Αποφάσισε να μυηθεί στον μοναστικό βίο πριν από μία δωδεκαετία. Τα πρώτα επτά χρόνια βρέθηκε στη μονή Θεοτόκου Μακρυμάλλης στα Ψαχνά της Εύβοιας, ενώ από τον Ιούλιο του 2016 μονάζει στη Σκόπελο. Ο πατέρας Θεοδόσιος στελεχώνει τη μονή, η οποία στον 20ό αιώνα φιλοξενούσε γυναικεία αδελφότητα. «Το μοναστήρι από την ίδρυσή του το 1612 και μέχρι το 1920 ήταν ανδρικό και άβατο. Όμως, εκείνη τη χρονιά εγκαταβίωσαν στη μονή Τιμίου Προδρόμου μοναχές, για να μην ερημώσει και τη φρόντιζαν μέχρι και πριν από λίγα χρόνια», θα πει ο μοναχός για το μοναστήρι, το οποίο μάλιστα στις 24 Ιουνίου γιορτάζει. Η ενασχόληση με την κεραμική προέκυψε τους τελευταίους μήνες στην καθημερινότητα του μοναχού, ο οποίος έχει καταγωγή από την Αργολίδα. Αν και ασχολείται με την αγιογραφία, θέλησε να αναβιώσει μία τέχνη που άκμασε στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Έστησε το εργαστήρι του στη μονή και τη βοήθεια του κεραμίστα Χρήστου Γιαννακόπουλου από τον Βόλο, δοκίμασε τις δυνάμεις του με τον παραδοσιακό τρόπο πάνω στον τροχό. Οι πρώτες κατασκευές από πηλό που έγιναν στο εργαστήρι της μονής Τιμίου Προδρόμου, αφορούν χρηστικά αντικείμενα, τα οποία πλέον διατίθενται από το εκθετήριο του μοναστηριού. «Ξεκινήσαμε με πιάτα, που είναι διακοσμημένα με βυζαντινά μοτίβα και σιγά-σιγά θα προχωρήσουμε στην αντιγραφή εκθεμάτων, που υπάρχουν στα μουσεία», ανέφερε ο πατέρας Θεοδόσιος, ο οποίος δεν έκρυψε την αισιοδοξία του για το εγχείρημα, παράλληλα με την προσπάθεια αναστήλωσης και συντήρησης της ιστορικής μονής της Σκοπέλου. Φωτογραφία: Ζάχος Σταμούλης