Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στον «Ορφέα», τον ιστορικό κινηματογράφο της Σκοπέλου. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, η επίσημη «πρώτη» του βιβλίου προγραμματίστηκε για το Σάββατο 10 Ιουλίου, στις οκτώ το βράδυ. Δοθείσης της ευκαιρίας, ο Σκιαθίτης συγγραφέας θα επισκεφτεί τη γειτονική Σκόπελο για πρώτη φορά έπειτα από τρεις δεκαετίες, για να παρουσιάσει το δοκίμιο με τίτλο «Η Σκόπελος με τα μάτια του Παπαδιαμάντη», που κυκλοφορεί από τον Δήμο Σκοπέλου. Αφορμή για το συγκεκριμένο δοκίμιο των 130 σελίδων, στάθηκε ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη, το οποίο τιτλοφορείται «Η νοσταλγός» και συμπεριλήφθηκε μάλιστα στην έκδοση. «Θεωρείται ένα από τα καλύτερα που έχει γράψει», επισήμανε εξ αρχής ο κ. Σανιδάς, ο οποίος επί σειρά ετών έχει εντρυφήσει στη μαγεία του έργου του «άγιου των ελληνικών γραμμάτων». Το συγκεκριμένο έργο γράφτηκε το μακρινό 1894 και όπως μαρτυράει ο τίτλος του, πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία κρατάει η Λιαλιώ, μία Σκοπελίτισσα η οποία νοσταλγεί τη ζωή που δεν κατάφερε να ζήσει, μα και την ξεγνοιασιά της πρώτης νιότης της.   Η μελέτη διηγημάτων και επιστολών του Παπαδιαμάντη, σε συνδυασμό με πληροφορίες που άντλησε από Σκοπελίτες, έδωσαν στον κ. Σανιδά να φέρει στην επιφάνεια ενδιαφέροντα στοιχεία: «Ήθελα να κάνω μία ενδοσκόπηση στα πραγματολογικά στοιχεία της «Νοσταλγού», τόνισε ο συγγραφέας, ο οποίος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Λιαλιώ. «Εξετάζω κατά πόσο υπήρξε μυθικό πρόσωπο ή όχι και ποια ήταν η σχέση της με τον Παπαδιαμάντη. Προσωπική μου άποψη είναι πως η Λιαλιώ υπήρξε ο μοναδικός, πλην ανεκπλήρωτος έρωτας του Παπαδιαμάντη», εξομολογήθηκε ο Γιώργος Σανιδάς, που προέβη σε μία αποκάλυψη που προκαλεί αίσθηση, με δεδομένο ότι άπαντες γνωρίζουν πως ο Παπαδιαμάντης έκανε ασκητική ζωή, ενώ στα 21 χρόνια του επιχείρησε να γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος. Πόσο εύκολο είναι να στοιχειοθετηθεί αυτός ο έρωτας; «Ο Παπαδιαμάντης ήταν κλειστός χαρακτήρας και πολύ δύσκολα μιλούσε για τέτοια ζητήματα. Όμως, η ιδιαίτερη αδυναμία του για τη «Νοσταλγό», που το είχε πάντοτε δίπλα του, το γεγονός ότι ξανασυναντούμε το όνομα της Λιαλιώς σ’ ένα μεταγενέστερο ποίημά του, «Τη νύχτα βασάνου», αλλά και το «Ωχ, βασανάκια» ένα καθαρά ερωτικό διήγημα που έχει φόντο τη Σκόπελο, με οδηγούν σ’ αυτό το συμπέρασμα».