Μακάρι όλοι μας, όσοι επιθυμούμε πληρότητα και ποιότητα ζωής, να εμπιστευθούμε και να αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο και Αρχηγό της ζωής μας Ιησού Χριστό, που μόνος Αυτός μπορεί να μας διαβιβάσει, από τον θάνατο, στην ατελεύτητη και αληθινή ζωή και να μας καταστήσει κληρονόμους της αιωνίου Βασιλείας Του.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί και συλλειτουργοί, Οσιώτατοι Μοναχοί και Μοναχές και Χριστιανοί μου ευλογημένοι,

Προσήλθαμε απόψε λαμπαδηφόροι, για να γιορτάσουμε την εκ νεκρών Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και να πανηγυρίσουμε την θριαμβευτική Του νίκη επί του θανάτου, ο οποίος αποτελεί τον έσχατο εχθρό μας και το βεβαιότερο απ’ όλα τα γεγονότα, όσα συμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων.

Για την Ανάσταση του Χριστού, οι περισσότεροι δεν αμφιβάλλουμε, και σωστά πράττουμε, αφού είναι γεγονός βεβαιωμένο από πλήθος αυτοπτών και αυτήκοοων μαρτύρων, μερικοί από τους οποίους ήσαν στην αρχή και μέχρι να έχουν χειροπιαστές αποδείξεις δύσπιστοι, ενώ σχεδόν όλοι τους είχαν τέλος μαρτυρικό, ένεκα αυτής της πίστης στον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο και αναμφίβολα, ουδείς απέθανε ποτέ για να υπερασπισθεί ένα ψέμμα.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, αναμένουμε με αγωνία, να ψάλλουμε σε λίγα λεπτά το πιο χαρούμενο τροπάριο, το Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας!

Ερωτώ όμως όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά: Αποδεχόμαστε πράγματι, όπως θα έπρεπε, το περιεχόμενο αυτού του αναστασίμου τροπαρίου; Ότι, δηλαδή, αναστάς ο Χριστός εχάρισε ζωή σε όσους είναι στα μνήματα; Στους νεκρούς;

Προσέξετε, αδελφοί μου και τέκνα μου, δεν εννοεί εδώ η αγαλλομένη και ψάλλουσα Εκκλησία την μετά τον θάνατο συνέχιση της ζωής, όσον αφορά στις ψυχές, γιατί απλούστατα οι ψυχές δεν πεθαίνουν! Εννοεί την ανάσταση των πεθαμένων σωμάτων! Αυτό εννοεί και το Σύμβολο της Πίστεως, που απαγγέλλουμε, όταν λέγει: Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών!

Εδώ δοκιμάζεται η πίστη και παλεύει με την λογική! Δεν είναι, πράγματι, δύσκολο να δεχθεί κάποιος την αθανασία της ψυχής, καίτοι οι άθεοι υλιστές και αυτό ακόμη το αρνούνται. Το «σκάνδαλο» είναι να δεχθείς την ανάσταση του νεκρού και διαλυμένου στα εξ ων συνετέθη ανθρωπίνου σώματος.

Θυμηθείτε ότι, όταν ο Απόστολος των Εθνών Παύλος αναφέρθηκε στην ανάσταση των ανθρώπων, μιλώντας στην Αθήνα, στον Άρειο Πάγο, οι περισσότεροι από τους ακροατές του τον εχλεύασαν, ενώ οι πιο ευγενικοί απ’ αυτούς του απάντησαν, «θα τα ξαναπούμε μιάν άλλη φορά». Ελάχιστοι μόνον τον πίστευσαν.

Είναι, άραγε, ακατόρθωτο η δύσκολο για τον Θεό και νικητή του θανάτου, το ζήτημα της εκ νεκρών αναστάσεως; Καθόλου! Δεν είναι Εκείνος, που από το μηδέν εδημιούργησε τα πάντα; Δεν είναι Εκείνος που ανέστησε αρκετούς, κατά την επί της γης παρουσία Του και μάλιστα τον φίλο Του Λάζαρο, που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες μέσα στον τάφο; Αυτές όλες οι αναστάσεις υπήρξαν προάγγελοι της δικής Του αναστάσεως, αλλά και της δικής μας!

Ο Θεάνθρωπος επάνω στον σταυρό απέθανε, ως άνθρωπος, ενώ η θεότητά Του έμεινε απαθής, και ετάφη! Κατά την ανάστασή Του ανέστησε την ανθρώπινη φύση, την οποία γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είχε προσλάβει και έτσι πλέον μαζί Του δυναμικά έχει αναστηθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα! Γι’ αυτό λέμε? «ζωήν χαρισάμενος», ενώ ακόμη υπάρχουν άνθρωποι στα μνήματα κι εμείς πρόκειται να αποθάνουμε. Δυνάμει, έχουμε αναστηθεί και αναμένουμε το ενεργεία, που θα λάβει χώρα κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας!

Η παρουσία των ιερών λειψάνων στην ζωή μας και μάλιστα των αφθάρτων, όπως του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, που εφέτος συμπληρώνονται εκατό έτη αγιαστικής παρουσίας του στο Νησί και την Μητρόπολή μας, έρχονται να στερεώσουν την πίστη μας στην ανάσταση των σωμάτων, τα οποία, μην ξεχνούμε, δεν είναι μηχανές ή ηδονικά αντικείμενα, αλλά ναοί έμψυχοι του Θεού. Πως, αλλιώς, εξηγούνται τα θαύματα; Πως «τα οστέα τα γυμνά» η τα λείψανα ευωδιάζουν και πηγάζουν ιάματα; Διά της Αναστάσεως, την οποία προαναγγέλλουν, αλλά και τα ίδια αναμένουν!

Οι πάντες, λοιπόν, θα αναστηθούμε! Ωστόσο, ανάλογα με τις επιλογές μας, άλλοι από μας θα έχουν ανάσταση ζωής και άλλοι, οι τα φαύλα πράξαντες, δυστυχώς, ανάσταση κρίσεως!

Αγαπητά μου παιδιά,

Εάν πιστεύουμε σε αυτή την δωρεά του Θεού, την δική μας Ανάσταση, τότε Τον δοξολογούμε αληθινά και δικαίως τον ευγνωμονούμε! Όσοι, ως καλοπροαίρετοι, μα και αδύναμοι άνθρωποι, κλονιζόμαστε σ’αυτή την πίστη, ας Τον παρακαλέσουμε με πόθο, να μας τονώσει την πίστη.

Όποιος, όμως, δεν πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών, ας μη αυταπατάται! Αυτός, ούτε του Χριστού την ανάσταση πιστεύει, έστω κι αν τυπικά καμώνεται πως γιορτάζει!

Γι’ αυτό, ας ενωθούμε με τον Αναστάντα Κύριό μας, διά της συμμετοχής μας στο άγιο Ποτήριο, την πηγή της Ζωής και ας τον τιμήσουμε με ολόκληρη την ύπαρξή μας, το σώμα μας και την ψυχή μας, που και τα δύο Του ανήκουν, με λόγια και έργα αναστάσιμα, σύμφωνα, δηλαδή, με το άγιο θέλημά Του. Ελεύθεροι, επί τέλους, από τα αντίθεα έργα του σκότους, ας εορτάσουμε με αγαλλίαση την μυροβόλο και ολοφώτεινη Ανάσταση!

 

Διάπυρος ευχέτης σας

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ σας

† ο Χαλκίδος Χρυσόστομος