Χριστόφορος Σεμέργελης | Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ Ο θάνατος του Τάκη Μόσχου σε ηλικία 68 ετών, μετά από σχεδόν ένα μήνα σε κώμα, σκόρπισε θλίψη στη Σκόπελο. Ο αείμνηστος ηθοποιός έζησε εκεί τα τελευταία 18 χρόνια της ζωής του και κατάφερε να ταυτιστεί με την τοπική κοινωνία. Η Σκοπελίτισσα Κωνσταντίνα Αγγελέτου, εκ των ιδρυτικών μελών της Ερασιτεχνικής Θεατρικής Ομάδας Σκοπέλου (Ε.Θ.Ο.Σ.) που έγινε με πρωτοβουλία του Μόσχου το 2011, θυμήθηκε χαρακτηριστικές στιγμές από τη ζωή του αξέχαστου καλλιτέχνη στο νησί.

Η τελευταία παράσταση της Θεατρικής Ομάδας δόθηκε το περασμένο καλοκαίρι. Για την ακρίβεια το τριήμερο 8-10 Ιουνίου 2018, όταν και παρουσιάστηκε η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, σε έμμετρη μετάφραση του Αλέξη Αννίβα και διασκευή του Τάκη Μόσχου. Έμελλε να αποτελέσει το… κύκνειο άσμα του Χαλκιδαίου ηθοποιού, ο οποίος στη γραφική Σκόπελο είχε βρει τη δική του «Ιθάκη». «Γνώρισα τον Τάκη το 2011, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε και η Ερασιτεχνική Θεατρική Οµάδα Σκοπέλου», ανέφερε η κ. Αγγελέτου, η οποία στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία του εγχειρήματος που τόλμησε προ οκταετίας ο Μόσχος: «Είχαν περάσει αρκετά χρόνια από μία παλαιότερη προσπάθεια του Γεννάδιου Πάτση, o οποίος έχει καταγωγή από τη Σκόπελο κι έζησε για κάποια χρόνια στο νησί κάπου στη δεκαετία του ’90. Τελικά η θεατρική ομάδα στη Σκόπελο άλλαξε πολλά στην καθημερινότητα του νησιού. Πέρα από τις παραστάσεις που γίνονταν, πάρα πολύς κόσμος βγήκε από τα σπίτια του… Όλοι περίμεναν πώς και πώς, πότε θα γινόταν παράσταση με τον Τάκη». Ωστόσο, στην αρχή ο ηθοποιός υπήρξε διστακτικός στο να υλοποιήσει τη σκέψη του, με την Κωνσταντίνα Αγγελέτου να αποκαλύπτει: «Φοβόταν ότι θα έμπλεκε με τον Δήμο… Χρειαστήκαμε μεγάλη προσπάθεια να τον πείσουμε και να του εξηγήσουμε ότι θα ήταν κάτι εντελώς ανεξάρτητο και δικό μας. Και όταν εντέλει ξεκινήσαμε, ήταν ξεκάθαρος για το πρώτο έργο που θα ανεβάζαμε, επιλέγοντας τη «Φαύστα» του Μποστ». Οι «Μπαµπάδες µε ρούµι» και «Οι συµπέθεροι από τα Τίρανα» των Παπαθανασίου-Ρέππα, το «Χαµάµ γυναικών» της Νελ Νταν και «Η πόρνη από πάνω» του Αντώνη Τσιπιανίτη ήταν ορισμένες από τις παραστάσεις που παρουσίασε όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα του Τάκη Μόσχου, ο οποίος κάθε φορά πάσχιζε να είναι όλα στην εντέλεια. «Έκανε τα πάντα. Τον σκηνοθέτη, τον ενδυµατολόγο μέχρι και τον σκηνογράφο. Φρόντιζε την κάθε λεπτομέρεια, βάζοντας πάντοτε πολλή προσωπική δουλειά», σημείωσε η Κωνσταντίνα Αγγελέτου, για να προσθέσει: «Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι μας αντιμετώπιζε σαν επαγγελματίες ηθοποιούς. Είχε υψηλές απαιτήσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα τον δικαίωνε. Το είδα καλύτερα στα χρόνια που ακολούθησαν, όταν παρακολουθούσα τις παραστάσεις ως θεατής. Ήταν επαγγελματικού επιπέδου». Χάρη στον «Αργύρη», τον ρόλο που υποδύθηκε ο Μόσχος στην ταινία «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη, που τον καθιέρωσε και στη συνείδηση του κοινού, «ζωντάνεψε» και ο «Ορφέας», ο κινηματογράφος του νησιού: «Ουσιαστικά όλη η ομάδα έδωσε ένα κίνητρο στο να επαναχρησιμοποιηθεί ο «Ορφέας». Εκεί ήταν η βάση μας». Βέβαια, πέρα από την καλλιτεχνική «σφραγίδα» που άφησε στη Σκόπελο, η Κωνσταντίνα Αγγελέτου στάθηκε και στον χαρακτήρα του ηθοποιού. «Ξεχώριζε για το ήθος του. Είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογραφικό χώρο, όλοι είχαν να λένε για το ήθος και τον χαρακτήρα του. Σε σχέση μάλιστα με την Ε.Θ.Ο.Σ. που ήταν και δημιούργημά του, ήταν πολύ παθιασμένος και τολμηρός. Δεν φοβόταν να προτάξει τα στήθη του, για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κατάσταση», είπε συγκινημένη, για να κλείσει αποκαλύπτοντας τις σκέψεις της για την… επόμενη ημέρα: «Χωρίς τον Τάκη μείναμε «ακέφαλοι». Όμως, στη Σκόπελο νιώθουμε πως χάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο, γι’ αυτό και πρόθεσή μας είναι το όνομα του Τάκη Μόσχου να μη ξεχαστεί. Σε λίγο καιρό θα δούμε αν μπορούμε να το οργανώσουμε έτσι, ώστε η ομάδα να συνεχίσει να υφίσταται».