SUPPORT SYSTEM

   A good relationship with talented craftsmen being necessary to the smooth functioning of any property, it is even more important when the master is only competent to screw in a light bulb without having to use a ladder. There is always one person I call first when there is any problem whatsoever around the house, from a suddenly dry well to the light switch which needs to be replaced. Nikos, in his thirties, looking like a Byzantine icon painting, not tall but solidly built with a self assurance one can only envy. He can do anything: plumbing, electric, he studied both, plastering, laying iron, stonework, Nikos could probably build a house by himself. With a boundless energy and a need to be constantly productive, Nikos will weed the flower pot while talking to you, or pick a piece of fruit off a tree, take two bites to test it then toss it, or scrape the surface of the grill, but always in motion and always in a hurry, that is, unless he’s focused on a specific task. Then he’s fast but precise, cautious and protective, and you’re left wondering how he can know so much about so many different things. And as I watch fascinated he will converse all the while about any number of different subjects for, in addition, he’s rather well read. For better or worse Stavros is in charge of our modest entertainment center, an old TV, DVD, CD, and VCR. There is such a mishmash of wires behind these antiquated appliances that only Stavros, who wired everything to begin with, could possibly make any sense out of it. And indeed every time he services the entertainment center, there is a new formula on different remote controls to activate the different appliances. Think a younger Marlon Brando in “The Young Lions” with the gaze of Peter Falk. He is nothing if not reliable, even to walking ankle deep in mud on our road because he was afraid his car would get stuck while carrying a television over his head that he was loaning us while ours was being repaired because I didn’t want to miss the Olympic Games in Athens. For that alone he has had my undying loyalty. Our carpenter shall remain nameless. He knows who he is. A very talented man, he works best when he’s not in love. Love has a tendency to cloud his concentration and his measurements may be slightly off, and you will be delivered a perfect piece of work whose measurements are two inches off; or if it’s really love this time, he might cut off a finger, in which case you’ll receive a perfect piece of work from a man who has one less finger. Our refrigerator and washer/dryer maintenance man is Thanasis. Constantly beleaguered, overworked, underpaid, and overtaxed, with a Boston Massachusetts accent, Thanasis says it is difficult to squeeze you in but he will. But then you have to follow up. And up. And up. And finally, when you are beginning to despair, you hear his motorbike. Then when he does follow up, you are reminded it was worth the wait. He is quite good at what he does. Then there’s MOUSE, our computer center on the island. They keep us on the internet and our computers running. The last time one of the owners, Yiannis, a very big man, was here to reposition our satellite, it was a scorching hot day and he came up on his motorbike, went immediately down the long set of steps to the cellar, spent about three minutes, then hiked back up the long set of steps and cried “Water!” After gulping two large glasses he told us we were all set, there was no charge, and he was off. Mitzos is our painter. He can match any existing faded color so that you’d never detect the difference without sensitive instruments. And he’s neat. Very important. And he’s quite reasonable. Very reliable. Ever cheerful, even in the face of his life’s difficulties. His car is broken for the third time with the same problem and he’s waiting for a part to come from some East European country and his motorbike has a flat tire so he borrowed this car to transport materials to our site because he told us he would start today. He lives and works with his son, Fotis, a handsome and easy going thirty-something. Mitzos is a small and lean but a muscular man of in his sixties with a ready smile and a girl waiting for him in Abu Dhabi with whom he spends the winters. He has something to smile about. Father and son arrive around 8:30 and begin working immediately. At 10:30, I bring out a tray of espresso, water, and a sweet to the table on the terrace. The two stop working and sit and talk and smoke and laugh, father and son, partners and friends, how simple yet profound. In twenty minutes they’re working again nonstop until around 4:30. Then off to their house in the valley below, which we can see from our terrace, where they have five sheep, ten chickens, grapes for wine, olives for oil, and a garden with a long growing season. They also fish. Once when his work was finished we tried to pay Mitzos more than he originally asked because the work required extra time to be perfect, but he refused it. One is reminded in the simplicity, integrity, and good humor of these craftsmen, of the men who Jesus is said to have chosen for his apostles. Richard Romanus

ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ

Η καλή σχέση με ταλαντούχους τεχνίτες είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία οποιουδήποτε ακινήτου. Είναι όμως ακόμη πιο σημαντική όταν ο ιδιοκτήτης δεν είναι ικανός παρά μόνο να βιδώσει μια λάμπα χωρίς να χρειαστεί σκάλα. Υπάρχει πάντοτε ένα πρόσωπο που καλώ πρώτο πρώτο όταν έχουμε ένα οποιοδήποτε πρόβλημα στο σπίτι, από ένα πηγάδι που ξαφνικά στέρεψε μέχρι έναν διακόπτη που χρειάζεται αντικατάσταση. Ο Νίκος, γύρω στα 30-35, με εμφάνιση που θυμίζει Βυζαντινή εικόνα, όχι ιδιαίτερα ψηλός αλλά γεροδεμένος και σίγουρος για τον εαυτό του, διαθέτει μια ζηλευτή αυτοπεποίθηση. Μπορεί να κάνει τα πάντα: υδραυλικά, ηλεκτρικά, έχοντας σπουδάσει και τα δύο, βαψίματα, σιδηρουργικά, χτίσιμο, ο Νίκος θα μπορούσε πιθανότατα να χτίσει μόνος του ένα σπίτι. Με απεριόριστη ενέργεια και με την ανάγκη να είναι συνεχώς παραγωγικός, ο Νίκος ξεχορταριάζει μια γλάστρα ενώ συγχρόνως κουβεντιάζει μαζί σου, ή κόβει ένα φρούτο από το δέντρο, παίρνει δυο δαγκωνιές για να το δοκιμάσει και μετά το πετάει ή ξύνει την επιφάνεια της ψησταριάς, αλλά πάντοτε εν κινήσει και πάντοτε φουριόζος, εκτός μόνο αν είναι προσηλωμένος σε κάποιο συγκεκριμένο έργο. Τότε είναι γρήγορος αλλά ακριβής, προσεκτικός και προστατευτικός, και εσύ μένεις άναυδος απορώντας πώς μπορεί να ξέρει τόσα πολλά για τόσα διαφορετικά πράγματα. Ακόμη, όσο εγώ παρακολουθώ συνεπαρμένος εκείνος συζητάει συνέχεια πάνω σε πάμπολλα διαφορετικά θέματα μια και είναι καλά διαβασμένος. Όπως και να χει, ο Σταύρος φροντίζει το ταπεινό μας ψυχαγωγικό σύστημα, παλιά τηλεόραση, DVD, CD, και VCR. Υπάρχει ένας τέτοιος λαβύρινθος από καλώδια πίσω από αυτές της απαρχαιωμένες συσκευές που μόνον ο Σταύρος, ο οποίος εξ άλλου έκανε και τις αρχικές συνδέσεις, θα μπορούσε να βγάλει κάποια άκρη με αυτά. Και πραγματικά κάθε φορά που κάνει σέρβις στο ψυχαγωγικό μας σύστημα έχουμε μια καινούργια φόρμουλα σε διαφορετικά τηλεχειριστήρια για την ενεργοποίηση των διάφορων συσκευών.                   Φέρτε στο νου σας έναν νεότερο Μάρλον Μπράντον στην ταινία «Ο Χορός των Καταραμένων» (Young Lions) με βλέμμα Πήτερ Φολκ. Είναι εξαιρετικά αξιόπιστος, σε σημείο που μπήκε στη λάσπη του δρόμου μας μέχρι τον αστράγαλο επειδή φοβήθηκε μην κολλήσει το αυτοκίνητο του κουβαλώντας μια τηλεόραση πάνω στο κεφάλι του. Μας την δάνεισε όσο η δική μας επισκευαζόταν επειδή εγώ δεν ήθελα να χάσω τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Γι αυτό και μόνο θα του είμαι πιστός για πάντα. Ο ξυλουργός μας θα μείνει ανώνυμος. Εκείνος ξέρει για ποιον μιλώ. Ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος που δουλεύει καλύτερα όταν δεν είναι ερωτευμένος. Ο έρωτας έχει την τάση να μην τον αφήνει να συγκεντρωθεί και οι μετρήσεις που παίρνει μπορεί να ξεφεύγουν λίγο, οπότε σου παραδίδεται ένα τέλειο έργο που οι διαστάσεις του ξεφεύγουν κατά πέντε εκατοστά. Ή, αν πρόκειται για πραγματική αγάπη, μπορεί να κόψει κανένα δάχτυλο και σε αυτήν την περίπτωση θα παραλάβεις ένα τέλειο έργο από έναν άνθρωπο που του λείπει ένα δάχτυλο. Ο άνθρωπος που συντηρεί το ψυγείο και το πλυντήριο/στεγνωτήριο μας είναι ο Θανάσης. Πάντοτε ταλαιπωρημένος, κουρασμένος, παραπονούμενος για χαμηλές αμοιβές και υπερβολικούς φόρους, και με προφορά από την Βοστώνη της Μασσαχουσέττης, ο Θανάσης σου δηλώνει ότι είναι δύσκολο να σε στριμώξει μέσα στο πρόγραμμά του, αλλά θα το κάνει. Έπειτα όμως πρέπει να τον έχεις από κοντά. Και πάλι από κοντά. Και πάλι από κοντά. Και τελικά, όταν πια έχεις αρχίσει να απελπίζεσαι, ακούς το μηχανάκι του. Τελικά, όταν τιμάει το λόγο του αναλογίζεσαι ότι άξιζε τον κόπο. Είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει. Έπειτα υπάρχει το MOUSE, η ηλεκτρονική εξυπηρέτηση του νησιού. Κρατούν εμάς συνδεδεμένους με το ίντερνετ και τους υπολογιστές μας σε λειτουργία. Την τελευταία φορά που εξυπηρετηθήκαμε ο ένας από τους ιδιοκτήτες, ο Γιάννης, ένας μεγαλόσωμος άνδρας, ήρθε για να συντονίσει τη δορυφορική μας σύνδεση. Ήταν μια καυτή καλοκαιριάτικη μέρα και έφθασε με το μηχανάκι του, κατέβηκε αμέσως τη μεγάλη σκάλα για το υπόγειο, έμεινε κάπου τρία λεπτά, και κατόπιν ανέβηκε λαχανιασμένος φωνάζοντας «Νερό!». Αφού κατέβασε δύο μεγάλα ποτήρια νερό μας είπε ότι είμαστε έτοιμοι, δεν δέχτηκε να πληρωθεί, και έφυγε. Ο Μήτσος είναι ο μπογιατζής μας. Μπορεί να δημιουργήσει οποιαδήποτε ξεθωριασμένη απόχρωση έτσι ώστε να μη μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά χωρίς κάποιο ευαίσθητο διαγνωστικό όργανο. Και είναι τακτικός. Πολύ σημαντικό. Και είναι και αρκετά λογικός στα οικονομικά. Πολύ αξιόπιστος. Πάντοτε χαρωπός, ακόμη και με τις δυσκολίες της ζωής του. Το αυτοκίνητο του χάλασε για τρίτη φορά με το ίδιο πρόβλημα και περιμένει να έρθει ένα εξάρτημα από κάποια Ανατολικοευρωπαϊκή χώρα, και το μηχανάκι του έχει σκασμένο λάστιχο. Έτσι δανείστηκε ένα αυτοκίνητο για να μεταφέρει τα υλικά στο σπίτι μας επειδή μας είχε πει ότι θα ξεκινούσε τη δουλειά σήμερα. Ζει και εργάζεται με τον γιο του, τον Φώτη, έναν όμορφο και καλόβολο τριαντάρη. Ο Μήτσος είναι μικροκαμωμένος και λεπτός αλλά μυώδης, καμιά εξηνταριά χρόνων, χαμογελαστός και με μια κοπέλα να τον περιμένει στο Αμπού Ντάμπι με την οποία περνάει τον χειμώνα. Υπάρχει κάτι στη ζωή του να τον κάνει να χαμογελάει. Πατέρας και γιος φθάνουν γύρω στις 8:30 και αρχίζουν δουλειά αμέσως. Στις 10:30 βγάζω έναν δίσκο με εσπρέσο, νερό και κάποιο γλυκό στο τραπέζι της βεράντας. Σταματούν και οι δύο τη δουλειά και κάθονται, κουβεντιάζουν, καπνίζουν και γελούν, πατέρας και γιος, συνεταίροι και φίλοι, πόσο απλό κι όμως πόσο ουσιαστικό. Έπειτα από είκοσι λεπτά ξαναπιάνουν δουλειά ασταμάτητα μέχρι τις 4:30. Μετά κατεβαίνουν κάτω στα πεδινά, στο σπίτι τους που φαίνεται από τη βεράντα μας, όπου έχουν πέντε πρόβατα, δέκα κοτόπουλα, σταφύλια για το κρασί, ελαιόδεντρα για το λάδι, και έναν κήπο σε συνεχή άνθιση. Αλλά ψαρεύουν κιόλας. Κάποτε, όταν τελείωσε τη δουλειά του προσπαθήσαμε να δώσουμε στον Μήτσο κάτι παραπάνω από όσα είχε ζητήσει μια και η δουλειά χρειάστηκε περισσότερο χρόνο για να γίνει τέλεια, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Με την απλότητα, την ακεραιότητα, και την καλή διάθεση που εκφράζουν αυτοί οι τεχνίτες σου θυμίζουν τους ανθρώπους που διάλεξε ο Ιησούς για αποστόλους του. Μετάφραση : Bύκη Κυριαζή