Τέλη δεκαετίας του ’50. Η Σκιάθος κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της ομορφιάς της. Άγνωστη σχεδόν για τους πολλούς, με τις τουριστικές υποδομές να είναι ανύπαρκτες και την πρόσβαση δύσκολη. Τα ακριβά διαμάντια της φύσης της, ακόμα αθώρητά και αδιάγνωστα από τα μάτια των έστω λίγων επισκεπτών της, που θαρρείς πως μια δύναμη παράξενη τους τραβούσε σαν μαγνήτης στο νησί. Διαβόητοι περιηγητές από όλο τον κόσμο, όταν η τύχη τους έδειχνε το σημάδι του νησιού στον χάρτη και η πυξίδα τους οδηγούσε στα άγια χώματα του, μαγευόταν με μιας. Πώς να μη ζαλιστεί κάποιος και να μην ερωτευτεί τις φυσικές ομορφιές της Σκιάθου που είναι πάνω από κάθε περιγραφή; Η θάλασσα, οι αμμουδιές, τα δάση μπλέκονται σε μαγευτικές εικόνες. Το 1961 πολυταξιδεμένος Άγγλος περιηγητής, δήλωσε γοητευμένος. «Σε κανένα τόπο πάνω στη γη δεν έχω ξαναδεί τόσες αποχρώσεις του πράσινου». Όλα αυτά φέρνουν στο νου τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη. «Έλα λοιπόν από την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα». Αυτό το νησί εντυπωσίασε τον Τάκη Δερβένη, που αποφάσισε να το αξιοποιήσει τουριστικά. Ο Τάκης Δερβένης γεννήθηκε το 1930 στην Κόνιτσα της Ηπείρου. Όταν ήταν τριών χρονών, η οικογένειά του μετανάστευσε στη Ρουμανία με το όραμα μίας καλύτερης ζωής. Μετά τον πόλεμο το 1947, γύρισε σαν πρόσφυγας στην Ελλάδα όπου τελείωσε το γυμνάσιο στον Πειραιά, δουλεύοντας συγχρόνως σε ένα ναυτικό πρακτορείο. Τελειώνοντας το σχολείο, παράλληλα με τη δουλειά στο πρακτορείο, ασχολήθηκε με μία μικρή ναυτιλιακή επιχείρηση. Μπόρεσε έτσι να βοηθήσει φίλους πρόσφυγες, συμμαθητές του να σπουδάσουν. Το 1957 γνώρισε την Έλσα. Το καλοκαίρι του 1958, ήρθαν εκδρομή μαζί με φίλους για πρώτη φορά στη Σκιάθο, που αν και χωρίς καμιά τουριστική υποδομή τους άρεσε πολύ. Καθώς δεν υπήρχε ξενοδοχείο, νοίκιασαν και έμειναν σε ένα δωμάτιο που ούτε ρεύμα ούτε νερό διέθετε. Το ζευγάρι είχε ήδη μαγευτεί από την ομορφιά και την ενέργεια του τόπου, που τον επόμενο καιρό ερχόταν συχνά στην σκέψη και τις κουβέντες τους. Λίγους μήνες αργότερα η ναυτιλιακή επιχείρηση διαλύθηκε και ο Τάκης Δερβένης έμεινε χωρίς δουλειά. Ενώ όλα έδειχναν ότι θα ασχοληθεί με το εργοστάσιο μαρμάρων του πατέρα της Έλσας, η ίδια είχε τις ενστάσεις της και παρότρυνε το σύντροφό της να ξεκινήσει κάτι στη Σκιάθο. Έτσι το Πάσχα του 1960 ο Τάκης Δερβένης, η Έλσα και ο Θεμιστοκλής Δερβένης αδερφός του Τάκη αποφασισμένοι και ενθουσιασμένοι για ότι τους περίμενε, μετέβησαν στην Σκιάθο. Το ταξίδι μέσω Κύμης μακρύ και δύσκολο με το καράβι να μη δένει στο λιμάνι και οι βαρκάρηδες του νησιού να μεταφέρουν τον κόσμο μέχρι την στεριά. Ήταν μεγάλο Σάββατο, αργά τη νύχτα, λίγο πριν την ανάσταση, με δύσκολο καιρό, βροχή και αέρα, και όμως μέσα τους γαλήνη. Την επόμενη μέρα, Κυριακή του Πάσχα, στην βόλτα τους στο χωριό, βρήκαν ένα μαγαζί, πολύ μικρό, το οποίο ανήκε σε έναν ντόπιο ηλικιωμένο, που πουλούσε τις εφημερίδες στο νησί, όταν αυτές έφταναν με το πλοίο. Αμέσως το ενοικίασαν. Με μεγάλες δυσκολίες και χρήματα δανεικά, έστησαν μία μικρή ταβέρνα και την πρώτη πετρελαιοκίνητη ηλεκτρογεννήτρια για την λειτουργία της. Όπως ήταν φυσικό, εκείνο το πρώτο καλοκαίρι οι εισπράξεις της ταβέρνας ήταν ελάχιστες και υποχρεώσεις πολύ μεγάλες. Παρόλα αυτά ο Τάκης και η Έλσα παντρεύτηκαν το Δεκέμβριο του 1960 αποφασισμένοι να συνεχίσουν την προσπάθεια τους στη Σκιάθο. Από τότε κάθε χρόνο, ο Τάκης Δερβένης άνοιγε και από ένα νέο μαγαζί, ανύπαρκτα μέχρι τότε και πρωτόγνωρα για το νησί: ζαχαροπλαστείο, τουριστικά είδη, χορευτικό κέντρο, ξενοδοχείο, γραφείο ταξιδιών. Μάλιστα το ξενοδοχείο, που ήταν στην άκρη του χωριού είχε 19 δωμάτια και το ονόμασε “Κουκουναριές”, εκφράζοντας τον θαυμασμό του στην παραλία που του είχε κλέψει την καρδιά. Λίγα χρόνια αργότερα το 1963 η MOMA άρχισε να ανοίγει δρόμο προς τις Κουκουναριές. Ταυτόχρονα ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού επιλέγοντας τα καλύτερα σημεία της κάθε περιοχής, ξεκίνησε εκεί την ανέγερση του ξενοδοχείου Ξενία, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1967. Ο Τάκης Δερβένης υπήρξε ο πρώτος και μοναδικός ανάδοχος του έως το 1999. Διορατικός και προνοητικός κατάλαβε αμέσως ότι περιοχή των Κουκουναριών και γενικότερα η Σκιάθος προσφέρονταν για ανάπτυξη. Με όραμα να κάνει το νησί τουριστικό προορισμό υψηλού επιπέδου, πήρε την απόφαση να κάνει το άλμα. Το 1968 αγόρασε το οικόπεδο και άρχισε την ανέγερση του Σκιάθος Παλλάς. Έφυγε από τη ζωή το 2005.

Όσοι γνώρισαν τον Τάκη Δερβένη τον θυμούνται θαρραλέο, αποφασιστικό, ικανό πάντα χαμογελαστό, αισιόδοξο, συμπονετικό, ευγενικό, τρυφερό, καλό φίλο, φιλόξενο, άρχοντα πραγματικό. Τα σχέδια για το νέο ξενοδοχείο μεγαλεπήβολα. Επιστρατεύτηκαν οι καλύτεροι της εποχής για τη δημιουργία του. Η μελέτη του κτιρίου έγινε από τον πολιτικό μηχανικό Βίκτωρα από Αμπακούμκιν πάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Φραγκίσκου Κεφαλόπουλου. Ο αγιασμός και θεμέλιος λίθος έγιναν στις 20 Ιουνίου 1971 με πλήθος κόσμου από την τοπική κοινωνία, τις αρχές της Μαγνησίας και του ΕΟΤ. Ακολούθησε δεξίωση στο ξενοδοχείο Ξενία. Σε πρώτη φάση ολοκληρώθηκαν οι χώροι υποδοχής, η πισίνα, το σαλόνι μπαρ, τραπεζαρία, κουζίνα και λοιπά δωμάτια και σουίτες. Τα εγκαίνια έγιναν τον Ιούνιο του 1972. Στη συνέχεια το 1976 προστέθηκε πτέρυγα με 66 δωμάτια και από το 1978 τα τελευταία δωμάτια. Από το ξεκίνημα της λειτουργίας του το Σκιάθος Παλλάς έγινε ο αγαπημένος τακτικός προορισμός για πολλούς, μεταξύ των οποίων αρκετοί επώνυμοι της διεθνούς υψηλής κοινωνίας. Πηγή:thenewspaper.gr