Λίγη ώρα απέμεινε για την αποψινή εμφάνιση του Θοδωρή Προκοπίου στη Σκόπελο, που κατέστη δυνατή χάρη στην πρωτοβουλία της Ερασιτεχνικής Θεατρικής Ομάδας Σκοπέλου (ΕΘΟΣ) «Τάκης Μόσχος». Ο γνωστός ηθοποιός πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «Θεόφιλος», που είναι προγραμματισμένη για τις 21:00 στον «Ορφέα», με ελεύθερη, μάλιστα, είσοδο για το κοινό. Ο 56χρονος καλλιτέχνης μίλησε στο SkiathosLife.gr, τόσο για την παράσταση που ενσαρκώνει τον μεγάλο λαϊκό ζωγράφο και ανέβασε πρώτη φορά το 2019, όσο για τον Τάκη Μόσχο και την ιστορία που τον συνδέει μαζί του. Το «ταξίδι» του «Θεόφιλου» συνεχίζεται, αφού ήδη έχει «σπάσει» το «φράγμα» των εκατό παραστάσεων και σήμερα θα κάνει μία ακόμη «στάση» στη Μαγνησία. Έπειτα από τις εμφανίσεις στο «Πορφυρογένειο» Ίδρυμα Αγριάς και στο Αρχοντικό Ζαφειρίου στην Ανακασιά τους περασμένους Μάιο και Ιούλιο αντίστοιχα, ο Θοδωρής Προκοπίου θα προσθέσει τη Σκόπελο στον κατάλογο των περιοχών που έχει επισκεφτεί παρουσιάζοντας τον καθηλωτικό θεατρικό μονόλογο που έγραψε ο Θανάσης Σκρουμπέλος και σκηνοθέτησε ο Νίκος Βερλέκης. Πώς προέκυψε η αποψινή εμφάνιση στη Σκόπελο; Ο Θοδωρής Προκοπίου είπε χαρακτηριστικά: «Σε μία από τις προηγούμενες παραστάσεις μου στον Βόλο, με πλησίασαν δύο κυρίες από το κοινό και οι οποίες έπεισαν τον Αντώνη Μπαλαμπάνη και την ΕΘΟΣ «Τάκης Μόσχος» να με καλέσουν και να παίξω. Καταλαβαίνετε τη χαρά μου και τη συγκίνηση που ένιωσα με την πρόσκληση. Πώς θα μπορούσα να πω «όχι»;». [caption id="attachment_170598" align="aligncenter" width="455"] Ο καθηλωτικός μονόλογος του Θοδωρή Προκοπίου στον «Θεόφιλο», «ζωντανεύει» επί σκηνής τον ταραχώδη βίο του μεγάλου λαϊκού ζωγράφου[/caption] Με αφορμή, μάλιστα, το γεγονός ότι η παράσταση στον «Ορφέα», θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Τάκη Μόσχου, ο Θοδωρής Προκοπίου μίλησε για τον αείμνηστο ηθοποιό που άφησε τη «σφραγίδα» του στη Σκόπελο: «Αν και δεν συνυπήρξαμε σε κάποια παραγωγή, πριν από μία 25ετία τον αντικατέστησα σε μία παράσταση, που δεν ήθελε να συνεχίσει για 2η χρονιά. Ήταν το «Totenfloss - Η σχεδία των νεκρών» του Χάραλντ Μύλλερ, σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη. Στα παιδιά της ΕΘΟΣ, με αφορμή και την πρόσκληση στη Σκόπελο, θα κάνω δώρο το πρόγραμμα της παράστασης εκείνης. Ο Τάκης ήταν την πρώτη χρονιά, εγώ πήρα τον ρόλο του στον δεύτερο χρόνο της παράστασης. Ήταν πολύ ιδιαίτερος ο ρόλος του Τάκη, προκλητικός θα έλεγα για την εποχή εκείνη, καθώς τότε υποδύθηκε τον πρώτο κλωνοποιημένο άνθρωπο. Η υπόθεση του έργου, μιλούσε για τέσσερις ανθρώπους που διέσχιζαν τον ποταμό Ρήνο με μία σχεδία και αναζητούσαν ένα καθαρό μέρος για να μείνουν, έπειτα από μια μεγάλη οικολογική καταστροφή. Ήταν ο Τσέκερ, ο Κούκος που είχε τρέλα με τα πουλιά, ο Ιτάι ο κλωνοποιημένος και η Μπιούτι, η όμορφη της παρέας, που όμως είχε κατεστραμμένο το μισό της πρόσωπο. Τον ρόλο της Μπιούτι είχε η Σουλτάνα Νικολαΐδου, την οποία πρόσφατα παρακολουθήσαμε στο σίριαλ για τον Άγιο Παΐσιο.  Από το καστ εκείνο, όμως, δεν βρίσκονται κοντά μας οι άλλοι δύο πρωταγωνιστές: Ο Μανώλης Σορμαΐνης (σ.σ. έφυγε το 2015, σε ηλικία 61 ετών , ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι είχε παίξει στην ταινία «Θεόφιλος» το 1987) και ο Γιώργος Κώνστας (σ.σ. πριν από μία επταετία έβαλε τέλος στη ζωή του, στα 65 του χρόνια. Πιο νέος είχε δουλέψει στο Εθνικό με Μινωτή και Ευαγγελάτο, ενώ το 2001 είχε τιμηθεί με το α’ βραβείο θεατρικού έργου από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου). Επρόκειτο για μία πολύ ιδιαίτερη παράσταση, που έκανε λόγο για καταστροφή του περιβάλλοντος. Στενάχωρο έργο, αλλά έκρυβε μεγάλες αλήθειες». [caption id="attachment_170599" align="aligncenter" width="600"] Σκηνή από την ταινία «Μετέωρο και σκιά», στην οποία ο Τάκης Μόσχος υποδύθηκε τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και είναι μία από τις αγαπημένες του Θοδωρή Προκοπίου[/caption] Ο πρωταγωνιστής του «Θεόφιλου» μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Μόσχο, τονίζοντας: «Στεναχωρήθηκα πολύ όταν έμαθα πως έφυγε τη ζωή. Ήταν ένας ηθοποιός, ο οποίος κουβαλούσε έναν άλλον «αέρα» και ό,τι έκανε, ήταν εξαιρετικό. Άφησε το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο. Για παράδειγμα, η παρουσία του στη «Γλυκιά συμμορία» δεν θα ξεχαστεί ποτέ, αν και προσωπικά θυμάμαι το «Μετέωρο και σκιά» σε σκηνοθεσία του Τάκη Σπετσιώτη, μία βιογραφική ταινία για τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, που υποδύθηκε τον ποιητή και κέρδισε το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1985. Ήταν μοναδικός σ’ αυτό που έκανε. Τι είπε για την παράσταση Τρία χρόνια έπειτα από την πρεμιέρα του «Θεόφιλου», ο πρωταγωνιστής του έργου δείχνει πως έχει μπει για τα καλά στο… πετσί του ρόλου και η άποψή του για τον βίο του συντοπίτη, μάλιστα, ζωγράφου (αμφότεροι από Μυτιλήνη) παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. «Ο Θεόφιλος ήταν ο ίδιος ένα παιδί. Δεν μεγάλωσε ποτέ. Έκρυβε μέσα του μια αφέλεια, γι’ αυτό και ζωγράφιζε τόσο κατανοητά. Τον καταλάβαινε ο άλλος, είτε ήταν μικρός, είτε μεγάλος. Όμως, την ίδια στιγμή στα έργα του διακρίνουμε μια θλίψη. Όλα τα πορτρέτα του έκρυβαν μια βαθιά μελαγχολία. Δεν πέρασε καλά στη ζωή του. Αντιμετώπισε τον χλευασμό του κόσμου. Αρκεί να θυμηθούμε γιατί έφυγε από τον Βόλο το 1927, καθώς εικάζεται πως αφορμή στάθηκε ένα επεισόδιο στο Πήλιο. Πήγε να ζωγραφίσει την πρόσοψη ενός καφενείου, κάποιος τον έριξε κάτω για να γελάσει. Όμως, ο Θεόφιλος δεν τσακώθηκε, πήρε τα μπογαλάκια του και έφυγε. Ήταν το γεγονός που τον έκανε να πει στον εαυτό του ότι «δεν τον σήκωνε άλλο το κλίμα στον Βόλο» κι έτσι μετά από τριάντα χρόνια στον Βόλου επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Μυτιλήνη», είπε ο κ. Προκοπίου και πρόσθεσε: «Το έργο δεν ασχολείται μόνο με Θεόφιλο, αλλά και με το τι πρέσβευε, π.χ. επειδή ήταν ζερβοχέρης, ζωγράφιζε δηλαδή με το αριστερό, τότε αυτό θεωρείτο μειονέκτημα. Σήμερα μας ακούγεται αστείο, αλλά την εποχή εκείνη υπήρχε διαφορετική αντίληψη. Τότε υπήρχαν προκαταλήψεις, που σήμερα - ευτυχώς - έχουν ξεπεραστεί. Παράλληλα, η παράσταση στέκεται έναυσμα για τον θεατή, να αρχίσει να ψάχνει περισσότερα πράγματα για τον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη». Στη συνέχεια, ο Θοδωρής Προκοπίου διηγήθηκε ένα οικογενειακό περιστατικό, που αφορά τη συνάντηση του πατέρα του με τον Θεόφιλο στη Μυτιλήνη: «Συναντήθηκαν το 1932 ή το 1933, λίγο πριν πεθάνει ο Θεόφιλος. Ο πατέρας μου ήταν γεννημένος το 1905. Ήταν 27-28 χρονών, όταν αντάμωσαν. Κάποια στιγμή μου διηγήθηκε το περιστατικό: «Θοδωρή, ήρθε ένας από τον φούρνο. Δεν τον έλεγες αχμάκη, δεν τον έλεγες παλαβό. Γύριζε όμως με τη φουστανέλα. Μου κάνει: Να σου ζωγραφίσω αυτόν εδώ τον τοίχο; Κι εγώ τι θα σου δώσω; Αποκρίθηκα. Ένα πιάτο φαγητό, απάντησε ο Θεόφιλος». Βλέπουμε πως ο Θεόφιλος ζωγράφιζε για ένα πιάτο φαΐ. Μόνο για τον επιούσιο και πολλές φορές δεν τον έβρισκε. Όμως, ζούσε, όπως έχει πει ο Ελύτης «για να καλύπτει τη χρωματική του πείνα». Μόνο όταν δούλευε, ανάσαινε. Τότε ζούσε καλά». [caption id="attachment_170597" align="alignnone" width="768"] Το «ταξίδι» της επιτυχημένης παράστασης συνεχίζεται σήμερα στη Σκόπελο[/caption] Κλείνοντας δε, ο πρωταγωνιστής θέλησε να ευχαριστήσει όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχία της παράστασης: «Με την ευκαιρία της παρουσίας μου στη Σκόπελο, θέλω να ευχαριστήσω και τους υπόλοιπους συντελεστές. Το κείμενο είναι του Θανάση Σκρουμπέλου, ο οποίος δεν είναι μόνο καλός συγγραφέας (σ.σ. την εβδομάδα που διανύσαμε παρουσίασε μάλιστα το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «1969: Το μπαράζ / Καλλιθέα, αγάπη μου» στο οποίο ο κ. Προκοπίου διάβασε αποσπάσματα), αλλά και ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης. Μάλιστα, έχω παίξει σε δύο ταινίες του, το «Αλιόσα» και τη «Νύχτα τ’ Άγι’ Αντώνη». Η σκηνοθεσία στον «Θεόφιλο» είναι του Νίκου Βερλέκη, η μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Κοντογιάννη, ενώ το σκηνικό και το κοστούμι έγιναν από την Ανθή Σοφοκλέους. Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω και κάποιους ανθρώπους που βοήθησαν από το δικό τους μετερίζι στην προώθηση της παράστασης. Ο λόγος για τις Μαρίνα Σούγια, Αγγελική Μπίλη και Σοφία Κονταξία, την αδελφή μου Ευανθία Προκοπίου που μου άνοιξε μια «πόρτα» στα σχολεία, την Κατερίνα Ζαχαριουδάκη που ανέλαβε τον τομέα της επικοινωνίας και την εικαστικό Ρένα Καλογερή που επιμελήθηκε την αφίσα».  https://www.youtube.com/watch?v=MK3tJQma1uc&t=50s