Τέλη δεκαετίας του '70 αρχές του '80 η Αλόννησος αλλάζει μορφή.Το κράτος παραδίδει τα σπίτια του Νέου Οικισμού στους σεισμόπληκτους του '65 και ξεκινά η μετακόμιση των κατοίκων της παλαιάς χώρας στο Πατητήρι. Το πατητήρι μεγαλώνει, καθώς στα σπίτια που είναι γύρω από το λιμάνι έρχεται να προστεθεί ο Νέος Οικισμός προς το εσωτερικό φτάνοντας σχεδόν έως την Βότση. Η αύξηση του πληθυσμού φέρνει και πολλές επιπρόσθετες ανάγκες. Οι έλλειψεις σε υποδομές είναι πολλές. Δεν υπάρχουν κτίρια να στεγαστούν υπηρεσίες όπως το Λιμεναρχείο, το Ιατρείο ή η Αστυνομία παραδείγματος χάριν. Υπάρχει ένα σχολικό συγκρότημα τού Δημοτικού σχολείου και πρέπει να δουλεύει πρωί απόγευμα για να καλύψει και τις ανάγκες του Γυμνασίου και Λυκείου. Αθλητική υποδομή δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη.     Ο Αθλητικός όμιλος και η ιδέα τού γηπέδου από μια ομάδα νέων που αγαπά το ποδόσφαιρο  Παρά τις δύσκολες συνθήκες τις εποχής μία ομάδα νέων ανθρώπων μαζί με κάποιους μεγαλύτερους πού στηρίζουν την προσπάθεια, προχώρησε στην ίδρυση του συλλόγου, η αναγνώριση του οποίου από το πρωτοδικείο έγινε το 1980 με το πρώτο Διοικητικό συμβούλιο να είναι: Πρόεδρος: Μπέλλος Αχιλλέας Αντιπρόεδρος: Μανιάτης Κώστας Γραμματέας: Αναγνώστου Μιχαλης Ταμειας: Αναγνώστου Νικόλαος Μέλος: Καλογιαννης Κωνσταντίνος Μέλος: Ουρανίτσας Δημ. του Βασ. Μέλος: Ουρανίτσας Δημ. του Κων. Στόχος αυτού του Δ.Σ. ήταν η κατασκευή του γηπέδου. Έτσι άρχισε μία διαδικασία,δια της νομίμου οδού, στέλνοντας έγγραφα όπου ο σύλλογος ζητούσε γήπεδο στο Κοινωτικό Συμβούλιο Αλοννήσου, αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν καρποφόρησαν. Η τόλμη και η αποφασιστικότητα των νέων του νησιού θα φέρει το γήπεδο Ο Βασίλης Παπαβασιλείου ένας από τους νέους ανθρώπους της εποχής και μετέπειτα πρόεδρος του Α.Ο. Αλονήσου μας διηγείται : "Καθόμασταν στην καφετέρια του Καραμαλή καμία 25αριά άτομα και συζήτουσαμε για το θέμα, εκεί πάρθηκε η απόφαση να κόψουμε τα πεύκα για να φτιάξουμε το γήπεδο. Φύγαμε από εκεί πήγαμε με τα αλυσοπρίονα στο χώρο που είναι τώρα το γυμνάσιο και αρχίσαμε να κόβουμε τα πεύκα. Δεν άργησε πολύ να μας δούνε και να ειδοποιηθεί ο Δασικός. Σε λίγο μας ειδοποίησαν ότι έρχεται να μας πιάσει . Αρχίσαμε να τρέχουμε, κάποιοι έπεσαν στη θάλασσα για να μην τους δούνε. Τελικά, ο Δασικός έκανε καταμέτρηση των πεύκων που κόπηκαν και προχώρησε σε μήνυση, εμείς όταν μας ρώτησε ποιοί είμασταν εκεί δεν κρύφτηκε κάνεις 25 άτομα δηλώσαμε ότι-εμείς το κάναμε και κάνε ότι είναι να κάνεις-. Έτσι πήγαμε στο δικαστήριο στην Σκόπελο 25 άτομα. Εκεί όμως όταν ο πρόεδρος άκουσε το λόγο που κόψαμε τα πεύκα μας αθώωσε και τους 25, ενώ ο Δασικός είχε τρελαθεί από την απόφαση. Μετά από αυτό είπαμε στο κόσμο ότι μπάζα έχει να τα ρίχνει εκεί, έτσι μπαζώθηκε το μέρος με κάτι χωματουργικά μηχανήματα που είχε ο Αχιλλέας Μπέλλος αλλά και με την βοήθεια ενός Σκοπελίτη πού είχε ένα γκρέιντερ και το έφερε κατορθώσαμε και φτιάξαμε χωμάτινο γήπεδο χωρίς περίφραξη & αποδυτήρια, ήταν όμως ένας χώρος που μπορούσαν όλα τα παιδιά να παίξουν μπάλα.."   Η ομάδα και οι αγώνες  Μετά την ολοκλήρωση του γηπέδου ήρθε και η δημιουργία της ομάδας ποδοσφαίρου. Η ομάδα ονομάζεται τότε ΠΕΙΡΑΤΕΣ και φοράει άσπρο και μαύρο χρώμα στην εμφάνιση, ενώ έχει σήμα μία νεκροκεφαλή. Δεν άργησαν να έρθουν και οι πρώτοι αγώνες με την αντίστοιχη ομάδα της Σκοπέλου που ονομάζεται Πεπαρινθιακος από το όνομα της αρχαίας Πεπάρινθου (Σκόπελος). Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να βρούμε στοιχεία για τους αγώνες αυτούς με την Σκόπελο. Οι ομάδες αυτές τότε δεν έπαιζαν σε κατηγορίες ήταν ανεξάρτητες και οι αγώνες φιλικοί. Εκτός από την Σκόπελο αγώνες δινόταν τα καλοκαίρια και με ομάδες τουριστών, κυρίως αλλοδαπών κάτι σαν διεθνή φιλικά με Άγγλους, Ιταλούς, Ολλανδούς κλπ. Ένας αγώνας με άρωμα Α ' Εθνικής Από το '82-'83 έως και το '85 η ποδοσφαιρική Θεσσαλία με την ΑΕΛ παίρνει φωτιά. Το 1982 η ΑΕΛ τερματίζει 2η με 45 βαθμούς και παίζει στο τότε κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ενώ μέχρι το 1985 παίζει δυο τελικούς κυπέλλου και κατακτά τον ένα. Διαθέτει παικταραδες που είναι γνωστοί πλέον στο πανελλήνιο. Τρεις από αυτούς τους παίκτες κάνουν διακοπές στην Αλόννησο γνωρίζονται με τους ντόπιους και τους προτείνουν να γίνει ένας Αγώνας με την Σκόπελο που θα παίξουν και αυτοί με την Αλόννησο. Οι παίκτες αυτοί ήταν : Ο Θεολόγης Παπαδόπουλος (τερματοφύλακας), αργότερα έπαιξε στην ΑΕΚ και οι Μαλουμίδης Κώστας, Ανδρεούδης Χρήστος. [caption id="attachment_131752" align="alignnone" width="202"] Παπαδόπουλος Θεολόγης[/caption] [caption id="attachment_131753" align="alignnone" width="181"] Ανδρεούδης Χρήστος[/caption] [caption id="attachment_131754" align="alignnone" width="217"] Μαλουμίδης Κώστας[/caption] Ο αγώνας έγινε με την παρουσία πολύ κόσμου και από τα δύο νησιά, με τους Σκοπελίτες να ξαφνιάζονται, βλέποντας απέναντι τους παίκτες της Λάρισας. Ο αγώνας ήταν σκληρός και τελικά έληξε με σκορ ισόπαλο 4-4 . Αυτός ήταν ο πρώτος Αθλητικός χώρος στο νησί, αλλά η χαρά κράτησε λίγο. Γιατι ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε για την ανέγερση, από τον ευεργέτη του νησιού Αναστάσιο Καλογιάννη, του Γυμνάσιου και Λύκειου Αλοννήσου. Χρόνια αργότερα στον ίδιο χώρο χτίστηκε η πιο σύγχρονη αθλητική εγκατάσταση του νησιού, το κλειστό γυμναστήριο Μπάσκετ. Πληροφορίες πάρθηκαν από το λεύκωμα του ΑΟ Αλοννησου 1980-2002.