This year being the 200th anniversary of the founding of the modern Greek state, it seems important to be reminded of the significance of our Evangelistria Monastery in that effort. By 1807, the idea of a war of independence had taken hold with the Greek population. It was then that General Theodoros Kolokotronis, the pre-eminent leader of the war effort, together with the red haired Andreas Miaoulis, commander of the Greek revolutionary naval forces, and fourteen hundred guerrilla fighters, all fled to the anonymity of the Aegean Sea and took refuge in Skiathos, which was known for its historic radical political leanings. Welcomed by the Skiathans and hosted by Hieromonk Niphon at the Holy Monastery of the Annunciation, Evangelistria Monastery, it was around the long table in the great dining hall surrounded by scores of philosopher monks where Kolokotronis, with his large grey mustache and hair flowing below his shoulders, strategized the battle plan to finally cast off the four hundred year yoke of the Ottoman occupation. It was also during this year that the first modern Greek flag with the white cross on a blue background was woven at the monastery and blessed in the church. Knowing full well that he was placing the Monastery of the Annunciation as well as his own life in mortal danger, Hieromonk Niphon nevertheless administered the Oath of Freedom or Death to all of those important national heroes, many of whom would never live to see their dreams realized. Having worked tirelessly for the Virgin all his adult life, he was now asking for Her help in the revolution which he knew would surely follow. But on December 28, 1809, at age 73, Hieromonk Niphon Nicholarades.passed away never knowing his prayer would be answered twelve years later on the very date of his monastery’s feast day, March 25. For the next twenty-six years, guerrilla leaders would come and go, plotting and strategizing, or simply exhausted and needing a temporary refuge. The monastery also offerd them economic support for war matterials. The third floor of the south wing housed the largest hospital in the area, and the rule forbidding women was temporarily relaxed so that they could tend to the sick and wounded. The remaining space gave shelter to guerrillas and refugees.

"Ελευθερία ή Θάνατος"

Φέτος συμπληρώνοντας τα 200 χρόνια από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε τη σημασία της Μονής Ευαγγελίστριας σ' αυτόν τον αγώνα. Το 1807, η ιδέα για τον πόλεμο της ανεξαρτησίας είχε πλέον μπει για τα καλά στο μυαλό του Ελληνικού πληθυσμού. Τότε ήταν που ο οπλαρχηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μαζί με τον κοκκινομάλλη Ανδρέα Μιαούλη και τετρακόσιους πολεμιστές βρήκαν καταφύγιο στην ανωνυμία του Αιγαίου και το νησί της Σκιάθου, το οποίο ήταν πλέον γνωστό για την ιστορικά ριζοσπαστική πολιτική του κλίση. Οι Σκιαθίτες τους καλωσόρισαν και ο Ιερομόναχος Νήφων τους φιλοξένησε στη Ιερά  Μονή Ευαγγελισμού της Σκιάθου. Γύρω από το μακρύ μοναστηριακού τύπου τραπέζι και περιτριγυρισμένος από καλόγερους, ο Κολοκοτρώνης χάραξε τη στρατηγική του στα πεδία των μαχών για να καταφέρει τελικά να αποτινάξει το ζυγό της Οθωμανικής κατοχής. Την ίδια χρονιά, η πρώτη Ελληνική σημαία του σύγχρονου ελληνικού κράτους κυμάτισε στον ιστό της μονής αφού ευλογήθηκε στην εκκλησία. Παρόλο που γνώριζε πολύ καλά ότι η Μονή του Ευαγγελισμού αλλά και η ίδια του η ζωή βρισκόταν σε κίνδυνο, ο Ιερομόναχος Νήφων δε δίστασε στιγμή να ορκίσει με το Ελευθερία ή Θάνατος όλους τους σημαντικούς εθνικούς ήρωες, αν και πολλοί εξ αυτών δε θα ζούσαν για να δουν τα όνειρά τους να εκπληρώνονται. Δουλεύοντας ακούραστα όλη την ενήλική ζωή του για την Παρθένο Μαρία, είχε έρθει η στιγμή να ζητήσει την βοήθειά Της για την επανάσταση που ήταν σίγουρος ότι θα ακολουθούσε. Όμως στις 28 Δεκεμβρίου 1809, σε ηλικία 73 ετών, ο Ιερομόναχος Νήφων Νικολαράδης εκοιμήθει, χωρίς να μάθει ότι οι προσευχές του θα εισακούονταν δώδεκα χρόνια αργότερα την ημέρα μάλιστα της εορτής της μονής του, την 25^η Μαρτίου. Για τα επόμενα είκοσι έξι χρόνια, η μονή θα φιλοξενούσε τους αρχηγούς των επαναστατημένων Ελλήνων, είτε για να μπορέσουν να εξυφάνουν τη στρατηγική τους, είτε απλά γιατί όντας εξουθενωμένοι χρειάζονταν ένα προσωρινό καταφύγιο. Η μονή παρείχε επίσης οικονομική βοήθεια για την αγορά πολεμοφοδίων. Η νότια πτέρυγα στέγασε το μεγαλύτερο νοσοκομείο στην περιοχή. Μάλιστα ο κανόνας απαγόρευσης εισόδου των γυναικών δεν ακολουθήθηκε απαρέγκλιτα εκείνη την περίοδο, για να μπορέσουν εκείνες με της σειρά τους να φροντίσουν τους αρρώστους και τους τραυματίες. Ο υπόλοιπος χώρος παρείχε καταφύγιο στους μαχητές και τους πρόσφυγες.