Ήταν τέτοιες ημέρες όταν πήγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα γραφεία της εφημερίδας «Ἀκρόπολις» για να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα. Ο Σταμάτης Σταματίου δεν τον αναγνώρισε και μάλιστα σχημάτισε την εντύπωση ότι ήταν κάποιος άπορος -λόγω της εμφάνισής του- που πήγε να πάρει τις δέκα δραχμές για τα Χριστούγεννα, όπως όλοι οι φτωχοί της εποχής. Ο Παπαδιαμάντης τις πήρε, αλλά ήθελε να δώσει και το κείμενό του.
Το ίδιο σφάλμα θα κάνει κάποιος αν σταθεί στη φήμη ή και την εικόνα του νησιού το καλοκαίρι. Θα αποτύχει να αναγνωρίσει αδικαιολόγητες προκλήσεις που έχει η Σκιάθος να αντιμετωπίσει, για να έχει την εικόνα αυτή. Θα αποτύχει επίσης να αναγνωρίσει και ένα απίστευτο δυναμικό που έχει ώστε να αναπτύξει περεταίρω το τουριστικό της προϊόν, να στραφεί στην ποιότητα αλλά και μεγαλώσει τόσο τη σεζόν
σε σημείο που θα μπορούσε να σταματήσει να υπάρχει ο όρος αυτός στο προσκήνιο αφού θα έχει επισκέπτες όλο το χρόνο.
Η Σκιάθος το καλοκαίρι είναι αρτιότερα συνδεδεμένη με την Ευρώπη παρά με την Ελλάδα. Το χειμώνα ο μέσος Σκιαθίτης πλέον γελάει με τα όσα ζει σε σχέση με τις επιλογές που έχει για μετακίνηση. Όπως δυστυχώς και πολλοί άλλοι νησιώτες. Χωρίς να υπάρχει συνεχής, συχνή και νωρίς γνωστοποιημένη διασύνδεση του νησιού, τόσο από θάλασσα όσο και από αέρα, κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει διακοπές
εκεί. Σύντομα -και παρότι το νησί είναι στο προσωπικό του «Bucket List» λόγω φυσικού κάλλους- ο δυνητικός επισκέπτης θα στραφεί σε άλλους προορισμούς, στους οποίους θα μπορούσε να προγραμματίσει από νωρίς το ταξίδι του. Έχοντας ζήσει εποχές που ο εφοπλιστής που δραστηριοποιούταν στην περιοχή είχε χειμώνα- καλοκαίρι καθημερινά δρομολόγια τόσο από Βόλο όσο και από Άγιο Κωνσταντίνο με
σημαντικά μικρότερο μεταφορικό έργο από σήμερα, καταλαβαίνει κανείς πόσο στρεβλό είναι το περιβάλλον που έχει -για κάποιους λόγους- δημιουργηθεί στο σήμερα. Τότε, υπήρχαν μικρά και ευέλικτα καράβια και απλά το καλοκαίρι έκαναν περισσότερα δρομολόγια. Τώρα έχουν δρομολογηθεί μεγαθήρια τα οποία λογικό είναι να μη βγαίνουν οικονομικά. Αντίστοιχα κάθε χρόνο γίνεται ένα ολόκληρο παζάρι
σε σχέση με τις επιδοτήσεις και παρόλα αυτά κανείς δεν υποχρεώνει τον επιδοτούμενο να έχει δρομολόγια όλο το χρόνο, κανείς δεν ελέγχει το ποιο καράβι θα δρομολογηθεί και αν είναι βιώσιμη η επιλογή αυτή, και πολλά άλλα. Επίσης, κανείς δεν μπαίνει σε μια λογική να δοθεί η γραμμή σε κάποιον επιχειρηματία για πολλά χρόνια ώστε να μπορέσει να προγραμματίσει και ο ίδιος το επιχειρηματικό του
πλάνο.
Κάθε χρόνο η ίδια κουβέντα, συνήθως καθυστερημένα με τα -πανάκριβα-δρομολόγια να ανακοινώνονται αφού οι επισκέπτες έχουν κλείσει διακοπές…αλλού. 
Γιατί δεν ρωτάμε πως καταφέρνουν να είναι βιώσιμες γραμμές στη Βόρεια Θάλασσα, χωρίς επιδοτήσεις που ενώνουν νησιά με 100 και 500 κατοίκους; Γιατί κάνουμε τόσα χρόνια τον ίδιο διάλογο περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα; Σίγουρα όλο αυτό είναι κάτι που η Σκιάθος δεν γίνεται να λύσει από μόνη της. Είναι μέρος της υποδομής που πρέπει το κράτος να στήσει. Όχι για τον τουρισμό. Κυρίως για τις ψυχές που ζουν μόνιμα στα νησιά μας και κάθε χρόνο νιώθουν ολοένα και πιο αποκομμένοι. Για τον τουρισμό χρειάζεται οργάνωση και πλάνο. Όχι μπαλώματα.
Ακόμα και η αεροπορική σύνδεση όμως δεν είναι αυτή που οφείλει. Δρομολόγια ελάχιστα και πανάκριβα. Διασύνδεση μόνο με Αθήνα. Αν κανείς ψάξει, είναι βέβαιο ότι και εκεί θα βρει κάποιες στρεβλώσεις που απαγορεύουν στην αγορά να λειτουργήσει όπως οφείλει.
Σήμερα, Δεκέμβριο μήνα, που πολλοί οργανώνουν τις διακοπές τους, αν μπει κάποιος να κλείσει αεροπορικό εισιτήριο την εβδομάδα του 15Αύγουστου από την Αθήνα στη Σκιάθο με επιστροφή, θα το βρει ακριβώς διπλά λεφτά από το Αθήνα-Ίμπιζα με επιστροφή. Συνεπώς εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον πατριωτισμό των Ελλήνων να επιλέξουν τη Σκιάθο από την Ίμπιζα.
Προφανώς οι ειδικοί του κλάδου θα έχουν κάποια εξήγηση. Από την άλλη το αποτέλεσμα για το νησί είναι το αυτό. Τουλάχιστον τα δρομολόγια με τα αεροπλάνα είναι ανακοινωμένα. Και εδώ πάντως, γίνονται τα ίδια πράγματα εδώ και χρόνια και ουτοπιστικά περιμένουμε βελτίωση. Χρειάζεται να δοκιμαστούν άλλες λύσεις. Να σκεφτούν όσοι ορίζουν την αγορά out-of-the-box και να τολμήσουν.
Γιατί να πρέπει για παράδειγμα το δρομολόγιο να είναι Αθήνα-Σκιάθος-Αθήνα; Γιατί να μην ξεκινήσει να υπάρχει λογική stop-over στη Σκιάθο; Κάθε μέρα περνούν από πάνω από το νησί περισσότερες από 40 πτήσεις που είναι μεταξύ Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ηρακλείου, κλπ. 2-3 από αυτές να κατέβαιναν στο νησί, η Σκιάθος θα αποκτούσε διασύνδεση με πολλές περισσότερες δεξαμενές επισκεπτών. Αν δεν
γίνεται αυτό, σίγουρα γίνεται κάτι άλλο. Είναι αδύνατον να υπάρχουν τη σημερινή εποχή μονόδρομοι.
Εξίσου μονόδρομος δεν πρέπει να είναι και το προϊόν που πουλάει το νησί. 
Λειτουργώντας πια σε ένα παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον με τις πτήσεις σε άλλες ηπείρους να έχουν γίνει πολύ οικονομικές, πρέπει να βάλουμε στο ράφι νέα πράγματα. Ο σημερινός επισκέπτης δίνει μεγάλη αξία στην συνολική εμπειρία που θα ζήσει. Πρέπει να φτιαχτούν καινοτόμες εμπειρίες που θα κάνουν τον επισκέπτη να νιώσει περήφανος που τις έζησε. Να νιώσει την ανάγκη να τις μοιραστεί και έτσι να
παρακινήσει τους φίλους του να επισκεφθούν και αυτοί το νησί και να ζήσουν και αυτοί την εμπειρία αυτή.
Στη Σκιάθο πρέπει να βρούμε τρόπο την πολιτιστική μας κληρονομιά ή την ιστορία μας να την κάνουμε τόσο sexy μέσα από τις εμπειρίες που θα χτίσουμε που ο επισκέπτης να τις προτιμά ακόμα και από την παραλία. Το ποιες θα είναι αυτές, χρειάζεται έρευνα, λεπτομερή δεδομένα και σίγουρα καινοτόμα σκέψη με ανοικτές, σύγχρονες προσλαμβάνουσες. Αν το καταφέρουμε, θα έχουμε και αρχικές
απαντήσεις για το πως θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε χειμώνα.
Είναι απορίας άξιο το πως γίνεται σε εθνικό επίπεδο η προιοντική διαχείριση του πιο πολύτιμου διαχρονικά προϊόντος της χώρας χωρίς να υπάρχει το απαραίτητο dataset ώστε να κρίνεται σε πραγματικό χρόνο η κάθε απόφαση και η κάθε ενέργεια που γίνεται. Οι ενέργειες, ο σχεδιασμός, οι στόχοι που θα μπαίνουν θα πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την “persona” στην οποία απευθύνεται το προϊόν που
έχουμε, ώστε να προκύπτει ταύτιση. Περπατώντας πάνω στον ήδη χαραγμένο δρόμο και κάνοντας μικρές αλλαγές ώστε απλά να νιώθουμε σύγχρονοι, δεν σημαίνει ότι είμαστε και σχετικοί με αυτό που τελικά απαιτείται. Και αυτό φαίνεται γιατί από τους αρμοδίους ο μόνος λόγος που γίνεται είναι για τα αριθμητικά νούμερα των αφίξεων από το εξωτερικό που τα έχουν και εύκολα. Το έσοδο; Το μετά τους φόρους έσοδο; 

Τα προβλήματα και οι ζημιές που προκαλούνται από την προσέλκυση χαμηλού επιπέδου τουρισμού;
Χρειάζεται να λειτουργήσουμε ευέλικτα και καινοτόμα όπως μια start-up. Όσο λειτουργούμε δυσκίνητα σαν πολυεθνική είναι ουτοπιστικό να περιμένουμε καλύτερα αποτελέσματα μακροπρόθεσμα. Είναι ουτοπιστικό να έχουμε τουρισμό το χειμώνα γιατί τα όσα κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε στοχεύουν ακόμα στην παραλία και τον ήλιο. Τέλος, είναι ουτοπιστικό να πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουμε έστω και αυτό να έχουμε όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι το περιβάλλον γύρω μας αλλάζει με εκθετικό ρυθμό και θα πρέπει εμείς να ανταποκριθούμε ακόμα πιο γρήγορα.