Η Ψαθούρα και το Ψαθονήσι, είναι δύο ερημονήσια, βόρεια της Αλοννήσου, τα οποία μέχρι σήμερα όλοι πιστεύουν ότι ανήκουν στην Αλόννησο. Ακόμη και στη Bικιπαίδεια όποιος ανατρέξει για πληροφορίες αυτή την ενημέρωση θα έχει. Είναι όμως έτσι; Ο δήμος Σκοπέλου λέει κατηγορηματικά όχι, γι’ αυτό και προσέφυγε στη δικαιοσύνη, διεκδικώντας να αναγνωριστεί «ιδιοκτήτης», προβάλλοντας μία σειρά από επιχειρήματα.

Υποβάλλοντας αγωγή κατά του δήμου Αλοννήσου ο δήμος Σκοπέλου εγείρει εμπράγματες αξιώσεις να του αναγνωριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς πάνω στα δύο προαναφερθέντα νησιά, ενώ προς επίρρωση της διεκδίκησής του κατέθεσε μία σειρά από «ντοκουμέντα», τα οποία αλλάζουν τα σημερινά δεδομένα.

Σύμφωνα με την αγωγή που παρουσιάζει σήμερα ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ο δήμος Σκοπέλου τονίζει ότι η Ψαθούρα και Ψαθονήσι του ανήκουν, διότι πρόκειται για δύο νησιά τα οποία έχει αποκτήσει από δωρεά του Κωνσταντίνου Μανωλάκη.

Ο ισχυρισμός του δήμου δεν είναι τυχαίος, με βάση τα έγγραφα που επισυνάπτονται στην αγωγή. Βασίζεται σε συμβολαιογραφικές πράξεις και υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες μπορεί να ελήφθησαν δύο αιώνες πριν, όμως, από τότε έως σήμερα, δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ.

Τίτλοι κτήσης από το 1908!

Τα δύο νησιά, σύμφωνα πάντα με τα όσα αναφέρονται στην αγωγή του δήμου Σκοπέλου, περιήλθαν στην κυριότητά του, με μορφή δωρεάς από τον Κωνσταντίνο Ν. Μανωλάκη, ο οποίος υπέγραψε το σχετικό συμβόλαιο δωρεάς τον Μάρτιο του 1908!

Μαζί με το συμβόλαιο μεταβίβασης των τίτλων κτήσης των δύο νησιών ο δωρητής είχε επισυνάψει και την υπ’αριθμ. πρωτ. 131455/1884 απόφαση, του τότε Υπουργού Οικονομικών Χαρίλαου Τρικούπη, η οποία αναγνώριζε ως κύριο της νήσου Ψαθούρα, κατά τελείαν και πλήρην ιδιοκτησία τον κ. Μανωλάκη, δίδοντας «την έγκριση για οιαδήποτε περαιτέρω μεταβίβαση, κατά τις διατάξεις του τότε ισχύοντος δικαίου του νόμου περί διαθέσεως και διανομής της εθνικής γης».

Στα δύο νησιά η έκταση είχε χαρακτηριστεί δημόσια, ενώ επίσης καταγράφονταν και ορισμένες ιδιωτικές γαίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη βόσκηση των ζώων, όπως τονιζόταν στην υπουργική απόφαση Τρικούπη.

Κάποια στιγμή ο δήμος Αλοννήσου-άγνωστο για ποιόν λόγο- προέβη στην εγγραφή των δύο νησιών στο οικείο κτηματολογικό φύλλο, δίχως όμως να υπάρχει καμία άλλη πράξη νομής και κατοχής.

Αντιθέτως η πρώην κοινότητα και τώρα ο δήμος Σκοπέλου, όλα αυτά τα χρόνια προβαίνει συνεχώς και αδιαλείπτως σε μίσθωση του χώρου για βόσκηση ζώων ή καλλιέργεια της γης, ενώ επίσης έχει δηλωμένες τις εκτάσεις των δύο νησιών και στο Κτηματολόγιο, αφού περιλαμβάνονται στην ακίνητη περιουσία του.

Η οικογένεια Μανωλάκη ήταν από τις πλέον γνωστές επιφανείς παλαιές οικογένειες στη Σκόπελο, καθώς έχει ευεργετήσει ποικιλοτρόπως το νησί από τον 18ο αιώνα και έκτοτε. Οι ρίζες της εντοπίζονται αρχικά στην Καστοριά, μετά στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια στη Σκόπελο. Το 17ο αιώνα η οικογένεια διέθετε τεράστια οικονομική επιφάνεια. Προσέφερε μεγάλη χορηγία στην Πατριαρχική Σχολή, καθώς και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, ενώ συνεισέφερε πολύ και στον Αγώνα του 1821. Μέλος της οικογένειας με το πλήρως εξοπλισμένο και επανδρωμένο καράβι του από τη Σκόπελο εξορμούσε κατά των Τούρκων, ενώ το σπίτι της οικογένειας στο νησί βρίσκεται στην περιοχή «Φανερωμένη». Ο πρόγονος της οικογένειας, Μανουήλ Κων/νος, ήταν εξάλλου πρόξενος στο Γαλλικό προξενείο της Σκοπέλου.

Η απόκριση… της Νομαρχίας

Θα πρέπει να σημειωθεί πως το ιδιοκτησιακό καθεστώς των δύο μικρών νησιών αποτέλεσε πηγή διενέξεων μεταξύ Σκοπέλου και Αλοννήσου και παλαιότερα.

Μάλιστα η αρμόδια κρατική τότε υπηρεσία της Νομαρχίας Μαγνησίας, με το υπ’ αριθμ.πρωτ. 547/26-1-1957 έγγραφό της απευθυνόμενο προς τον πρόεδρο της Κοινότητας Αλοννήσου, αναγνωρίζει την κυριότητα της νήσου Ψαθούρα στην Κοινότητα Σκοπέλου, ως και της νησίδος Ψαθονήσι είχε αποφανθεί πως« καθ’ ό αι μικραί νήσοι να υπάγωνται εις τας μεγαλυτέρας.».

Έκτοτε ουδέποτε αμφισβητήθηκε το δικαίωμα κυριότητας του ενάγοντος, επί του συνόλου των εκτάσεων τόσο στην Ψαθούρα όσο και στο Ψαθονήσι.

Πηγή: taxydromos.gr