Με τον όρο λαϊκή τέχνη χαρακτηρίζουμε την ελληνική τέχνη των δύο τελευταίων αιώνων της Τουρκοκρατίας, όταν χαλάρωσε η Πύλη ,ένεκα της ιστορικής συγκυρίας. Τότε βελτιώθηκαν οι συνθήκες ζωής των υποδούλων της και αναβίωσε παράλληλα η παιδεία τους. Είναι εκείνη η τέχνη που συνδυάζει τη χρηστικότητα με την αισθητική της κοινωνίας και στηρίζεται στην παράδοση. Υπηρετήθηκε από εμπειρικούς τεχνίτες σαν το Θεόφιλο. Οι εκδόσεις 'Ιδιόμελον' της Μητρόπολης Δημητριάδος και η 'Μαγνήτων Κιβωτός' αφιέρωσαν το ημερολόγιο του 2018 στη λαϊκή τέχνη απ' όπου και σας μεταφέρω κάποιους σημερινούς γνήσιους εκφραστές της: -Στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μακρινίτσα ο Ιερομόναχος Ακάκιος ασχολείται με τη χειροποίητη βιβλιοδεσία διατηρώντας εκεί καλλιτεχνικό βιβλιοδετείο. -Στα Άνω Λεχώνια λειτουργεί ο αργαλειός της υφάντρας Ευριδίκης Αρκουδογιάννη. -Στο σπίτι της στο Βόλο η Μαρία Βαγδούτη συλλέγει και κατασκευάζει κούκλες με παραδοσιακές φορεσιές. -Στη Νέα Ιωνία ο Βασίλης Βούλγαρης δημιουργεί ξυλόγλυπτα αντικείμενα εδώ και μισό αιώνα. -Στη Νέα Ιωνία επίσης, η Ευαγγελία Σουλτάνα και η Πελαγία Βρεττά ασχολούνται με το χειροποίητο κέντημα και τις παραδοσιακές φορεσιές. -Στη Μακρινίτσα η Ελένη Κουικούμη- Κεράσιωτη φτιάχνει ροζέτες- ψευτοπαράθυρα. -Στη Σκόπελο η 4η γενιά του Νικόλαου Ρόδιου συνεχίζει ακάθεκτη με τη κεραμεική- αγγειοπλαστική. - Στη Σκιάθο, στην περιοχή της κατάφυτης Κεχριάς, ο Σταύρος Τσιμπλιαράκης, 'παιδί του λόγγου και των βουνών' επιμένει να σμιλεύει το ξύλο, τις ρίζες του ρεικιού, τα βότσαλα και την πέτρα.  -Στη Νέα Ιωνία ο Νικόλαος Φωτίου Χατζηαντωνίου έχει εργαστήριο αγγειοπλαστικής. Όσοι πιστοί στην παράδοση λοιπόν, αναζητήστε τους...