Φαίνεται πως η παρούσα κρίση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μπορεί να προκαλέσει στρες, άγχος, φόβο, ανασφάλεια και θλίψη. Οι εξωτερικοί ψυχοπιεστικοί παράγοντες στην ουσία διαταράσσουν την ησυχία μας και μας δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα. Για να διαφυλάξουμε την ισορροπία και την σταθερότητα στο ψυχισμό ιδιαίτερα των παιδιών και των εφήβων, χρειάζεται αρχικά εμείς ως ενήλικες και γονείς να διαχειριστούμε τα δικά μας συναισθήματα και να φροντίσουμε για μια σταθερή καθημερινότητα μέσα στο σπίτι μας. Αν προσπαθήσουμε να δούμε την οικογένεια σαν ένα οργανισμό, θα λέγαμε ότι είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνεργάζονται και οργανώνουν μαζί τις προσπάθειες τους για να πετύχουν ορισμένους σκοπούς. Από τη πλευρά των ενηλίκων και γονέων χρειάζεται ίσως περισσότερο τώρα να προσέχουμε τις αντιδράσεις μας και τη διαχείριση του άγχους, έτσι ώστε  αυτό να μην μεταφέρεται στα παιδιά μας. Τα παιδιά παρατηρούν, ακούνε και ανάλογα επηρεάζονται από τον κόσμο των ενηλίκων. Είναι χρήσιμο να τους ενημερώσουμε λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το γλωσσικό και αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού. Είναι χρήσιμο οι απαντήσεις μας να έχουν ειλικρίνεια κα να εμπεριέχουν έννοιες που μπορούν να κατανοήσουν. Επίσης είναι χρήσιμο να γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βοηθούν τους ασθενείς που νοσούν από ΚορωνοΪό και να γνωρίζουν ότι εμείς οι άνθρωποι όταν συμβαίνει κάτι κακό βάζουμε όλοι μαζί τις δυνάμεις μας για να το αντιμετωπίσουμε. Για τις οικογένειες που έχουν εφήβους, οι οποίοι χρειάζονται από τη μία την ησυχία τους αλλά και την ομάδα και από την άλλη η συμμόρφωση με τους κανόνες σε αυτή τη φάση της ζωής τους είναι δυσκολότερη, ίσως είναι χρήσιμο οι γονείς να είμαστε πιο ήπιοι και πιο ευέλικτοι στο τρόπο αντιμετώπισης των δικών τους αντιδράσεων. Φαίνεται ότι τώρα η ενασχόλησή τους με το διαδίκτυο και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να είναι βοηθητική. Σε περίπτωση που υπάρχουν σημεία στη συμπεριφορά που μπορεί να μας προκαλέσουν ανησυχία και είναι επίμονα, απευθυνόμαστε σε ειδικούς ψυχικής υγείας. Για τις οικογένειες που έχουν παππούδες/γιαγιάδες μακριά μπορούμε να υιοθετήσουμε επικοινωνίες μέσω τηλεφώνου ή βιντεοκλήσεις έτσι ώστε και εκείνοι να μην αισθάνονται απομονωμένοι και εμείς να μην φορτωνόμαστε με ενοχές εγκατάλειψης. Ας γίνει σήμερα ο κύριος σκοπός για κάθε οικογένεια ¨ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ¨ [*] Η κα Αριστέα Σεβλιανού είναι Κοινωνική Λειτουργός του Κέντρου Υγείας Σκιάθου και Οικογενειακή Συστημική Θεραπεύτρια - MSc Ψυχικής Υγείας