H επίσκεψη της Υπουργού Όλγας Κεφαλογιάννη στη Σκιάθο και η ομιλία της στην εκδήλωση «Βιώσιμη Τουριστική Ανάπτυξη και Προστασία Περιβάλλοντος – η περίπτωση της Σκιάθου» είναι μια μεγάλη τιμή για το νησί. Το ότι η Σκιάθος αποτελεί τον κολοφώνα της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και αποτελεί παράδειγμα στο κεφάλαιο αυτό, πρέπει να γεμίζει τον κάθε Σκιαθίτη και τον κάθε επαγγελματία στον κλάδο του τουρισμού με περηφάνεια.

Σαν Ένωση στρατηγικά στηρίζουμε δράσεις όπως το Zero Waste Horeca, που οδηγούν τις επιχειρήσεις στη κατεύθυνση της βιωσιμότητας, εκπαιδεύουν τις διοικήσεις και το προσωπικό τους σε βιώσιμες πρακτικές. Μάλιστα, η νέα γενιά των ξενοδόχων που έχουν αναλάβει τα περισσότερα από τα ξενοδοχεία στο νησί είναι από μόνοι τους ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στον τομέα και συμβάλουν στη μείωση του αποτυπώματος των επιχειρήσεών τους.

Σαν ξενοδόχοι, έχουμε γίνει εισπράκτορες του τέλους ανθεκτικότητας που προορίζεται για το περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ένα τέλος που με τις αυξήσεις που έχει πάρει, βάζει σε ρίσκο την ανταγωνιστικότητα του κλάδου αλλά και γενικότερα του τουριστικού προϊόντος της χώρας. Θα περιμέναμε σαν Ένωση αλλά και ως ξενοδόχοι να βλέπαμε, έστω ετήσια, έναν απολογισμό των δράσεων που γίνονται για το περιβάλλον με αυτά τα χρήματα. Θα θέλαμε να σκοντάφτουμε στην καθημερινότητά μας πάνω σε βιώσιμες επενδύσεις και υποδομές που έχουν προκύψει ως απόρροια του ταμείου που προκύπτει από το τέλος αυτό. Αν δεν έχουμε αυτή την αναφορά, είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι -και αυτά- τα χρήματα πηγαίνουν σε έναν μεγάλο κουβά που κλείνει τρύπες στον δημόσιο προϋπολογισμό και προφανώς ότι -και αυτά- τα χρήματα αποτελούν άλλο ένα μέσο τιμωρίας ενός κλάδου που τιμωρείται επειδή τα πηγαίνει καλά. Με ότι ρίσκο αυτό σημαίνει για το μέλλον.

Ταυτόχρονα, δε μπορούμε παρά να σημειώσουμε σαν Ένωση ότι εμείς οι ξενοδόχοι υποχρεούμαστε για να καταφέρουμε να λειτουργήσουμε σε πρακτικές που προστατεύουν το περιβάλλον. Οικολογικές πιστοποιήσεις, ISO για περιβαλλοντική διαχείριση και πάρα πολλές πρακτικές και περιορισμοί στην επιχειρηματική μας καθημερινότητα που, αφενός ορθώς έχουν μπει ,αλλά αφετέρου αυξάνουν σημαντικά το κόστος λειτουργίας και εν πολλοίς δυσχεραίνουν την καθημερινότητα των επιχειρήσεων, ειδικά τη απουσία κρατικών υποδομών έξω από τα ξενοδοχεία. Τα ξενοδοχεία είναι ένας εύκολα ελεγχόμενος στόχος από το κράτος και έτσι όλοι έχουν συμμορφωθεί. Ποιο όμως είναι πραγματικά το αποτέλεσμα στο περιβάλλον όταν για παράδειγμα στο δικό μας νησί υπάρχουν 4000 δωμάτια ξενοδοχείων των οποίων το αποτύπωμα ελέγχεται, μειώνεται και καταγράφεται και ταυτόχρονα υπάρχει αντίστοιχος αριθμός δωματίων στη βραχυχρόνια μίσθωση που ούτε μπορεί να ελεγχθεί και σίγουρα δεν εφαρμόζει -και δεν δύναται να εφαρμόσει- πρακτικές που προστατεύουν το περιβάλλον όπως η ανακύκλωση απορριμμάτων; Θεωρούμε πως η πολιτεία πρέπει να ενσκήψει σοβαρά γύρω από το θέμα, και να ακούσει τις απόψεις των φορέων ώστε να χτίσουμε ένα πραγματικό πλαίσιο που προστατεύει το περιβάλλον και όχι απλά να πληρώνουμε δασμούς για ότι ρυπαίνει και να νιώθουμε ότι τελικά προστατεύουμε το περιβάλλον.