Στο μακρινό, αλλά και κοντινό 2013, ίσως πολλοί να θυμούνται τον Άδωνι Γεωργιάδη να λέει το περίφημο: «Πρέπει να κάνουμε τη ζωή δύσκολη στους μετανάστες. Πρέπει να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα και ότι πρέπει να φύγουν». Βλέποντας κανείς την κατάσταση στη Σάμο με το μεταναστευτικό, τείνει να πιστέψει ότι αυτό ακριβώς κάνει εδώ και καιρό η παρούσα ηγεσία του υπουργείου Mεταναστευτικής Πολιτικής, συνεπικουρούμενη από ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής ηγεσίας του νησιού και των κατοίκων του. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς αυτό που είδαμε στην αποστολή του CNN Greece στο Βαθύ και στο ΚΥΤ (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης) που βρίσκεται στις παρυφές της πόλης. Από το 2015 που ξεκίνησε το μεγάλο ρεύμα τους προσφυγικού/μεταναστευτικού επισκεφθήκαμε πάρα πολλά Κέντρα υποδοχής, φιλοξενίας κτλ.  Της Σάμου είναι ό,τι χειρότερο είδαμε με εξαίρεση ίσως της Ειδομένης. Με τη διαφορά, όμως, ότι εκεί ήταν μια προσωρινή κατάσταση, η οποία προκλήθηκε για πολύ συγκεκριμένους λόγους και έπιασε την τότε ηγεσία του υπουργείου στον ύπνο. Η Σάμος είναι η μαύρη τρύπα του προσφυγικού στην Ελλάδα. Και επειδή δόθηκε έδαφος σε ακραία στοιχεία να κάνουν πολιτικό παιχνίδι, εξελίχθηκε σε μια βρώμικη κατάσταση,με αποχές μαθητών, προπηλακισμούς, απειλές, βία κτλ. Είναι αλήθεια ότι για τον περισσότερο κόσμο, και κυρίως στην ενδοχώρα, το προσφυγικό δεν αποτελεί πια θέμα. Οι πολίτες βαρέθηκαν να ακούνε για το προσφυγικό και στην ενδοχώρα δεν είναι πια πρόβλημα. Επίσημα η Ελλάδα έχει περίπου 70.000 πρόσφυγες. Ούτε ένα ΟΑΚΑ δηλαδή δεν γεμίζουν καλά - καλά. Είναι αστείο, λοιπόν, να μιλάμε για διαχείριση. Κι όμως οι περιπτώσεις των νησιών είναι τρανή απόδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά. Και ας μην τα ρίχνουμε στον γεωγραφικό περιορισμό γιατί όταν χρειάστηκε, το υπουργείο ξεπέρασε και αυτό το εμπόδιο.

Το ΚΥΤ: Το χειρότερο όλων

Σε περιγραφές καταστάσεων του προσφυγικού και επιτόπια ρεπορτάζ συνηθίζεται να κάνουμε αναφορές σε προσωπικές ιστορίες και στο βίωμα ανθρώπων που ζουν στα ΚΥΤ. Λίγο πολύ οι ιστορίες τους μοιάζουν και έρχονται να επιβεβαιώσουν: πρώτον, ότι κανένας δεν φεύγει από τη χώρα του χωρίς λόγο και δεύτερον, ότι είναι όμηροι μιας συνθήκης η οποία βασίζεται σε αποφάσεις, συμφωνίες, νόμους, και που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχει αυτονομηθεί (η συνθήκη) και οι πράξεις, ενέργειες και προσπάθειες ανθρώπων λίγα μπορούν να κάνουν για να την αλλάξουν. Επειδή προφανώς ο κόσμος δεν χωρά, όταν φτάνει στο νησί και καταγράφεται παίρνει μερικά είδη πρώτη ανάγκης και τον «αμολάνε στη ζούγκλα». Είναι το όρος που χρησιμοποιούν πρόσφυγες και μετανάστες (ως όρος παρωχημένος καθώς ακόμη και αν κάποιοι δεν έρχονται από εμπόλεμες περιοχές, είναι από χώρες με ασταθή ή καταπιεστικά καθεστώτα και υπάρχει σαφώς θέμα ασφάλειας γι αυτούς) για να περιγράψουν το δάσος γύρω από το ΚΥΤ όπου ζουν σε παραπήγματα και σκηνές παρέα και με ποντίκια. Το βράδυ, όταν περπατάγαμε μέσα στη ζούγκλα θα ήταν μεγάλη τύχη να μην πατήσουμε ή κλωτσήσουμε κάποιο ποντίκι. Πολλά παιδιά καταλήγουν στο νοσοκομείο με πληγές από ποντίκια στο σώμα ή στο πρόσωπό τους. Το μεγάλο πρόβλημα τόσο για τους πρόσφυγες, όσο και για τον κόσμο της Σάμου, που είναι αλήθεια ότι έχει κουραστεί με αυτή την κατάσταση, είναι οι πολύ αργές διαδικασίες στην διαδικασία αξιολόγησης της αίτησης ασύλου. Το νοσοκομείο της Σάμου δέχθηκε μεγάλη πίεση τα τελευταία χρόνια και επειδή οι πρόσφυγες μπορούν να φύγουν μόνο αν χαρακτηριστούν ευάλωτοι, το νοσοκομείο γέμιζε καθημερινά κόσμο που προσπαθούσε να πάρει αυτή την πολύτιμη γνωμάτευση και να πάρει άρση γεωγραφικού περιορισμού. Το θέμα, όμως, ήταν ότι το νοσοκομείο δεν είχε και ακόμη δεν έχει τις υποδομές και γινόταν το αδιαχώρητο με αποτέλεσμα η γκρίνια να αυξάνεται. Από το ρεπορτάζ, ωστόσο, στη Σάμο, μάθαμε από μαρτυρίες ανθρώπων που γνωρίζουν καλά τα πράγματα στο νησί, ότι έχουν εκδηλωθεί και πιέσεις από μερίδα του επιχειρηματικού κόσμου στο Βαθύ, να μην φύγει το ΚΥΤ κάτι που είναι οξύμωρο αν το δει κανείς ταυτόχρονα με τις αντιδράσεις, αλλά αναμενόμενο γιατί οι πρόσφυγες και μετανάστες έχουν τονώσει την οικονομία της πρωτεύουσας του νησιού. Αν σκεφτούμε ότι οι άνθρωποι στο ΚΥΤ ξοδεύουν μηνιαία μόνο 50 από τα 90 ευρώ που παίρνουν από τη Ύπατη Αρμοστεία για τις ανάγκες τους αυτό σημαίνει αυτόματα ότι κάθε μήνα «πέφτουν στην τοπική αγορά» το λιγότερο 150.000 ευρώ, έξτρα χρήμα δηλαδή περίπου αν υπολογίσει κανείς και όσους μένουν σε σπίτια, πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.  Με λίγα λόγια, καλή η «αντιπροσφυγική» ρητορική αλλά καλά και τα χρήματα… Κ. Πλιακος Πηγή: cnn.gr