Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν’ ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία. Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν’ αποκαλυφθεί σ’ αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ. Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού. Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της. Το Μοναστήρι Η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (της Κυρίας των Αγγέλων) – το μοναστήρι της Οσίας Πελαγίας – ιδρύθηκε τον 10ο ή 11ο αι. και αποτελεί ένα απο τα σημαντικότερα μοναστήρια του ελλαδικού χώρου. Σύμφωνα με την παράδοση, τρεις πιστές αδελφές από τον Τριπόταμο έχτισαν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι από ένα κέλι δίπλα σε κάθε εκκλησάκι που προϋπήρχε στην περιοχή (Αγίας Τριάδος, Τιμίου Προδρόμου και Παμμεγίστων Ταξιαρχών). Σταδιακά δημιουργήθηκε η πολυπληθής μοναστική κοινότητα και το κτιριακό συγκρότημα της Μονής. Το μοναστήρι έφτασε να αριθμεί 120 μοναχές, ενώ σήμερα φιλοξενεί 50 περίπου. Η θρησκευτική και ιστορική αξία της Μονής είναι ανεκτίμητη αφού ασκήτευσε σε αυτή η Οσία Πελαγία, το όραμα της οποίας οδήγησε στην εύρεση της Ιερής Εικόνας της Παναγίας στις 30 Ιανουαρίου 1823. Ιδιαίτερο είναι και το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον της Μονής. Μοιάζει με παραδοσιακό χωριό περιβαλλόμενο από φρουριακό τείχος και διατηρεί τη λιτή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική με κυρίαρχα στοιχεία την πέτρα, τις καμάρες, τα λιθόστρωτα σοκάκια, το λευκό χρώμα. Στο κέντρο της Μονής βρίσκεται το καθολικό (της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Το τέμπλο του είναι ξυλόγλυπτο, καλυμμένο με φύλλα χρυσού και με εντυπωσιακή μεταβυζαντινή αγιογραφία. Αξιοσημείωτες είναι οι τοιχογραφίες και ο παλιός ρώσικος επιτάφιος. Θα συνατήσετε επίσης, το Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και το παλαιό κοιμητήριο της Μονής. Αριστερά του Καθολικού, θα οδηγηθείτε στις εκκλησίες (του Τιμίου Προδρόμου, της Αγίας Χριστίνας, της Αγίας Τριάδας και της Ζωοδόχου Πηγής), στους βοηθητικούς χώρους και στα κελιά των μοναχών. Η βιβλιοθήκη της Μονής περιλαμβάνει πάνω από 2000 τίτλους αξιόλογων βιβλίων, διαφόρων θεμάτων (θεολογικά, ιστορικά, μουσικά κ.α.). Στο ανακαινισμένο Ηγουμενείο φυλάσσονται μεταξύ άλλων λείψανα Αγίων, η επάργυρη εικόνα της Παναγίας από το καράβι του Κωνσταντίνου Κανάρη και ένα ασημένιο Ευαγγέλιο – δώρο της βασίλισσας Όλγας. Το Μουσείο της Μονής στεγάζει την Εκκλησιαστική Συλλογή Κεχροβουνίου, που περιλαμβάνει εικόνες του 18ου και 19ου αιώνα, εκκλησιαστικά σκεύη, άμφια και βιβλία. Το πρατήριο διαθέτει εργόχειρα των μοναχών. Περπατήστε στο μοναστήρι της Οσίας Πελαγίας, αφεθείτε στην ηρεμία του και γνωρίστε την ανεπιτήδευτη, ειλικρινή φιλοξενία των μοναχών.