Αναφερόμενος στις δράσεις του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής τα τελευταία χρόνια τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι έγινε ο νομοθετικός ορισμός για πρώτη φορά, για το τι είναι καρνάγιο και ταρσανάς, τροποποίηση του νόμου για αιγιαλό και παραλία για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της παραχώρησης και του τρόπου υπολογισμού του τιμήματος, δημιουργήθηκε το μητρώο καρνάγιων και δύο νέοι ΚΑΔ για υπηρεσίες επισκευής και συντήρησης ξύλινων σκαφών, δόθηκε δυνατότητα χαρακτηρισμού ως παραδοσιακών και σε άλλα πλοία εκτός των πλοίων αναψυχής, εισήχθηκε ο ορισμός του ξύλινου σκάφους και όχι μόνο του παραδοσιακού για την ενίσχυση των καρνάγιων καθώς και η ψηφιοποίηση του αρχείου των ναυπηγικών σχεδίων. Επιπλέον, βρίσκεται σε διαδικασία θεσμοθέτησης το Ινστιτούτο Ιστορίας που έχει το Υπουργείο Ναυτιλίας το οποίο θα περιλαμβάνει και θέματα τεκμηρίωσης και βοήθειας πάνω στα παραδοσιακά σκάφη.
Ο Ε. Κυριαζόπουλος υπογράμμισε πως «ό,τι και να κάνουμε αν δεν δώσουμε δουλειά στα ξύλινα σκάφη απλά θα παρατείνουμε τον χρόνο ζωής των καρνάγιων που υπάρχουν στη χώρα. Πρέπει να δώσουμε και άλλους ρόλους στο ξύλινο σκάφος και πρέπει να το προστατεύσουμε». Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, δείχνοντας και παραδείγματα, σε κάθε σχεδόν καμπάνια του ΕΟΤ για τον ελληνικό τουρισμό, κάθε χρόνο, υπάρχει τουλάχιστον μία εικόνα ξύλινου σκάφους, ιστιοπλοϊκού, ψαράδικου, βάρκας κλπ, ως όμορφη εικόνα της χώρας, σημειώνοντας ωστόσο ότι «όταν πάμε το καλοκαίρι σε ένα νησί ψάχνουμε με το κιάλι να βρούμε ξύλινα σκάφη».
Ζήτησε να υπάρξει μία νέα λογική και να προωθείται το ξύλινο σκάφος προκειμένου να γίνει ελκυστικό καθώς έχει πολλά πλεονεκτήματα, ενώ αποτελεί και ένα «πράσινο» μέσο, παραπέμποντας στην κίνηση με ιστία και πανιά, που αποτελούν και πάλι πεδίο έρευνας στη ναυτοσύνη. Ανέφερε, σε αυτή την κατεύθυνση, την ιδέα που του έχει μεταφερθεί και αφορά την δημιουργία εμπορευματικών μεταφορών μεταξύ των νησιών μέσα από ένα δίκτυο ξύλινων σκαφών, με πανί, κάτι που εκτός των άλλων θα δημιουργήσει και την ανάγκη για περισσότερα ξύλινα σκάφη και περισσότερη δουλειά στους ταρσανάδες. Παράδειγμα που ήδη εφαρμόζεται σε χώρες της βόρειας Ευρώπης. «Αν δεν δώσουμε νέα δουλειά στα ξύλινα σκάφη, τότε απλά θα συντηρούμε αυτά που υπάρχουν, για όσο υπάρχουν. Βασικός σκοπός είναι να βρούμε το αύριο αυτών των σκαφών, να βρούμε δουλειά στη θάλασσα για αυτά τα σκάφη» τόνισε.
