Η έκθεση «Συ(νει)ρμοί περιλαμβάνει τις φωτογραφικές εργασίες των Βασίλη Νιμπή (Νυχτερινός Επισκέπτης) και Θοδωρή Πατακιούτη (Αποσυνδέσεις) μελών της Φωτογραφικής Λέσχης Βόλου με σεμινάρια φωτογραφίας και workshops, ενώ έχουν συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Οι δύο φωτογράφοι, με κοινό σημείο αναφοράς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Βόλου, εικονοποιούν την αλληλεπίδρασή τους με τις έννοιες «τρένο» και «σταθμός», επιλέγοντας την ερμηνεία που αντανακλά την προσωπική τους σχέση με το νόημα και τον συμβολισμό των λέξεων. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς κοινά οπτικά ερεθίσματα οδήγησαν τους φωτογράφους σε διαφορετικά συνειρμικά μονοπάτια και κατά συνέπεια στη δημιουργία αφηγήσεων με διακριτό χαρακτήρα.

Eπιμέλεια : Νίκος Τζούμας

Η καταγραφική προσέγγιση του Βασίλη Νιμπή, με έμφαση στην αισθητική των εικόνων, τραβηγμένων αποκλειστικά τις νυχτερινές ώρες, συμβάλλει στην εξιδανίκευση του χώρου και τη μεταμόρφωσή του στον μαγικό κόσμο των τρένων που θαύμαζε από παιδί.

Προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε ακόμα πιο στενά τα όρια της εστίασης των δύο φωτογράφων στο μυαλό και φυσικά τον φακό τους :

• Γιατί «Συ(νει)ρμοί»;

«Συ(νει)ρμοί» είναι ο γενικός τίτλος της έκθεσης και σχετίζεται με τον τρόπο που ο συγκεκριμένος χώρος, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός του Βόλου, λειτούργησε ως κοινό σημείο αναφοράς πυροδοτώντας διαφορετικά συνειρμικά μονοπάτια στον καθένα από εμάς και οδηγώντας μας στην υλοποίηση δύο διαφορετικών φωτογραφικών εργασιών. Η καθεμία από αυτές τις εργασίες έχει τον δικό της τίτλο, «Νυχτερινός επισκέπτης» (Βασίλης Νιμπής) και «Αποσυνδέσεις» (Θοδωρής Πατακιούτης). Η λέξη «συρμοί» που περιέχεται στον τίτλο λειτουργεί μεταφορικά πάνω στο ίδιο σκεπτικό, αφού η φωτογραφική μας πορεία μοιάζει με δύο συρμούς που ξεκινούν από τον ίδιο σιδηροδρομικό κόμβο, αλλά κατευθύνονται προς διαφορετικό προορισμό.

Η ερμηνεία και εικονοποίηση των εννοιών «σταθμός» και «τρένο» έγινε και από τους δυο μας με υποκειμενικά κριτήρια. Στην περίπτωση του «Νυχτερινού επισκέπτη», η υποβλητικότητα και η ατμόσφαιρα του χώρου το βράδυ βοήθησε στην ανάκληση των παιδικών αναμνήσεων και του θαυμασμού για τα τρένα, οι οποίες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στον τρόπο της φωτογραφικής προσέγγισης. Στις «Αποσυνδέσεις», η διαρκής εναλλαγή μεταξύ αφίξεων και αναχωρήσεων λειτούργησε συμβολικά, αφού αντιπροσώπευε έναν αέναο κύκλο αποσυνδέσεων και επανασυνδέσεων καθοριστικό και στην πραγματική ζωή.

• Πότε ξεκινήσατε να εστιάζετε στο θέμα αυτό και ποια έλξη ήταν αυτή που είχατε για το συγκεκριμένο σημείο.

Ξεκινήσαμε σε διαφορετικές χρονικές στιγμές την αλληλεπίδρασή μας με τον χώρο, αλλά η συνάντησή μας και η απόφασή μας να δουλέψουμε παράλληλα είχε να κάνει με το κοινό ενδιαφέρον μας και την έντονη έλξη που μας ασκούσε ο σταθμός. Στην μία περίπτωση το σημείο ενδιαφέροντος ήταν κυριολεκτικό και στην άλλη μεταφορικό, όπως ήδη αναφέραμε παραπάνω, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, χρειάστηκε χρόνος για να κατανοήσουμε τι πραγματικά μας συνέδεε με τον χώρο και να το εκφράσουμε μέσω της φωτογραφίας. Και για τους δύο, η φωτογραφική διαδικασία και η περιπλάνηση στον σταθμό ήταν συνδεδεμένη με μια συνεχή εσωτερική εξερεύνηση και δεν επηρέασε μόνο το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αλλά και εμάς προσωπικά.

• Η απόφαση να κάνετε την έκθεση μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και την καταστροφή που υπέστη το κτίριο και το δίκτυο του σιδηροδρόμου στον Βόλο κατά πόσο ήταν εύκολη για τη χρονική κυρίως περίοδο;

Η φωτογράφιση και ο προγραμματισμός της έκθεσης έγιναν πριν τα δυσάρεστα γεγονότα, τα οποία προφανώς μας επηρέασαν ως ανθρώπους πολύ έντονα, οπότε δεν τέθηκε ζήτημα απόφασης για το αν θα πραγματοποιηθεί η έκθεση ή όχι. Η δουλειά μας έχει μια ξεκάθαρα καλλιτεχνική προσέγγιση. Ωστόσο, οποιαδήποτε συνειρμική σύνδεση με τα συμβάντα είναι πιθανή και αφορά την ερμηνεία από την πλευρά των θεατών.

• Είναι συγκεκριμένα τα σημεία που επιλέγετε το χρώμα ή το ασπρόμαυρο;

Και οι δύο έχουμε επιλέξει το χρώμα, γιατί πιστεύουμε ότι εξυπηρετεί το θέμα. Άλλωστε, το χρώμα επηρεάζει συναισθηματικά τον θεατή χωρίς να το συνειδητοποιήσει και με τον τρόπο αυτό μας βοηθά να μεταδώσουμε την ατμόσφαιρα και τη δική μας συναισθηματική κατάσταση κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης.

• Νύχτα ή ημέρα αποτυπώνεται καλύτερα το συναίσθημα στον φακό στο συγκεκριμένο κτίριο;

Δεν φωτογραφίσαμε μόνο το κεντρικό κτίριο, αλλά όλο τον χώρο και το περιεχόμενο του, συμπεριλαμβανομένων και των περιοχών που έχουν πλέον εγκαταλειφθεί. Η φωτογράφιση ξεκίνησε τις βραδινές ώρες αρχικά εξ ανάγκης, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ο τεχνητός φωτισμός αναδείκνυε τα υπάρχοντα χρώματα, βοηθούσε στη δημιουργία μιας μοναδικής ατμόσφαιρας, αλλά και στην εξιδανίκευση του χώρου. Το δε σκοτάδι μεταμορφώθηκε στο ιδανικό φόντο που με διαφορετικό τρόπο υποστήριξε την κάθε αφήγηση.

Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Αίγλης Δημόγλου και του Γιάννη Κουτή, οι οποίοι στήριξαν το εγχείρημα και πίστεψαν στη σημασία της υποκειμενικής προσέγγισης και του φωτογραφικού διαλόγου των εργασιών, χωρίς, δυστυχώς, να προλάβουν να τις δουν στους τοίχους του Μουσείου.

INFO :

Eγκαίνια – Ημέρα : Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

Ώρα : 7:30 το βράδυ

Διάρκεια : Έως 24 Μαρτίου

Ημέρες & Ώρες Λειτουργίας : Τρίτη έως Παρασκευή 9:00 - 14:00 / Τετάρτη & Παρασκευή 18:00 – 21:00 / Σάββατο & Κυριακή 10:30 – 13:30

Σημείο : Eκθετήριο του Μουσείου της Πόλης του Βόλου / Φερών 15, Παλαιά Βόλου

Επιμέλεια έκθεσης & το mentorship : Γιάννης Στρατουδάκης & Νατάσα Καρακατσάνη Διοργάνωση: Aντιδημαρχία Πολιτισμού και Μουσείων - Διεύθυνση Αρχείων, Μουσείων, Βιβλιοθηκών Δήμου Βόλου

Yπό την αιγίδα : Φωτογραφική Λέσχη Βόλου

Υπεύθυνη προώθησης: Αγγελική Πατακιούτη