Ο Δυτικός κόσμος, και ιδιαίτερα οι πολίτες των συγχρόνων Ευρωπαϊκών κρατών έζησαν τις τελευταίες δεκαετίες σε ένα κλίμα σταθερότητας και ευδαιμονίας. Έχοντας πετύχει ικανοποιητικά νομοθετικά και εφαρμοστικά πλαίσια που αφορούν εκπαίδευση, υγεία, κοινωνικές σχέσεις, ατομικά δικαιώματα και περιβάλλον, εστίασαν κριτικά την προσοχή τους στις περιοδικά εμφανιζόμενες οικονομικές κρίσεις, στην
ενέργεια, το μεταναστευτικό και στις γραφειοκρατικές πρακτικές της κεντρικής Ευρωπαϊκής διοίκησης.
Η ασφάλεια των συνόρων σταμάτησε να αμφισβητείται στα πλαίσια μιας γεωπολιτικής σταθερότητας και πολλές χώρες προχώρησαν σε μια λογική ανακατανομή των αμυντικών τους δαπανών και επενδύσεων σε πιο κοινωνικά αποδεκτές δραστηριότητες.
Το κλίμα όμως της γεωπολιτικής σταθερότητας φαίνεται ότι έχει διαταραχθεί. Η Ουκρανική εμπόλεμη ζώνη, το μεσανατολικό και πιθανόν η πολιτική ιδιαιτερότητα της Taiwan είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εάν οι περιοχικές αυτές πολεμικές εμπλοκές είναι τοπικού η παγκόσμιου ενδιαφέροντος και εάν τα γειτονικά κράτη μπορούν να αντιμετωπίσουν τις
προκλήσεις αυτές μόνα η σε βάση ευρύτερων πολιτικών σχηματισμών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γεννήθηκε μετά από την θύελλα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, για να διασφαλιστεί το απαραβίαστο των συνόρων και να καθιερωθεί μια κοινή οικονομική πολιτική που θα οδηγήσει τις κοινωνίες μας σε ειρήνη και σε ευημερία. Παρά τον προβληματισμό που αφορά τον επαρκή σχεδιασμό και την πλήρη επίτευξη αυτών των στόχων, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάνει πολλά θετικά βήματα εμπρός και σήμερα καλείται να παίξει ένα νευραλγικό, ίσως ιστορικό, ρόλο
μέσα στο μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον.
Η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης, με κοινό αμυντικό σχεδιασμό, με προστατευμένα σύνορα τα οποία αποτελούν το περίγραμμά της, ίσως να είναι μονόδρομος . Η κρίση στον Έβρο, πριν από δύο χρόνια, λειτούργησε ως καταλύτης, καθιερώνοντας τα εθνικά σύνορα ως ευρωπαϊκά όρια μιας κοινότητας αξιών. Οι πρόσφατες κρίσεις, δίπλα και πάλι στα χερσαία σύνορα της Ευρώπης, κάνουν επιτακτική την λήψη κοινών ιστορικών αποφάσεων και μέτρων στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γι΄ αυτό η συμμετοχή στις Ευρωεκλογές δεν πρέπει να είναι χαλαρή η αντιδραστική. Η μόνη λογική επιλογή είναι η μαζική και υπεύθυνη συμμετοχή. Έτσι όλοι θα δώσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την δυνατότητα να σταθεί στο ύψος της και να ανταποκριθεί στην ιστορική πρόκληση.