Δεν θέλω να πάρω θέση υπέρ ή κατά κάποιου για τις εκλογές στο νησί μου, δεν θέλω να ρίξω ευθύνες, δεν θέλω να κάνω «αφ’ υψηλού κριτική». Θέλω μόνο, αν μπορώ, να βάλω δυο σκέψεις στην ευκαιρία που λέγεται Εκλογές. Αυτό είναι οι εκλογές, μια ευκαιρία. Για άλλους βέβαια είναι μια ευκαιρία να κάνουν επανασχεδιασμό και για άλλους να κάνουν ένα καβγά, με τον εαυτό τους πρώτα. Πάντως, παθογένειες στο νησί συνεχίζουν να υπάρχουν, ειδικά στον τομέα του τουρισμού που είναι μέρος του DNA πια. Φοβάμαι ότι αν συνεχίσει έτσι η διαχείριση, αργά ή γρήγορα θα απαξιώσουμε πλήρως το τουριστικό προϊόν• αυτό που έχουμε ή λέμε ότι έχουμε. Οι διαπιστώσεις γνωστές σε όλους εδώ και χρόνια, στην ήδη διαμορφωμένη με πολλά προβλήματα κατάσταση. Ουσιαστικά έχουμε μια σεζόν 2 μηνών, με εξάρτηση σε πολύ μεγάλο ποσοστό από Άγγλους επισκέπτες, κι ενώ ο μέσος όρος διαμονής και η κατά κεφαλή δαπάνη επιβαρύνονται πολύ από τη μεταφορά τους στο νησί, ώστε χάνονται από το νησί πολλά-πολλά έσοδα. Η επιμήκυνση της περιόδου είναι μάλλον ακαδημαϊκή, καφενειακή συζήτηση. Τελικά βολευόμαστε σε αυτή τη δίμηνη σεζόν και φαίνεται λογικό κανείς να μην προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Άλλωστε από το δεκαπενταύγουστο ακούγεται το γνωστό "λίγες μέρες είναι, θα περάσουν". Οι τουριστικές και οι δημόσιες υποδομές ξεπερνούν τα όρια τους. Οι μικρές κυρίως τουριστικές μονάδες προσπαθούν να επιβιώσουν και να καλύψουν το κόστος λειτουργίας τους. Η εστίαση αντιμετωπίζει έλλειψη προσωπικού, ταυτόχρονα με την έλλειψη παραγωγής τοπικών προϊόντων, υψηλό κόστος α` υλών λόγω μεσαζόντων και μεταφορικών, με αποτέλεσμα τις πολύ υψηλές τιμές με χαμηλή ποιότητα. Το νησί εκτοξεύτηκε τουριστικά και «χτίστηκε» τα τελευταία 50 χρόνια, ώστε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια οικιστικών παρεμβάσεων. Το οδικό δίκτυο δέχεται ένα όγκο οχημάτων που αδυνατεί να εξυπηρετήσει. Προβλήματα όμως που δεν μπορούν να λυθούν αν δεν επιμηκυνθεί η τουριστική σεζόν, ώστε να συμφέρει να γίνουν επενδύσεις σε άλλου είδους τουριστικές υποδομές, μπροστά στην ανάγκη μιας μεγαλύτερης πληρότητας. Το ίδιο ισχύει και στους δημόσιους τομείς της ύδρευσης, αποχέτευσης και καθαριότητας. Δεν δικαιολογείται για τον Δήμο να αγοράσει εξοπλισμό και να επενδύσει σε εγκαταστάσεις για 100 χιλιάδες ανθρώπους, ώστε να επαρκούν για τους 20 ως 50 χιλιάδες καλοκαιρινούς κατοίκους αλλά και να παραμένουν σε σωστή λειτουργία για τους πολύ λιγότερους που ξεχειμωνιάζουν. Το προσωπικό δεν θέλει να έρθει όταν ξέρει ότι θα δουλέψει 3-4 μήνες, η κοινωνία δεν έχει λύσεις κατοικίας για τους γιατρούς, δάσκαλους, αστυνομικούς και δημόσιους υπαλλήλους. Η εικόνα του νησιού δεν είναι η καλύτερη στο φουλ της σεζόν, αφού χάνει τη σειρά του το σύστημα λειτουργίας. Παράπονα κι από τους επισκέπτες, που, σωστά και δίκαια, δεν τους ενδιαφέρει ότι ο υπερτουρισμός είναι μόνο για λίγες μέρες και θεωρούν ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά σ’ όλη την τουριστική περίοδο. Η άλλη λύση είναι, αν το θέλουμε, να μειώσουμε τον τουρισμό. Ναι, να μειώσουμε, να βάλουμε ένα φρένο. Ξέρω, είναι απαγορευμένη αυτή η συζήτηση, ειδικά πριν τις εκλογές και ειδικά αν είσαι υποψήφιος. Να εκτιμηθεί η φέρουσα τουριστική ικανότητα του νησιού, να βάλουμε φρένο στην οριζόντια ανάπτυξη, δηλαδή στη μεγέθυνση, και να πάμε σε ένα μοντέλο κάθετης ανάπτυξης. Δηλαδή πραγματική ανάπτυξη της ποιότητας, των κερδών και της καλύτερης ζωής των Σκιαθιτών. Πάλι με επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, αλλά με βάση εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Χωρίς να μετράμε τις αυξήσεις στις αφίξεις επιβατών ως δείκτη επιτυχίας. Και διατηρώντας την ταυτότητά μας, ή, μάλλον, αναζητώντας πια τη χαμένη μας ταυτότητα κάπου ανάμεσα στη «Μυκονοποίηση» που χρόνια τώρα κυνηγάμε και ζηλεύουμε. Καλές εκλογές, καλή δύναμη σε όλους όσους συμμετέχουν και καλά μυαλά σε όσους ψηφίζουμε.