Τίποτε καλύτερο από το να παρουσιαστεί ένα τμήμα από το άρθρο της, μια μεταφορά των εικόνων της σε κείμενο: «Με τη σφραγίδα του “Mamma mia” από το 2008, η Σκόπελος είναι πάνω από όλα το πράσινο και γαλάζιο νησί, που ήταν πάντα μια όαση φρεσκάδας, παραδόσεων και γιορτών. Χωρίς τις υπερβολές του υπερτουρισμού. Σας μεταφέρουμε να ανακαλύψετε τα πολύ λιγότερο γνωστά νησιά των Σποράδων.

Υπάρχουν ταινίες που μένουν στην ιστορία για κάτι άλλο εκτός από το σενάριό τους: το soundtrack, την ενέργεια της σκηνοθεσίας ή την ομορφιά της τοποθεσίας, και μερικές φορές και τα τρία. Το αναζωογονητικό Mamma mia, που κυκλοφόρησε το 2008 ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Οι επιτυχίες του Abba, η παρουσία της Μέριλ Στριπ… προωθούν την ταινία της οποίας το φυσικό σκηνικό, τα ελληνικά νησιά των Σποράδων και ειδικότερα η Σκόπελος, συμβάλλουν στην επιτυχία της ταινίας. Αυτό το μικρό νησί (με λιγότερους από 5000 κατοίκους) που αναδύεται σε λίγες ώρες με πλοίο από την Αθήνα, ευτυχώς δεν έχει χάσει καμία από την ιδιαίτερη ταυτότητά του, βουτηγμένο σε παραδόσεις και διακριτικές απολαύσεις. Τις ηλιόλουστες μέρες, αφήνουμε το κομβόι των τουριστικών λεωφορείων να διατρέχουν τα 95 km² του νησιού για να απολαύσουμε την αληθινή φύση του πιο πράσινου του Αιγαίου. Ο άνεμος που χαϊδεύει τα φύλλα των δέντρων πολλών εκατοντάδων ετών, στο ύψος των κυμάτων τραγουδάει άλλες ιστορίες από αυτήν του πλανητικού αυλού. Καλυμμένη κατά 80% από ένα παρθένο δάσος πεύκων ριζωμένο στο βράχο που μοιάζει να επιπλέει σε κρυστάλλινα νερά, η Σκόπελος βουλιάζει σε ένα εντυπωσιακό περιβάλλον που αλλάζει τόνους ανάλογα με το φως. Το ηλιοβασίλεμα, κυριολεκτικά φαίνεται να φλέγεται.

Αν η Καστάνη είναι η εξοπλισμένη παραλία που απαθανάτισε η έβδομη τέχνη, ο παραλιακός δρόμος εξυπηρετεί άλλους 14 όρμους, ο καθένας πιο λαμπρός από τον άλλον. Ο σχισμένος βράχος του Δρακοντοσχίσματος παραπέμπει στον αγώνα ενός δράκου και ενός τοπικού ήρωα, του Ρηγίνου. Οι δίδυμες παραλίες Αμάραντος και Αγνώντας απαθανατίζουν μια αιώνια φιλία και μια νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του παρελθόντος. Το Λιμνονάρι, γιορτάζει στην παραλία όπου ο Άρης, ο θεός του πολέμου, άφησε τα όπλα του στα πόδια ενός γοητευτικού νησιώτη οπλισμένου με ένα μπουκέτο λουλούδια. Η Αντρίνα πήρε το όνομά της από μια γυναίκα πειρατή που έσπειρε τον τρόμο στην περιοχή, και της οποίας οι θησαυροί ενδέχεται να εξακολουθούν να είναι θαμμένοι στην τοποθεσία Σεντούκια».[1] Τον χαρακτήρα αυτού του καταπράσινου νησιού, που έχει ξεφύγει από τα “νύχια” της ασύστολης τουριστικής ανάπτυξης προσπαθούν να διατηρήσουν οι τοπικοί άρχοντες. Όπως εξηγεί ο Σταμάτης Περίσσης Δήμαρχος Σκοπέλου, «το σημαντικότερο καθήκον που έχουμε είναι να διαφυλάξουμε το πράσινο του νησιού μας. Ακόμη και όταν προτείνονται επενδύσεις, επιλέγονται εκείνες με το μικρότερο κόστος για το φυσικό περιβάλλον. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να λειτουργεί εις βάρος του χώρου και της κοινωνίας». Ο παραδοσιακός οικισμός στην Χώρα της Σκιάθου διασώθηκε λόγω του χαρακτηρισμού της ως παραδοσιακού. Το ίδιο ισχύει και για την Γλώσσα, και ένα σωρό άλλα μέρη, αναφέρει ο δήμαρχος. «Όλα ακολουθούν το μέτρο. Στόχος της δημοτικής αρχής είναι πρώτον η βιώσιμη ανάπτυξη, το περιβάλλον, δεύτερον η κοινωνία και η συνοχή της και τρίτον η οικονομική ανάπτυξη για να υπάρχει βιωσιμότητα. Αυτά τα τρία πάνε μαζί σε ισορροπία για να υπάρχει αποτέλεσμα».

Σχετικά με τον θόρυβο των τελευταίων ημερών για την κατάληψη των ακτών από επιχειρηματίες, ο κ. Περίσσης, συμβάλλει στον διάλογο με μια ακόμη άποψη, η οποία ωστόσο αφορά τους ταξιδιώτες σε νησιωτικούς και μακρινούς προορισμούς. «Προφανέστατα υπάρχουν παραλίες στην Ελλάδα που έχουν προβλήματα με την χρήση των παραλιών από τους επιχειρηματίες» και θέτει το ερώτημα: «Ποιο είναι το ποσοστό των τουριστών που πάει στην παραλία με την ομπρέλα, την καρέκλα, τις ψάθες και την πετσέτα. Μην οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις». Αυτό βεβαίως δεν μειώνει στο ελάχιστο το γεγονός της παραβατικότητας και δη του θράσους των παρανομούντων, που αγνοούν κάθε αρχή και νόμο.

Πολύ ικανοποιημένοι από την τουριστική κίνηση, είναι οι επιχειρηματίες της Σκοπέλου, τονίζει ο κ. Περίσσης, παρά το ότι φέτος οι επισκέπτες δεν ξοδεύουν όπως παλιά, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της αύξησης του κόστους διαβίωσης,  των δυσκολιών του κόσμου σε όλη την Ευρώπη. «Έχουμε πολλούς Έλληνες, όπως και πολλούς ευρωπαίους, ειδικά από την βόρειο Ευρώπη κ.ά.». Εν κατακλείδι, οι επισκέπτες και γενικά ο κόσμος «δεν πρέπει να ενθουσιάζονται ή να απογοητεύονται από μικρά πράγματα, που αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και εξελίσσονται». Η Πεπάρυθος όπως ήταν το όνομα της Σκιάθου έως τους ελληνιστικούς χρόνους, αναφέρεται ότι κατοικήθηκε από Κρήτες, αρχηγός των οποίων ήταν ο Στάφυλος, γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Την ιστορία του νησιού την γνωρίζει καλά η Isabelle, που είναι μεταφράστρια  λογοτεχνίας με σπουδές στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, έχει ταξιδέψει πολύ. Έχει εξερευνήσει απάτητα φαράγγια και επικίνδυνα μονοπάτια, περιηγήθηκε σε σπήλαια και απόλαυσε κρυφούς κολπίσκους σε νησιά και συνεχίζει να ταξιδεύει στην Ελλάδα, με ότι μέσο είναι πρόσφορο. Με ενδιαφέρον αναμένονται οι εντυπώσεις της από την Σκιάθο και την Αλόννησο. Το τελευταίο της μυθιστόρημα της Isabelle Polyphony the Greece of Stories in History, που κυκλοφόρησε το 2021 αφηγείται την Ελλάδα του χθες με σκοπό να κατανοηθεί η Ελλάδα του σήμερα. Στο μυθιστόρημά της, που αποτελείται από 7 διηγήματα, που αφηγούνται διαφορετικοί χαρακτήρες, τα οποία διαδραματίζονται σε 7 διαφορετικές εποχές, στο οποίο η Ελλάδα είναι η ηρωίδα. Όπως είπε η Isabelle στο περιοδικό Le Petit Journal «για μένα, αυτή είναι η Ελλάδα: είναι μια χώρα όπου όλα είναι αληθινά, όπου όλα είναι ψεύτικα, αλλά ποιος νοιάζεται! Το σημαντικό είναι ότι μιλάμε για θαυμάσια πράγματα, για ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μιλούσαν με τους θεούς από ένα ρήγμα στην γη που ονομαζόταν ο ομφαλός του κόσμου… και μετά ξαφνικά, το βλέπουμε! Υπάρχει ένα πραγματικό ιερό ορατό! Διατηρείται η απόσταση μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, φαντασίας και ιστορίας… Η πολυφωνία είναι οι επτά φωνές που μιλούν μέσα στη νύχτα. Αυτές είναι και όλες οι φωνές που πάντα μιλούσαν!» Και για μένα, αυτή είναι η Ελλάδα: είναι μια χώρα όπου όλα είναι αληθινά, όπου όλα είναι ψεύτικα, αλλά ποιος νοιάζεται! Το σημαντικό είναι ότι μιλάμε για θαυμάσια πράγματα, για ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μιλούσαν με τους θεούς από ένα ρήγμα στη γη που ονομαζόταν ο ομφαλός του κόσμου… και μετά ξαφνικά, το βλέπουμε! Υπάρχει ένα πραγματικό ιερό ορατό! Διατηρείται η απόσταση μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, φαντασίας και ιστορίας.[2]

---

[1] ^{Le Figaro, L’île de Skopelos, quand Mamma mia fantasme la réalité, Par Isabelle Cervellin-Chevalier, 13/07/2023, https://www.lefigaro.fr/voyages/guides/l-ile-de-skopelos-quand-mamma-mia-fantasme-la-realite-20230713} [2] ^{Polyphonie : Isabelle Cervellin-Chevalier raconte la Grèce,, par Hélène Decaestecker 27 mai 2021, https://lepetitjournal.com/athenes/polyphonie-isabelle-cervellin-chevalier-raconte-la-grece-306101}