Η Σκιάθος πράγματι οφείλει να καυχάται ότι είναι η πατρίδα της Ελληνικής σημαίας! Και αυτό γιατί στο Μοναστήρι του Ευαγγελισμού, στο οποίο εύρισκαν καταφύγιο και αναπαύονταν σωματικά και ψυχικά οι συγκεντρωθέντες Ολύμπιοι οπλαρχηγοί, κατά τα προεπαναστατικά Κινήματα, αποφασίστηκε ο ενωμένος στόλος τους να υψώσει κοινή παντιέρα, κοινή σημαία, την γαλανόλευκη, ως σύμβολο της ενότητας των εξεγερμένων Ρωμιών και προπομπό της Επαναστάσεως. Η ιστορική αυτή απόφαση είναι από μόνη της σημαντική, και αξίζει να καυχάται η Σκιάθος. Τα περί υφάνσεως της σημαίας στην Μονή και ευλογήσεώς της ή υψώσεώς της από τον εν οσίοις πατράσιν Ιερομόναχο Νήφωνα, αγγίζουν τα όρια του μύθου. Δεν χρειάζεται να πλάθουμε ιστορικά γεγονότα, για να αναδειχθεί ένα γεγονός από μόνο του σημαντικό. Είναι σχήμα πρωθύστερο, να χρησιμοποιούμε την εικόνα ενός αργαλειού, σε μια Μονή η οποία κατά τα χρόνια της ακμής της ήταν άβατη, και ζούσε πολύ αυστηρή κοινοβιακή ζωή, όπως ακριβώς και το να εξεικονίζουμε το προαύλιό της γεμάτο νησιωτοπούλες με παραδοσιακές ενδυμασίες και γυναικόπαιδα. Η μοναδική μαρτυρούμενη από τις γραπτές πηγές κατάλυση του αβάτου της μονής, πριν καταργηθεί εκ των συνθηκών μετά το 1960, ήταν το 1826, όταν ο Ναουσαίος οπλαρχηγός Τάσος Καρατάσος ζήτησε από τον Ηγούμενο Αλύπιο να επιτρέψει να εισελθούν σε αυτή ο άμαχος πληθυσμός των αγωνιστών, όταν ο Τοπάλ Πασάς κινήθηκε εναντίον της Σκιάθου. Ο Αλύπιος «έσπασε» το άβατο και τους παρείχε φαγητό και στέγη και όλα τα αναγκαία, την στιγμή που οι κάτοικοι του Κάστρου τους αρνήθηκαν την είσοδο στο Φρούριο. Χρόνια πολλά και ευλογημένα!