Κάθε λαός είναι περήφανος για τα ιδανικά, τις αρχές, τις παραδόσεις και την ιστορία του, όλα αυτά που τον κάνουν να διαφέρει από άλλους λαούς μέσα στο πολυπολιτισμικό μωσαϊκό των κρατών και λαών του κόσμου. Ως Έλληνες ανάμεσα στα τόσα ξεχωριστά για τα οποία καυχόμαστε, έχοντας την ιδιαιτερότητα να είμαστε κομμάτι του χριστιανικού πολιτισμού και δη μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έχουμε έναν ακόμα λόγο να χαιρόμαστε και να δοξάζουμε τον Θεό, που δε μας άφησε στο σκοτάδι της πλάνης και της αγνωσίας.  Μέσα όμως στη ροή της ιστορίας πολλές φορές κληθήκαμε και στο μαρτύριο. Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την τραγωδία που υπέστη ο Μικρασιατικός Ελληνισμός το 1922. Με εκδηλώσεις και τελετές σύλλογοι και φορείς αποτίουν φόρο τιμής στα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Το 2021 ήταν αφιερωμένο στα διακόσια χρόνια από την εθνική μας Παλιγγενεσία και η Εκκλησία της Ελλάδος αφιέρωσε το έτος στους αγίους νεομάρτυρες, δηλαδή σε όλα εκείνα τα πρόσωπα κάθε ηλικίας και των δύο φύλων που έδωσαν μαρτυρία Χριστού και πατρίδας στους νεότερους χρόνους μετά την Άλωση. Έτσι και το 2022 αποτελεί επίσης ένα έτος μνήμης και περισυλλογής. Ζώντας μάλιστα μέσα στην ελληνορθόδοξη παράδοση και διδασκαλία μπορούμε να αντιληφθούμε εκατό χρόνια μετά, πως είναι δυνατόν μέσα από την καταστροφή, τον πόνο, την απελπισία και τον θάνατο να προβάλει η ελπίδα.   Η αγία μας Εκκλησία, δια της Ιεράς Συνόδου, με την καθοδήγηση και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, αγιοκατέταξε, με την υπ’ αριθμ. 2556/7/93 εγκύκλιο Της, τους σφαγιασθέντες της Μικρασιατικής Καταστροφής στη χορεία των αγίων νεομαρτύρων. Η αγιοκατάταξη των προσώπων έγινε διότι ο κύριος λόγος για τη σφαγή τους ήταν η χριστιανική τους πίστη αλλά και η ελληνική τους καταγωγή. Έτσι η θυσία τους, τους κατέστησε εύοσμα άνθη του Παραδείσου. Μεταξύ όλων αυτών γνωστών και ανωνύμων, ανδρών, γυναικών, παιδιών όλων των ηλικιών, βαρύ τίμημα πλήρωσε και ο ιερός κλήρος της Ιωνίας και της ευρύτερης Μικράς Ασίας, με κορυφαίο μάρτυρα του Μικρασιατικού Ελληνισμού τον Άγιο Χρυσόστομο Μητροπολίτη Σμύρνης και ακόμα τέσσερις επισκόπους. Μαρτυρικό θάνατο υπέστησαν συνολικά 347 κληρικοί. Απ ‘άκρη σε άκρη η γη της Ιωνίας και ολόκληρης της μαρτυρικής Μικράς Ασίας αλλά και της Θράκης, του Πόντου, της Καππαδοκίας ποτίστηκε και αγιάστηκε με το αίμα των Χριστιανών που δέχτηκαν το μένος των απογόνων της Άγαρ. Στη χορεία των αγίων νεομαρτύρων εισήλθαν όλοι όσοι υπέστησαν μαρτύρια, γιατί την ψυχή τους την φώτιζε το σύμφλογο Χριστός και πατρίδα. Το χωριό της Αγίας Παρασκευής της Κρήνης στη Μικρά Ασία, από το οποίο προέρχονται οι περισσότεροι Μικρασιάτες προσφυγές στη Σκιάθο, προσέφερε και αυτό έναν νεομάρτυρα, γεγονός για το οποίο όλοι εμείς δεύτερης και τρίτης μικρασιατικής γενιάς οφείλουμε να χαιρόμαστε. Ο άγιος αυτός είναι ο νέο-ιερομάρτυρας Γεώργιος ο Καρασταμάτης, ο οποίος διετέλεσε εφημέριος του ενοριακού ναού των Αγίων Τεσσαράκοντα στην Αγία Παρασκευή Κρήνης Μικράς Ασίας . Μέλος της αρχοντικής οικογένειας Καρασταμάτη, λάτρης του βυζαντινού πολιτισμού, της αρχαίας Ελλάδα, εξαίρετος λειτουργός. Όταν οι συνοικίες και οι γειτονιές Ταλιάνι,Γιαλουδάκι, Πυργαράκι,Πελεκάνος ερήμωσαν, ο ηλικιωμένος λευίτης αρνήθηκε να ακολουθήσει για δεύτερη φορά τον δρόμο της προσφυγιάς. Το πρωί της Κυριακής 4 Σεπτεμβρίου 1922 οι Τσέτες μπήκαν στο έρημο χωριό. Ο παπά Γιώργης κλήθηκε με την ίδια του τη ζωή να τηρήσει την εντολή του επισκόπου κατά την εις πρεσβύτερον χειροτονία του «Λάβε τὴν παρακαταθήκην ταύτην, καὶ φύλαξον αὐτήν, ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας». Ενδεδυμένος με τα ιερά του άμφια, μόνος μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο, ήταν έτοιμος να θυσιάσει και να θυσιαστεί. Σε λίγο το πόδι των βέβηλων πάτησε το ναό του Θεού και ο παπά Γιώργης έπεσε νεκρός μπροστά στην Ωραία Πύλη δεχόμενος πυροβολισμό στο κεφάλι. Έτσι, παρέδωσε την ψυχή του σε Αυτόν που αγάπησε και υπηρέτησε έως θανάτου. Ξεχωριστή τιμή και ευλογία αποτελεί για εμάς η κατά σάρκα καταγωγή μας από την οικογένεια του αγίου, έναν συγγενικό δεσμό που τον οφείλουμε στη μακαριστή ανιψιά του αγίου ιερομάρτυρος, Σταματία Αλεξανδρίδη – Χούλη το γένος Καρασταμάτη . Οι αφηγήσεις της για τη ζωή της στην Αγία Παρασκευή της Κρήνης, ήταν για τα παιδικά μας χρόνια ένα μακρινό εντυπωσιακό ταξίδι στο χρόνο. Μαζί της περιπλανιόμασταν στην ακτή Μπουνταράκι, στο αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής, στο Κουμούδι, στην Αγία Κυριακή και όπου αλλού ή μνήμη της την συντρόφευε στη νέα της πατρίδα. Τώρα που έχει φύγει από την πρόσκαιρη αυτή ζωή, αποτιμάται πόσο πολύτιμος ήταν  ο θησαυρός των αναμνήσεών της από την πρώιμη ζωή της στην ελληνική γη της Μικράς Ασίας. Μαζί με τις αναμνήσεις της όμως άφησε σε εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια της, τον συγγενικό  δεσμό με τον Άγιο Γεώργιο, τον ιερομάρτυρα της πίστεως μας, βοηθό και μεσίτη όλων μας. Οι επέτειοι και οι εορτασμοί μόνο σκοπό έχουν την αφύπνιση και την εγρήγορση όλων μας. Ας μη μένουμε απαθείς και αδιάφοροι στα γεγονότα της ιστορίας γιατί τότε θα αναγκαστούμε να τα ξαναζήσουμε. Η μνήμη δεν πρέπει να γεννά μισαλλοδοξία και εθνικιστικά παραληρήματα, πρέπει όμως να διατηρεί εκείνα τα γνωρίσματα της εθνικής και πολιτιστικής διαφορετικότητας μας.   Να έχουμε την ευχή του.