Η πολιούχος της Σκιάθου. Γιορτάζει στις 21 Νοέμβρη στα Εισόδια της Θεοτόκου και το πρώτο σαββατοκύριακο μετά την πρώτη Ιουλίου, προς τιμή της εύρεσης της εικόνας της. Η παράδοση λέει πως περί το 1650 η θαυματουργή εικόνα βρέθηκε να αιωρείται (να κάνει κούνια) στα κλαδιά ενός πεύκου από τον ασκητή Συμεών. Το γεγονός ερμηνεύτηκε ως υπόδειξη της Παναγίας για τον τόπο όπου ήθελε να μείνει και έτσι χτίστηκε το μοναστήρι της. Η Παναγία εικονίζεται χωρίς το Θείο βρέφος και μοιάζει με μικρό παιδί, ‘τριετίζουσα δάμαλις’ κατά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Το 1846 η εικόνα μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη των Τριών Ιεραρχών στην πολίχνη όπου και φυλάσσεται θησαυρισμένη σε ειδική θήκη εντός ξυλόγλυπτου θρόνου. Στις 21 Νοεμβρίου κάθε χρόνο, επιστρέφει στο σπίτι της συνοδευόμενη από μεγάλη πομπή των κατοίκων που την κρατούν εναλλάξ βαδίζοντας το παλιό μονοπάτι σε μια διαδρομή τριών περίπου ωρών. Το μοναστήρι της είναι σκαρφαλωμένο στη δυτική πλευρά του νησιού, πάνω απ’ τον Ασέληνο, σ’ ένα υπέροχο καταπράσινο λόφο που λούζεται απ’ το ηλιοβασίλεμα. Ο αυλόγυρός του, πνιγμένος στα λουλούδια και τ’ αναρριχώμενα φυτά, ξεκουράζει τον επισκέπτη και η φιλόξενη Αργυρώ, που εδώ και τριάντα χρόνια ζει εκεί σαν ερημίτισσα, τον δροσίζει με γλυκό νερό. Στον πρόναο του ναίδριου, που είναι μονόκλιτη βασιλική με τρούλο και υψηλό τύμπανο, ξεχωρίζουν οι σιδερένιοι κρίκοι στους οποίους έδεναν τους δαιμονισμένους που έφερναν απ’ όλα τα μέρη της χώρας για να τους θεραπεύσει η Παναγία. Εντυπωσιακή επίσης είναι η σπάνια παράσταση του Άγιου Χριστόφορου με το σκυλίσιο πρόσωπο. Όποιος φτάνει ως εκεί, και σήμερα είναι πανεύκολο γιατί υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος, αξίζει να επισκεφτεί λίγο πιο πάνω, το καντηλάκι που σηματοδοτεί το μέρος όπου πρωτοβρέθηκε η εικόνα καθώς ο πεύκος της αιώρας κάηκε…