλύπτουν θησαυρούς που δε συλήθηκαν από την "πρόοδο" και τον εκμοντερνισμό.

Το νησί μας είχε τη μεγάλη ευλογία να δεχθεί την επίσκεψη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία μας προσέφερε το θαυματουργό της εικόνισμα ως βοήθεια και πηγή χάριτος, της οποίας τη σωτήρια επέμβαση στα φοβερά γεγονότα της 23^ης Αυγούστου του 1944 εορτάσαμε.

Η Σκιάθος όμως έτυχε και της ευλογίας όπως προαναφέραμε της επισκέψεως δύο μεγάλων αγίων. Η ξεχωριστή αυτή τιμή και ευλογία  δυστυχώς αφέθηκε στη λήθη, παραγκωνισμένη από  άλλες ‘’προτεραιότητες’’ και η μνήμη των αγίων αυτών δεν έχει αναδειχθεί όπως θα έπρεπε και όπως συμβαίνει αλλού σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Ο ένας ήταν ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός που επισκέφθηκε τη Σκιάθο ως ιεροκήρυκας το 1892, ο έτερος ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , ο διδασκάλος και φωτιστής του Γένους στα δύσκολα χρόνια της δουλείας, που περιόδευσε στη Σκόπελο και πέρασε και από το νησί μας κατά τη δεύτερη ιεραποστολική του περιοδεία (1763-1770).

Η μνήμη του τιμάται την 24η Αυγούστου, αλλά αν και ευλόγησε τον τόπο μας, ούτε εξωκκλήσι υπάρχει αφιερωμένο σε αυτόν αλλά ούτε και η μνήμη του εορτάζεται όπως θα έπρεπε, ούτε στο παρόν ούτε κοιτώντας και πίσω στον χρόνο.

Οι πληροφορίες για την εδώ παρουσία του ή τη δράση του είναι ανύπαρκτες, όπως άλλωστε παρατηρούμε και για άλλα γεγονότα του τόπου μας.

Η προσφορά του ανεκτίμητη, ο λόγος του αν και πύρινος δρόσιζε τις ψυχές των σκλαβωμένων. Η πίστη στον Χριστό,  η Πατρίδα και η Παιδεία ήταν για εκείνον ό,τι σπουδαιότερο είχε ο σκλαβωμένος Έλληνας για να διατηρήσει την ταυτότητά του.

Κύριο μέλημα του ήταν οι υπόδουλοι Έλληνες να πιστεύουν στο Χριστό και να μαθαίνουν γράμματα, απόδειξη η ίδρυση περίπου 200 σχολείων.  

Αυτό δεν άρεσε όμως ούτε στους Τούρκους αλλά ούτε δυστυχώς και σε κάποιους "βολεμένους" Έλληνες της εποχής .

Μετά από μια πολυετή και κοπιώδη ιεραποστολική δράση αγώνων, διωγμών και θλίψεων, το Σάββατο 24 Αυγούστου 1779 στο Βεράτιο της Βορείου Ηπείρου τον απαγχόνισαν ρίχνοντας το τίμιο λείψανο του στον ποταμό  Αώο .

Θα μπορούσαμε λοιπόν και εμείς ως Σκιαθίτες να καυχηθούμε και να τον θεωρήσουμε και «δικό» μας άγιο, με την ευχή να βρεθεί μια φιλάγια ψυχή να ανεγείρει ένα ξωκλήσι στη χάρη του. Ίσως θα έπρεπε να καθιερωθεί επίσημα ο εορτασμός της μνήμης του στη Σκιάθο.  Του οφείλουμε πολλά και ως ορθόδοξοι χριστιανοί αλλά και ως Έλληνες μιας και δεν υπήρξε μόνο άνθρωπος του Θεού αλλά και των Γραμμάτων.

Να έχουμε τις πρεσβείες του!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• «ΠΑΤΡΩΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», Εκδόσεις Σπύρου 1996.

• Συμβολή στην Εκκλησιαστική και Πνευματική Ιστορία των Βορείων Σποράδων (16^ος -19^ος αιώνας), Χρήστου Χαχαμίδη, Βόλος 2012.

• ΣΚΙΑΘΟΣ, Το νησί του Παπαδιαμάντη, Εκδόσεις ‘Ωρες, Βόλος 1997.