Eνώ το Αλβανικό μέτωπο είχε ανάψει για τα καλά και ο ελληνικός στρατός παρελαύνανε στην Αλβανία, πίσω στη χώρα πολλοί, που δεν είχαν ακόμα καλεστεί, καίγονταν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Το τι γίνονταν τότε στις Σποράδες καταγράφηκε σ’ ένα ιστορικό βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 1990 από ιδιωτική έκδοση, με τον τίτλο «ΟΙ ΠΕΙΝΑΛΕΟΙ, Ένα μέρος από τον αντιφασιστικό αγώνα των Ελλήνων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» και το συνέγραψε ένας αυτόπτης μάρτυρας και αγωνιστής, ο Σκιαθίτης Μιχάλης Γιοβανάκης.

Το βιβλίο ξεκινά με τη δεύτερη επιστράτευση του 40 στη Σκιάθο και τις Σποράδες. Νομίζω πως αξίζει να διαβάσουμε τη γλαφυρότατη περιγραφή του ίδιου του συγγραφέα:

 «Η επιστράτευση στην επαρχία Σκοπέλου (Βόρειες Σποράδες) έγινε στις 8 Δεκέμβρη του 1940. Ο ενθουσιασμός όλων ήταν απερίγραπτος από τις λαμπρές νίκες του στρατού μας. Αγωνιούσαμε πότε θα μας καλέσουν για να προσφέρουμε και μεις όσο μπορούμε κάτι για τη λευτεριά της πατρίδας μας.

Γι’ αυτό μόλις ήρθε η διαταγή της επιστράτευσης αρχίσαμε το γλέντι με τραγούδια και φαγοπότι. Μαζί και όλοι οι στρατευμένοι από Γλώσσα Σκοπέλου.

Εννιά Δεκέμβρη ντυθήκαμε στα χακί στα έμπεδα* της Λαρίσης, όλοι από Σκιάθο, Γλώσσα, Σκόπελο και Αλόννησο. Όσοι προερχόντουσαν από το πολεμικό ναυτικό τους έστειλαν στη Λαμία για σύντομη εκπαίδευση και προσαρμογή στο στρατό ξηράς. Εμάς που προερχόμασταν από το στρατό ξηράς μας κράτησαν έως και 14  Δεκέμβρη.

Τότε ήρθε αξιωματικός και μας πρότεινε ποιοι τεχνικοί θέλουμε να πάμε στο Αλβανικό μέτωπο. Ζητούσε (100) στρατιώτες. Με μεγάλη δε προθυμία βγήκαμε έως εκατόν πενήντα. Ο ενθουσιασμός και το ηθικό ήταν απερίγραπτο. Στεναχωριόμαστε που βρισκόμαστε σε αδράνεια. Διάλεξε λοιπόν τους εκατό που ήθελε, οι περισσότεροι ξυλουργοί, κτίστες, ξυλοκόποι, εργάτες και αγρότες. Μας έδωσαν τα απαραίτητα της εκστρατείας, μια κουβέρτα, ένα αντίσκηνο, σακίδιο με καραβάνα και παγούρι για νερό, εκτός από όπλο που θα μας έδιναν εκεί που πηγαίναμε όπως μας είπαν.

Αυτοί που είμαστε από Σκιάθο ήταν:

1)    Κώστας Γ. Γιαννίτσης

2)    Αθανάσιος Δ. Μιτζέλος

3)    Μανώλης Βεργίνης

4)    Γεώργιος Σανιδάς ή Κεντρίκος

5)    Σταύρος Χασάπογλου

6)    Νίκος Γ. Χριστέλης

7)    Λεωνίδας Κυραστρίνης

8)    Νίκος Πεζάτος

9)    Τάσσος Κανταράκιας

10)  Παντελής Σ. Κανταράκιας

11)  Λιγνός Αγγελής

12)  Γρηγόρης Κρεμμύδας

13) Μαρτάκης Γιάννης

14) και ο γράφων Μιχάλης Γιοβανάκης»

 * Με την ονομασία έμπεδα προσδιορίζονταν μονάδες με στόχο την αναπλήρωση αντίστοιχης οργανικής υπηρεσίας ή μονάδας που είχε απομακρυνθεί από την έδρα της.