Βρισκόμαστε λίγο πριν την αναμενόμενη αποκορύφωση της κίνησης της φετινής τουριστικής περιόδου, αρχές του φετινού Αυγούστου, περίπου δέκα μέρες πριν αρχίσει η αρνητική μεταβολή του πληθυσμού των επισκεπτών του νησιού μας, όπως συμβαίνει με το σύνολο των τουριστικών περιοχών της γειτονιάς μας στο Αιγαίο τουλάχιστον. -Η ολοκλήρωση της σχηματιζόμενης εικόνας της συνολικής φετινής κίνησης και των ταμειακών αποτελεσμάτων ειδικά στις μικρές επιχειρήσεις της πόλης, ήδη τείνει να αποκρυσταλλωθεί, αν δεν έχει ήδη γίνει αντιληπτή από τους επαγγελματίες του τουρισμού σε διάφορες θέσεις, όπως και ειδικότερα στον ίσως περισσότερο ευαίσθητο τομέα των θαλάσσιων σπορ αφού οι μεταβολές που έχουν προηγηθεί στις τιμές των ενεργειακών υλικών βρίσκουν σαν πρώτο θύμα την κατανάλωση εισοδήματος στο χώρο αναψυχής αυτών των τόσο ξεχωριστών εμπειριών, στην ελκυστικότατη φύση της θαλάσσιας μάζας με το χρώμα της, το κυματισμό της και τα παιχνίδια της. Πρώην μαθητής μου, επαγγελματίας στα θαλάσσια σπορ στις Κουκουναριές μου λέει σε πρόσφατη επίσκεψη για μπάνιο με το εγγόνι μας: «Τι νομίζεις; 40 μέρες είναι όλη η δουλειά τώρα πια!» -Σήμερα το πρωί λοιπόν είχαμε μία οικογενειακή επίσκεψη σε φιλικό καφέ της πόλης της Σκιάθου με τα ωραία κρουασανάκια του, ιδιαίτερη προτίμηση του Γιώργου εδώ και αρκετά καλοκαίρια που μας επισκέπτεται κατά τη διάρκεια της θερινής ανάπαυλας των σχολικών του καθηκόντων, μας δόθηκε η ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις για πλευρές της κίνησης αυτής, από τη θέση του παρατηρητή από τη μία πλευρά και του αυτοαπασχολούμενου μικρού επιχειρηματία από την άλλη. Θέλεις δεν θέλεις η επιδιωκόμενη ελαφριά φιλική κουβέντα, που είναι προσφιλής για κάθε κοινωνό ανθρώπινο ον, μέσα σε πολύ λίγο διάστημα βρίσκεται στο χώρο των όσων συμβαίνουν στο χώρο της οικονομίας, στη σχέση των εργαζόμενων με τον τουρισμό και την πορεία των εσόδων από αυτόν. Η συνεχής αύξηση της έντασης του ανταγωνιστικού οικονομικού περιβάλλοντος αφήνει όλο και λιγότερα περιθώρια περιστροφής μιας συζήτησης πέρα από τα οικονομικά με όποιον τρόπο και αν τα αντιλαμβάνεται κάποιος, ιδιωτικά ή κοινωνικότερα. Και αυτό επιτείνεται, για ένα χώρο σαν και ‘το νησί του Παπαδιαμάντη’ μιας και έχει καταντήσει ο τουρισμός είδος μονοκαλλιέργειας δυστυχώς κάνοντας εμπορεύσιμη συνολικά ακόμα και την πολιτιστική κληρονομιά του μεγάλου Παπαδιαμάντη χωρίς να σημαίνει ότι αυτό ευνοεί ακόμα και τον ίδιον τον τουρισμό ποιοτικά σαν οικονομική δραστηριότητα και οντότητα. -Στην αρχή της φετινής τουριστικής περιόδου αλλά και νωρίτερα για μερικά έμπειρα στελέχη πολλών χρόνων στον τομέα της παροχής υπηρεσιών στο νησί, εύρισκαν στις ανάλογες συζητήσεις προτεραιότητα τα ζητήματα της έλλειψης απαραίτητου αριθμού εργαζομένων ειδικοτήτων, σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου. Ζήτημα που είχε πάρει θέση πολλές φορές στα διάφορα ΜΜΕ Πανελλαδικά αλλά και στις συζητήσεις και τον προβληματισμό του τοπικού επιχειρηματικού δυναμικού. Πράγμα που αποδεικνύει την κοινότητα των προβλημάτων αλλά και την κοινότητα των αιτίων που τα προκαλούν. -Αιτίες που δεν περιχαρακώνονται από τα όρια ενός νησιού, όσο και αν βρίσκεται σε ανεπάρκεια η πολιτική συντονισμού με παράγοντες αντίστοιχους σε άλλες ομόλογες περιοχές, πέραν αυτής του νησιού που δραστηριοποιείται ο κάθε επιχειρηματίας, αυτοαπασχολούμενος, επαγγελματίας, μετατρέποντάς τον σε μεγάλο βαθμό, σε ένα απόλυτο ιδιώτη δυστυχώς, έστω και αν ο ίδιος δεν συμφωνεί με αυτό τόσο απόλυτα. Ένα ζήτημα για το οποίο την ευθύνη έχει φυσικά η διοίκηση σαν σύνολο και η οποία μέχρι τώρα δεν έχει δείξει ότι θέλει να ανταποκρίνεται. Φυσικά όχι μόνο η σημερινή αφού αυτό αποτελεί παράδοση σε όλες τις δεκαετίες ανάπτυξης του τουριστικού τομέα εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια. -Σήμερα, πχ, προβλήθηκε σαν κύριο και επίκαιρο το ζήτημα της διαφοράς της εικόνας των αφίξεων σε σχέση με την αντίστοιχη της εικόνας των εισπράξεων, ειδικότερα για τις μικρομεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις αφού στις μεγαλύτερες το πλέγμα των σχέσεών τους με το τουριστικό ρεύμα και τη λειτουργία τους, βρίσκεται σε ένα άλλο, πολύ περισσότερο προστατευμένο πλαίσιο, ένα πλαίσιο που το χαρακτηρίζουν φαινόμενα μονοπωλιακά στις διάφορες πλευρές των δραστηριοτήτων τους με αποτέλεσμα να έχουν ένα άλλο ανώτερο επίπεδο οπτικής και προγραμματισμού για την πορεία των δραστηριοτήτων και των σχεδίων τους. Γιατί θα πρέπει να παραδεχτούμε μεν ότι η εικόνα των αφίξεων δείχνει μία σαφή αύξηση των επισκεπτών - τουριστών, όπως δηλώνεται από την πλειοψηφία των ανθρώπων της αγοράς, πλην όμως αυτό δεν φτάνει από μόνο του για να φέρει την προσδοκούμενη ανάλογη κερδοφορία των οικονομικών δραστηριοτήτων στο ευρύτερο φάσμα αυτών. Αφού αυτό εξαρτάται ΚΑΙ από την αγοραστική δύναμη που μπορεί να διαθέτουν οι επισκέπτες – πελάτες σαν σύνολο. Και η αγοραστική δύναμη έχει μέσα της όλες τις συνιστώσες της διεθνοποιημένης ή καλύτερα κοινωνικοποιημένης οικονομικής δραστηριότητας. Θα ήθελε, πχ, ο ιδιώτης επιχειρηματίας να φροντίσει να μην στηρίζει αυτό που αδειάζει την τσέπη του πελάτη του; Η απάντηση είναι διτή: Ναι μεν αλλά! Το μεν ‘ναι’ περιέχει όλες τις αυτονόητες ευθύνες και πρόνοιες οι οποίες φυσικά και ξεφεύγουν από το ιδιωτικό πρότυπο που επιβάλλει η λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία προωθείται καταναγκαστικά από τον ανταγωνισμό που γίνεται ολοένα και περισσότερο νόμος του σύγχρονου κράτους. Και το ‘όχι’ αφήνει προς το παρόν εκτός καθηκόντων την κοινωνικοποιημένη αυτή ευθύνη, για ότι αδειάζει τις τσέπες των τουριστών - πελατών όμως ο ρόλος αυτός του ιδιώτη ως πρότυπο επιδιωκόμενης κανονικότητας, θα συνεχίζει να αφήνει ακάλυπτο το χώρο δράσης ανταγωνιστικών δραστηριοτήτων, που συνεπάγονται την αναδεικνυόμενη μείωση του διατιθέμενου εισοδήματος των επιδιωκόμενων πελατών, οι οποίοι μάλιστα με τόσο κόπο μπορεί να βρεθούν. Επομένως, στη δεύτερη περίπτωση που τυχαίνει να πλειοψηφεί προς το παρόν, δεν συμπληρώνεται οτιδήποτε αφαιρέθηκε από τις τσέπες που ερχόμενες με τους κατόχους τους σαν τουρίστες, δεν συμπληρώνουν την διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στον στην εικόνα των αφίξεων και αυτήν των εισπράξεων, όπως μας εκμυστηρεύτηκαν διαμαρτυρόμενοι μάλιστα, οι συμπαθείς φίλοι μας, στην παραπάνω πρωινή μας συνάντηση - συζήτηση. Και εκείνο που έχει τη σημασία του σε αυτήν την περίπτωση είναι πως δεν υπάρχει μια τέτοια οργανωμένη πρόνοια, στο επίπεδο τουλάχιστον που να μην στηρίζεται οτιδήποτε ενισχύει τα αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία της μέσης οικονομικής δραστηριότητας, έρχεται η δικαιολογημένη κατά τα άλλα αντίδραση και η αγωνία για τα αποτελέσματα αυτά, έστω και αν δεν θα μπορούσε να ανατρέψει εντελώς; Στο πλαίσιο αυτό πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το ίδιο το κράτος το οποίο μπορούμε να πούμε αρκετά επιτυχημένα, ότι τις τελευταίες δεκαετίες μετασχηματίζεται σε κράτος της αγοράς μαζί με το πλέγμα των κανόνων και θεσμών που το οικοδομούν. Και όταν λέμε κράτος εννοείται ότι συμπεριλαμβάνουμε μέσα και την τοπική του υποδιοίκηση στον κάθε Δήμο. -Αφού λοιπόν ήπιαμε τις πρώτες γουλιές του πρωϊνού καφέ, ήρθε η σειρά της ανάγκης του συνδυασμού της πρωινής αυτής εμπειρίας με το κοινωνικό περιβάλλον του προσεγμένου και φιλόξενου χώρου, στον οποίο φυσικά πρωταγωνιστούν οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών κινδύνων και πρωτοβουλιών του ιδιαίτερου χώρου τους και οι οποίοι μπορούν να δώσουν στον εαυτό τους, ένα κάποιο διάλλειμα για μια φιλική προσέγγιση με τους πελάτες τους, πάντοτε όμως πάνω στο έδαφος της ανησυχίας και της αβεβαιότητας για ότι συμβαίνει στη δουλειά τους την κάθε στιγμή. Στην παρέα μπήκε και πρωινός επισκέπτης γνωστός αυτοαπασχολούμενος στο τομέα των μεταφορών και τροφοδοσίας, ο οποίος έδινε στον εαυτό του το διάλλειμα του πρωινού καφέ, ατενίζοντας τη θάλασσα όσο ακόμα ο ήλιος δεν είχε ανεβεί ψηλά, για να κάνει μη επιθυμητή την παράταση της παραμονής στην περιοχή αυτή του λιμανιού. Η συζήτηση επεκτάθηκε εν συντομία και σε άλλες συνιστώσες της τουριστικής κίνησης με τα ίδια όμως χαρακτηριστικά που συνοψίζουμε στο παρόν άρθρο αποφεύγοντας να βαρύνουμε περισσότερο τον ευγενή αναγνώστη, αναγνωρίζοντας συγχρόνως τον ωφέλιμο και φιλόξενο ρόλο του Skiathoslife.gr