Ο Σταύρος Καρακωνσταντάκης γεννήθηκε στη Λάρισα και τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Σκιάθο. Έχει σπουδάσει Δασοπονία και Διαχείριση Φυσικού Περιβάλλοντος και γράφει ποιήματα που δημοσιεύει κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Τον Αύγουστο του 2019 κυκλοφόρησε τη συλλογή του «Σκιάθος. Ποιητικός τουριστικός οδηγός -μετά χάρτου-», από τις Εκδόσεις «Σμίλη». Το συγκεκριμένο έργο έλαβε μία μεγάλη διάκριση, αφού βραβεύθηκε στη δύση του 2020 από την Ακαδημία Αθηνών.
Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει στην αγαπημένη του Σκιάθο μια προσπάθεια κυκλοφορώντας ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό έντυπο το οποίο δίνει λόγο έκφρασης σε Σκιαθίτες κατά βάση γραφιάδες. Όταν κάποιος ακούει Σκιάθος σκέφτεται αυτόματα παραλίες, καλοκαίρι, διακοπές, διασκέδαση και έντονη νυχτερινή ζωή. Βέβαια όλοι γνωρίζουν την οδό Παπαδιαμάντη τον κεντρικότερο δρόμο του νησιού. Τον ίδιο τον Παπαδιαμάντη όμως ελάχιστοι τον γνωρίζουν. Ίσως μόνο από τα σχολικά βιβλία. Πολλοί λιγότεροι γνωρίζουν τον Μωραϊτίδη και ακόμα πιο λίγοι τον ποιητή Ζήση Οικονόμου.
Όλα αυτά τα ονόματα μου τα είπε ο ίδιος ο Καρακωνσταντάκης ο οποίος έχοντας μετοικήσει στο νησί εδώ και περίπου έξι χρόνια, ένιωσε την ανάγκη να κάνει κάτι ώστε να αναδειχθεί η ποίηση. Ο Λαρισαίος ποιητής συστήθηκε στο κοινό πριν από δέκα και πλέον χρόνια, όταν από την «Ήρα Εκδοτική» κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Νεκρές φύσεις». Το 2015 επέμεινε θεσσαλικά, αφού μετά από έναν βολιώτικο εκδοτικό οίκο, η δεύτερη δουλειά του με τίτλο «Κρίσιμα» κυκλοφόρησε από τη «Θράκα», για να ακολουθήσει η «Σκιάθος» και το βραβείο.
Στη συνέχεια και προκειμένου να κάνει περισσότερο γνωστή την ποίηση στο νησί που διαμένει, μιας και διαπίστωσε το κενό που υπάρχει αλλά και για να δώσει βήμα έκφρασης σε νέους αλλά και μεγαλύτερους, δημιούργησε το «Ρεστίο– το αυτεξούσιο λογοτεχνικό έντυπο της Σκιάθου». Για να δώσουμε έναν ορισμό του Ρεστίου, είναι κυματισμός που δεν οφείλεται σε καιρικά φαινόμενα στον χρόνο που παρατηρείται αυτός αλλά σε άνεμο που έπνεε σε προηγούμενο χρόνο. Ο ίδιος θεωρούσε ντροπή να μην έχει η Σκιάθος, με τέτοια λογοτεχνική παράδοση, ένα λογοτεχνικό έντυπο και πήρε αυτή την εξαιρετική πρωτοβουλία. Μιλώντας μαζί του για το «Ρεστίο» μας είπε ότι:
«Το λογοτεχνικό έντυπο αυτό είναι βασισμένο στην κουλτούρα των φάνζινς (fanzines) ή απλά ζινς (zines), διανέμεται δωρεάν και ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2022. Έχει κυκλοφορήσει ήδη πέντε τεύχη, ένα σε κάθε εποχή. Το ιδιαίτερο γνώρισμά του είναι ότι οι συμμετέχοντες είναι από τη Σκιάθο ή σχετίζονται με κάποιο τρόπο με το νησί. Ξεπερνώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες, (εκτυπώσεις-σελιδοποιήσεις-υλικό) με τη βοήθεια του Βασίλη Μυγδαλάκη που διατηρεί βιβλιοπωλείο στο νησί έχω καταφέρει να δημιουργήσω έναν πυρήνα τεσσάρων τακτικών συνεργατών, τους ποιητές/τριες: Μπρικένα Γκίστο, Κατερίνα Ζημαρικοπούλου, Παναγιώτη Ντάμτσιο και τη μεταφράστρια Ρεβέκκα Νικολαΐδη που συνεργαζόμαστε σε κάθε τεύχος.
Στα τεύχη του «Ρεστίο» μπορεί να βρει κανείς εκτός από τα ποιήματα των τακτικών συνεργατών, ποιήματα και κείμενα καθημερινών Σκιαθιτών αλλά και πιο διάσημων όπως του μουσικοσυνθέτη Αντώνη Μιτζέλου, μεταφράσεις από Αγγλικά, μεταφράσεις από τα αρχαία Ελληνικά, μικρά αφιερώματα (π.χ. στον Ζήση Οικονόμου, στην Ελευθερία Σαπουντζή), πεζά κ.α.
Παράλληλα, τα εξώφυλλα και τις βινιέτες των τευχών, τα έχουν φιλοτεχνήσει γνωστοί στο πανελλήνιο Σκιαθίτες καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Ακρίβος, ο Θεόδωρος Νούτσος, αλλά και νεότεροι ζωγράφοι όπως η Μαρία Σαρρή, η Δέσποινα Καφενταράκη, η Ελισάβετ Δερβένη καθώς και οι φωτογράφοι Μυρτώ Γάτσιου, Στεφανία Παπαδοπούλου.
Η αποδοχή που έχει από τον κόσμο είναι ανέλπιστη με αποτέλεσμα να αυξάνουμε σε κάθε τεύχος το τιράζ ενώ πλέον αναγκαζόμαστε εκ των πραγμάτων να αυξήσουμε τις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε όπως αναγνώσεις, παρουσιάσεις κλπ.
Το πλάνο είναι κάθε 8 περίπου τεύχη (δύο χρόνια) να τα σελιδοποιούμε σε κανονικό βιβλίο».
Όταν πρωτοεμφανίστηκε το internet και στη συνέχεια και το ηλεκτρονικό βιβλίο, άρχισαν να εξαπλώνονται ραγδαία τα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά αλλά και τα βιβλιοπωλεία, να πολλαπλασιάζονται οι πλατφόρμες και οι εφαρμογές μέσω των οποίων μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση σε ένα e-book, να ανθούν τα κανάλια ηλεκτρονικής πώλησης και πολλοί προέβλεψαν το τέλος των εντύπων. Το έντυπο βιβλίο ή περιοδικό ισχυρίστηκαν ότι θα καταλήξει κάτι σαν μουσειακό είδος. Ωστόσο, παρότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις ηλεκτρονικές συσκευές τους για να ενημερώνονται, να επικοινωνούν, να διαβάζουν, εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό, ακόμη, να βασίζονται στο μελάνι και στο χαρτί όταν πρόκειται για ανάγνωση. Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, έντυπα όπως το «Ρεστίο», ειδικά σε μικρά μέρη με λογοτεχνική παράδοση όπως είναι η Σκιάθος, έχουν τη σημασία τους.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET