Πρόωρη Ανάσταση με τους ήρωες των δυο Αλεξάνδρων - Γράφει ο Γιώργος Σανιδάς
2024-05-04 07:36:17
Ανάμεσα στους ήρωες του Παπαδιαμάντη μέσα στα 17 πασχαλιάτικα διήγηματά του, υπάρχει κάποιος που βιαζόταν να έρθει η Ανάσταση. Ήταν ο ΄΄λοχεμένος’’* Γιάννης του Λέκα από το διήγημα «Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη», ο οποίος, αφού είχε μεταβεί στον έρημο ναό του Χριστού στο Κάστρο, «ηὐφραίνετο ψάλλων τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», ὅπως αὐτὸς ἤξευρεν. Εἶχε βαρεθῆ τὴν Σαρακοστήν, ἐπόθει τὸ Πάσχα, καὶ ἤρχισε νὰ τὸ προεορτάζῃ.»
Ο εικοσαετής Γιάννης, «ἦτον ὅλος γέλια καὶ χαρά» κι η «μάννα του, ἐπειδὴ τὸν εἶχε μονογενῆ, συχνὰ ἔταζε καὶ παρεκάλει τοὺς Ἁγίους ΄΄νὰ τὸν κάμουν καλά΄΄. Πλὴν φαίνεται ὅτι αὐτὸς ἦτο ἀρκετὰ καλά, σχεδὸν καλύτερα ἀπὸ πλείστους ἄλλους, καὶ οἱ Ἅγιοι δὲν ἔκρινον ὅτι ἐσύμφερε νὰ τοῦ δώσουν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἡ μάννα του ὠνόμαζε ΄΄τὴν ὑγειά του΄΄, δηλ. τὴν ἐλευθερίαν νὰ κακουργῇ ἐν γνώσει.»
Και καθώς «όλα εὐωδίαζον ἄνοιξιν καὶ ἁπλότητα..» είπε να προερτάσει την Ανάσταση ως αληθινά ορθόδοξος Έλληνας!
Ο Μωραιτίδης απ΄ την άλλη, στα μόλις τρία πασχαλινά διηγήματά του, και συγκεκριμένα στο διήγημα ΄΄ο κυρ- Μανωλάκης΄΄, μας έδωσε έναν άλλο τύπο που επίσης βιαζόταν ν΄ακούσει το΄΄Χριστός Ανέστη΄΄
Πρόκειται για τον κρεοπώλη του χωριού «ο οποίος σφάζων αμνούς μέχρι της δύσεως του ηλίου… φαίνεται πως εξεπούλησεν» και μπήκε «εις το γειτονικόν καπηλείον» . Εκεί «γεμίζων μίαν παμπάλαιαν κ` εσκωριασμένην πιστόλαν, από τον καιρόν του Καρατάσου, ήνοιγε κρυφά-κρυφά την θύραν του και προεώρταζε την Ανάστασιν, πυροβολών κρατερώς και επιμόνως»… «προς μεγάλην απορίαν του γέροντος δημαρχικού κλητήρος, όστις από μακράν κάτω ακούων τον βαρύν πιστολισμόν έσπευδε μέχρι του καπηλείου υπόπτως, πλην βλέπων την θύραν κεκλεισμένην υπέστρεφε, κάμνων τον σταυρόν του και θαυμάζων το γεγονός.
— Να μποδίσουμε, εμονολόγει με την έρρινον φωνήν του, τους πιστολισμούς και τους πυροβολισμούς. Άιντε τώρα εμπόδισέ τους, κυρ δήμαρχε! Ορίστε! Αυτά είνε γραμμένα να γίνουνται, έτσι αντάμ- παπαντάμ, εξ αρχής και έκπαλαι. Ορίστε! Οι πυροβολισμοί πέφτουν μονάχοι τους, κυρ-Δήμαρχε! Είνε ο αέρας της Αναστάσεως.»
*Λέξη της σκιαθίτικης διαλέκτου που χρησιμοποιεί και ο Μωραϊτίδης (.. Αρί! Τον έδιωξε τον μπακλαβά, ο λοχεμένος! –‘’Ο μπάρμπα- Δήμαρχος΄΄) λέξη καταραστική για την κακή διαγωγή της λεχώνας που δεν κράτησε το σαρανταήμερο.
Φωτογραφία: Σκιάθος Απρίλης 1950 Ανάσταση, ναός Τριών Ιεραρχών.φωτ.Δ.Χαρισιάδη
