Το πάθος στη ζωή μας συχνά διαμορφώνεται από μικρή ηλικία, πολλές φορές χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Όσο ασχολούμαστε με αυτό που μας αρέσει, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον, θέλουμε να μαθαίνουμε περισσότερες πληροφορίες, τεχνικές και τρόπους να βελτιωνόμαστε, διαπιστώνουμε ότι στην πορεία της ζωής μας αυτό το συναίσθημα ξεχειλίζει τόσο, που γίνεται πια ασυγκράτητο και ζητά βασανιστικά και απελπισμένα διέξοδο.
Το διαπιστώνουμε συχνά σε καλλιτέχνες, στους μουσικούς αλλά και μαέστρους που δονούνται σύγκορμα, καθώς τους διαπερνά σαν ηλεκτρισμός το πάθος της μελωδίας, και μια και μιλάμε για μουσική, ακόμη και ο χορδιστής του πιάνου πρέπει να έχει πάθος για τη
δουλειά του, να “ακούει” τη φωνή του κάθε πιάνου, καθώς κάθε πιάνο είναι διαφορετικό από κάθε άλλο στον κόσμο και να το χορδίζει με τέτοιο τρόπο, ώστε να ακούγεται τέλεια στο χώρο που βρίσκεται.
Ο Μπετόβεν είπε το να παίξεις μία λάθος νότα είναι ασήμαντο. Το να παίξεις χωρίς πάθος είναι ασυγχώρητο. Ο ίδιος, αν και προσβλήθηκε από κώφωση νέος, συνέχισε να δημιουργεί με πάθος και πολλά από τα αριστουργήματά του τα εμπνεύσθηκε όντας τελείως κωφός.
Στους ηθοποιούς το πάθος κυριαρχεί στην κορύφωση της έντασης της απόδοσης του ρόλου τους, στους χορευτές όπου οι κινήσεις τους γίνονται αέρινες και μέσω των σωμάτων τους δονούνται οι συμβολισμοί της χορογραφίας· όπως είπε και ο νομπελίστας φιλόσοφος
Μπέρτραντ Ράσελ, οι μεγάλοι χορευτές δεν είναι μεγάλοι εξαιτίας της τεχνικής τους, είναι μεγάλοι εξαιτίας του πάθους τους.
Οι λογοτέχνες παθιάζονται με τις λέξεις και με τις έννοιες, όπως έγραψε και ο αγαπημένος ποιητής Τάσος Λειβαδίτης, οι ποιητές κοιμούνται σαν τους κλέφτες, με το αυτί τεντωμένο στην άγνωστη λέξη, ο ποιητής χάνεται για μια λέξη – να συμπληρώσω εδώ από ιδίαν εμπειρία, ότι αυτή η λέξη μπορεί να έρθει σε ώρα που δεν την περιμένουν, σαν έμπνευση τη νύχτα, να τους ξυπνήσει μια εσωτερική φλόγα λάβας στις 4 το πρωί, να γράψουν τη λέξη που η αναζήτησή της τους βασάνιζε ολημερίς και να συνεχίσουν τον ύπνο τους. Ομοίως οι δημοσιογράφοι που είναι παθιασμένοι με τη δουλειά τους κλέβουν ώρες από τον ύπνο τους για να συντάξουν την ύλη της επόμενης ημέρας, να προλάβουν την τελευταία είδηση, να είναι συνεπείς στην ενημέρωση, μετακινούνται συνεχώς, συχνά χωρίς ανάπαυλα για να είναι κοντά στα γεγονότα την ώρα που αυτά εξελίσσονται.
Το πάθος υπάρχει στους δημιουργούς γενικά, αλλά και σε όσους κάνουν αυτό που θέλουν πολύ και το κάνουν με την καρδιά τους, την ψυχή και το μυαλό τους στο απόγειο της έντασης της επιθυμίας τους. Είναι κάτι που δεν τιθασεύεται, δεν περιορίζεται, ακόμη κι αν οι γονείς διαφωνήσουν με αυτό και περιορίσουν τα παιδιά τους, νομίζοντας ότι φροντίζουν για το καλό τους, αυτά θα συνεχίσουν να ασχολούνται με το πάθος τους. Παράδειγμα ο μέγας τήνιος γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς, τον οποίον καταπίεζε η μητέρα του σχίζοντας και σπάζοντας τα πρωτόλεια έργα του, μεγαλούργησε μετά τον θάνατό της, όταν μπορούσε να δημιουργεί απερίσπαστος και άφησε πλούσιο έργο, όλη αυτή η καταπίεση που έζησε στο υπόγειο του πατρικού σπιτιού και στο φρενοκομείο όπου τον έκλεισαν, μεταλλάχθηκε σε δημιουργική φρενίτιδα. Αυτό έχει συμβεί και με άλλους δημιουργούς που τους απέτρεψαν οι γονείς τους από τη δημιουργική ασχολία που τους πάθιαζε ή την
εξειδικευμένη γνώση που τόσο πολύ ήθελαν να αποκτήσουν και τελικά μετά το θάνατο των γονέων βρήκαν το δρόμο τους και αφοσιώθηκαν ολόψυχα στο πάθος τους, λυτρώνοντας δημιουργικά τον εαυτό τους.
Οι εικαστικοί παθιάζονται με το χρώμα και το φως, καραδοκούν τη σωστή ώρα της ημέρας που ο ήλιος θα φωτίζει το χώρο εργασίας τους με ψυχρό ή θερμό φως, με σωστή γωνία πρόσπτωσης ή ανάκλασης και φωτεινότητα, ώστε να ολοκληρώσουν το έργο τους όπως το
φαντάστηκαν, στους τέλειους χρωματισμούς, υφές και φωτοσκιάσεις που εμπνεύστηκαν.
Οι φωτογράφοι παθιάζονται για την αποτύπωση στο κλείστρο της στιγμής που θα διαρκέσει κλάσμα δευτερολέπτου και μπορεί να την περιμένουν για χρόνια. Ο βραζιλιάνος φωτογράφος Leonardo Sens τράβηξε την καταπληκτική φωτογραφία του Χριστού Λυτρωτή
στο Ρίο ντε Τζανέϊρο, όπου φαίνεται σα να «κρατά» το ολόγιομο φεγγάρι με τα δυο του χέρια. Είχε μελετήσει την ευθυγράμμιση της σελήνης για τρία χρόνια, χρησιμοποιώντας διαφορετικές εφαρμογές για να βρει τις ακριβείς ώρες και ημερομηνία κατά την οποία το φεγγάρι και ο Χριστός ο Λυτρωτής θα ήταν τέλεια ευθυγραμμισμένοι.

Το πάθος μπορεί να υπάρχει όχι μόνον στους πνευματικούς δημιουργούς, αλλά και στους χειρώνακτες. Ο φούρναρης που ξυπνά αχάραγα για να φτιάξει με αγάπη και μεράκι το ψωμί που λατρεύουν οι πελάτες του, το ίδιο και ο εστιάτορας, ο μεταποιητής, ο τεχνίτης,
ακόμη και ο γεωργός που θα κάνει το μεράκι του δουλειά και πάθος, ο ανθοκόμος, ο μελισσουργός, ο οδοκαθαριστής που θα μαζέψει και το πιο μικρό φυλλαράκι, η καθαρίστρια του μετρό που καθαρίζει την κουπαστή στις κυλιόμενες σκάλες κι η ανταμοιβή της θα είναι το ευγενικό χαμόγελο κι οι ευχαριστίες αυτών που θα χρησιμοποιούν την πεντακάθαρη σκάλα. 
Οσον αφορά το ερωτικό πάθος, αυτό μπορεί να είναι πηγή αστείρευτης έμπνευσης και συνεχόμενης δημιουργίας για καλλιτέχνες και συγγραφείς, ακόμη κι αν είναι μονόπλευρο, αλλά μπορεί να είναι και καταστροφικό ταυτόχρονα.
Έχω διαβάσει, αλλά και γνωρίζω περιπτώσεις όπου το πάθος για ζωή συχνά θεραπεύει ασθενείς από βαρύτατες αθεράπευτες ασθένειες, σώζει ναυαγούς που δεν γνωρίζουν κολύμπι· σε άλλες περιπτώσεις το πάθος για γνώση και ο αλτρουϊσμός βοηθά τους
ανθρώπους να συνεδεθούν μεταξύ τους ανταλλάσοντας γνώσεις και εμπειρίες, να βελτιώσουν τη ζωή των συνανθρώπων τους, βιώνοντας το όραμά τους για μια καλύτερη κοινωνία.
Στέλλα Λεοντιάδου
φωτο suburbanmen, huffingtonpost