Απέναντι απ` το Μπούρτζι, στο ερημονήσι Μαραγκός, άνθρωποι της Χούντας είχαν γράψει με τσιμεντόλιθους ``ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 1967`` για να το βλέπουν κάθε μέρα οι κάτοικοι του νησιού , μα και πολυάριθμοι επισκέπτες του, και να θυμούνται πότε ξεκίνησε η ``επανάσταση`` των Συνταγματαρχών και το γύψινο καθεστώς στο οποίο ζούσε η χώρα.

 

Σ` εκείνο το καθεστώς ,όπου κι ο παραμικρός ψίθυρος θεωρούνταν συνωμοσία εναντίον του, το να κάνεις την παραμικρή πράξη αντίστασης, ήταν πραγματικά ηρωισμός και μπορούσε να κατασρέψει όλη τη ζωή σου.

Κι όμως λίγοι θαρραλέοι μαθητές, με την άγνοια κινδύνου που` χουν πάντοτε τα νιάτα, μπήκαν νύχτα σε μια βαρκούλα και πήγαν αθόρυβα με τα κουπιά απέναντι και μπέρδεψαν τις πλήθες με τη φράση- λεμητόμο στο σβέρκο του νησιού κι ύστερα έγιναν καπνός και όσο κι αν έψαξαν οι καθεστωτικοί απ` το επόμενο πρωί, ουδέποτε εντόπισαν τη φωτιά του.

 

Τα γράφω αυτά για να συλλογιστούμε, όσοι τέλος πάντων θέλουμε τουλάχιστον να ζούμε λεύτερα όπως τώρα, πόσο μεγάλη πράξη αντίστασης ήταν τελικά το Πολυτεχνείο, όπου 5000 φοιτητές χωρίς κρυμμένα πρόσωπα, φώναξαν κατάμουτρα στη Χούντα μες την Αθήνα ότι ήθελε να της πει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που ωστόσο, σιωπούσε...

 

Γιώργος Σανιδάς