Χαίρετ' ο Ιωακείμ κι η Άννα, που γέννησαν χαριτωμένη κόρη στην Παναγίτσα στο Πυργί! Χαίρεται όλ' η έρημη ακρογιαλιά κι ο βράχος κι ο γκρεμός αντίκρυ του πελάγους, που τον χτυπούν άγρια τα κύματα, χαίρεται απ' την εκκλησίτσα, που μοσχοβολά πάνω στη ράχη. Χαίρεται τ' άγριο δέντρο, που γέρνει το μισό απάνω στον βράχο, το μισό στον γκρεμό· χαίρετ' ο βοσκός, που φυσά τον αυλό του, χαίρετ' η γίδα του, που τρέχει στα βράχια, χαίρεται το ερίφιο, που πηδά χαρμόσυνα. Κι η πλάση όλη αναγαλλιάζει και το φθινόπωρο ξανανοιώνει η γης, σα σεμνή κόρη, που περίμενε χρόνια τον αρραβωνιαστικό της απ' τα ξένα και τέλος τον απόλαψε πριν είναι πολύ αργά· και σαν τη στείρα γραία, που γέννησε θεόπαιδο κι ευφράνθη στα γεράματά της! Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου, πριν ν' απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω. Στο δρόμο για το κάστρο, λίγο μετά την πηγή με το κρυστάλλινο νερό, βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγιάς της Καρδιάς μας. Η Παναγία Καρδάση η αλλιώς «Παναγίτσα», είναι ένα από τα αγαπημένα ξωκλήσια του Παπαδιαμάντη, ο οποίος της έχει αφιερώσει το παραπάνω ποίημα του «Στην Παναγίτσα στο Πυργί». Γιορτάζει κάθε χρόνο του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου και στις 15 Αυγούστου την κοίμηση της Θεοτόκου. Η εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στο Προμύρι φυλάσσεται στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών στη χώρα και μεταφέρεται στο βουνό ένα βράδυ πριν τη Θεία Λειτουργία του δεκαπενταύγουστου. Σύμφωνα με την παράδοση, οι κάτοικοι του Κάστρου της Σκιάθου, επί Τουρκοκρατίας, για να αποφύγουν τις επιδρομές των πειρατών, έχτισαν ένα μικρό οικισμό στην περιοχή Πυργί, όπου βρίσκεται και η εκκλησία. Όμως, καταστράφηκε από πυρκαγιά (τέλη του 19ου αι.) και στη θέση της αργότερα οικοδομήθηκε το σημερινό εκκλησάκι. Το ξωκλήσι αναστύλωσε  η οικογένεια Καρδάση ύστερα από το γάμο της κόρης τους με ένα Σκιαθίτη. Την προσοχή μας τραβά το πρωτότυπο καμπαναριό της που μοιάζει με κατάρτι πλοίου βαμμένο σε μπλε χρώμα. Φωτογραφιες Β.Π.