Ναι το έργο ήταν δύσκολο. Παίζαμε σε μία έδρα που δεν είχαμε θετικό αποτέλεσμα. Κόντρα σε μια ομάδα που είναι πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη. Κι όμως. Στην world class ομάδα του Βελγίου, είχαμε ένα σύνολο με πλάνο και πάθος το οποίο είχε τις δικές του μονάδες «παγκόσμιας κλάσης». Μανωλάς, Παπασταθόπουλος. Αμυντικοί εκατομμυρίων. Μήτρογλου. Ενας από τους πιο «καυτούς» επιθετικούς. Μέσοι με ταλέντο (Σάμαρης, Φορτούνης, Μάνταλος). Μπακ με εμπειρία ετών και με προσωπικότητα όπως οι Τοροσίδης και Τζαβέλλας. Κι ένα τέρμα που κατέβασε... ρολά (Καπίνο). ΟΚ, εάν κοιτάξει κανείς την στατιστική θα μας χαρακτηρίσει τυχερούς με 17-2 τελικές και 69-31 κατοχή μπάλας. Ομως η πραγματικότητα είναι άλλη. Πως η Εθνική είναι αυτή που μέχρι το 89' κρατούσε τη νίκη. Η Εθνική είναι αυτή που θα είχε περισσότερες πιθανότητες για το τρίποντο εάν δεν έμενε με δέκα παίκτες από το 65' (Ταχτσίδης). Ομως και οι Βέλγοι είχαν world class παίκτες. Και ο Λουκάκου είναι ένας από τους. Με τελείωμα που θύμισε τον φουνταριστό στο πόλο, ο επιθετικός του Βελγίου νίκησε Παπασταθόπουλο και Καπίνο και διαμόρφωσε το τελικό 1-1. Αψογο πλάνο από Σκίμπε στις... αλχημείες του Μαρτίνεθ Προφανώς και οι απουσίες των Αζάρ και Ντε Μπρόινε ήταν σημαντικές. Ομως είναι τέτοιο το ρόστερ του Βελγίου που ο Μαρτίνεθ δεν είχε μεγάλους πονοκέφαλους για το πως θα τους αντικαταστήσει. Σ' ένα 3-5-2 χώρισε τους Καράσκο και Τσαντλί (στα άκρα) βάζοντας τον Μέρτενς κοντά στον Λουκακού και με ελεύθερο ρόλο έχοντας την κάλυψη των Ναϊνγκολάν, Φελαϊνί, Βίτσελ. Ο Σκίμπε μάλλον περίμενε το πλάνο του Μαρτίνεθ και παρέταξε μία ομάδα με συγκεκριμένους στόχους. Μπορεί στα χαρτιά να φαινόταν 4-2-3-1 και όταν είχαμε την μπάλα στα πόδια μας και προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε (σπάνιο φαινόμενο στο ματς και στο πρώτο ημίχρονο) αλλά ουσιαστικά μεταμορφωνόταν σε 3-4-3 κάθε φορά που αμυνόμασταν. Ο Τζαβέλλας γινόταν τρίτο στόπερ ο Σταφυλίδης γύρναγε να βοηθήσει στα μπακ και οι Σάμαρης, Ταχτσίδης παρέμεναν τ' αμυντικά χαφ. Αυτό βραχυκύκλωσε την ομάδα του Βελγίου η οποία είχε την κατοχή αλλά ουσιαστικά απείλησαν σοβαρά μόνο δύο φορές (με Φελαϊνί στο 13' και στο 31') και η Εθνική έκανε ένα καλό πρώτο ημίχρονο στο ανασταλτικό της κομμάτι. Μητρο... γλυκερίνη Κι αφού το πλάνο τηρήθηκε άψογα στο πρώτο μέρος ήρθε το γκολ στο δεύτερο μέρος (46'). Ο Ταχτσίδης πήρε την κεφαλιά, ο Μήτρογλου βγήκε στην πλάτη της άμυνας του Βελγίου κι άνοιξε το σκορ για την Εθνική μ' ένα άψογο πλασέ. Οι ισορροπίες άλλαξαν αυτόματα. Η Ελλάδα πλέον είχε το παιχνίδι στα χέρια της, δεν θα χρειαζόταν ν' αλλάξει το πλάνο της και το άγχος μεταφέρθηκε στους γηπεδούχους. Η εικόνα του αγώνα δεν άλλαξε με τον Μαρτίνεθ να προσθέτει ποιότητα στο μεσοεπιθετικό του κομμάτι (Ντεμπελέ και Μιραλάς) και να προσπαθεί να βρει διαδρόμους. Αυτό δεν ήταν εφικτό μέχρι το 65'. Εκεί ο Ταχτσίδης άφησε με δέκα παίκτες την Εθνική βλέποντας την δεύτερη κίτρινη κάρτα. Οι παίκτες του Βελγίου μυρίστηκαν... αίμα (κούραση των δικών μας διεθνών) κι άρχισαν την πολιορκία. Ο Καπίνο έβγαζε όσα μπορούσε (τρομερή επέμβαση στο 74' στον Μέρτενς) οι Βέλγοι δεν μπορούσαν να μπουν στην περιοχή (Βίτσελ σουτ στο 82') κι όλα έδειχναν ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε τη μεγάλη νίκη. Όμως στο 89' ο Λουκάκου έβαλε ένα σπουδαίο γκολ (έβαλε πλάτη τον Παπασταθόπουλο στην μικρή περιοχή και γύρισε με δυνατό σουτ για να νικήσει τον Καπίνο) και χάρισε τον βαθμό της ισοπαλίας στο Βέλγιο. Βεβαίως θα μπορούσε να είχα χαρίσει και τη νίκη αλλά η κεφαλιά στο 91' την απέκρουσε ξανά ο Καπίνο και το παιχνίδι έληξε ισόπαλο. MVP: Στέφανος Καπίνο. Ο Ελληνας γκολκίπερ ήταν... ζεστός από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και έδειξε ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση και κόντρα στο Βέλγιο. Σπουδαίες επεμβάσεις καθ' όλη την διάρκεια του αγώνα και στο γκολ του Λουκάκου δεν φέρει ευθύνη μιας και μιλάμε για τελείωμα παγκόσμιας κλάσης. Αδύναμος κρίκος: Ταχτσίδης. Δίχως αμφιβολία. Αφησε την Εθνική με παίκτη λιγότερο για 30 λεπτά κι αυτό βγήκε στο τέλος όπου οι δέκα διεθνείς είχαν δώσει και την ψυχή τους για να κρατήσουν τη νίκη αλλά δε τα κατάφεραν. Στο ύψος του: Κώστας Μήτρογλου. Μία τελική χρειάστηκε και την έκανε γκολ. Τι άλλο να ζητήσουμε από τον δέκατο σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής ομάδας. Η γκάφα: Ο Παναγιώτης Ταχτσίδης άφησε σε κρίσιμο σημείο την Εθνική με δέκα παίκτες. Ο Ελληνας μέσος αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη στο 65' με αποτέλεσμα ν' αυξήσει τον βαθμό δυσκολίας στην υπόλοιπη ομάδα η οποία στο τέλος έμεινε από δυνάμεις. Το στραγάλι: Ο Γερμανός ήταν τρομερά αυστηρός στον πειθαρχικό έλεγχο. Ηταν κοντά σε όλες τις φάσεις, ωστόσο ήταν μάλλον υπερβολική η δεύτερη κίτρινη στον Ταχτσίδη. Το ταμείο του gazzetta.gr: Αν πριν το παιχνίδι μας έλεγαν ότι θα είμαστε απογοητευμένοι επειδή πήραμε τον βαθμό της ισοπαλίας μάλλον δεν θα το πιστεύαμε. Κι όμως. Η Εθνική κρατούσε τη νίκη μέχρι το 89' αλλά δεν κατάφερε να φύγει με τους τρεις βαθμούς. Φυσικά και η ισοπαλία δεν είναι κακή (17-2 οι τελικές) όμως εάν δεν μέναμε και με παίκτη λιγότερο ίσως να φεύγαμε τελικά με το «διπλό» από τις Βρύξελλες. Πρόβλημα και οι δύο απουσίες ενόψει Βοσνίας (Τζαβέλλας, Ταχτσίδης). Οι συνθέσεις: Βέλγιο (Ρομπέρτο Μαρτίνεθ): Κουρτουά, Αλντερβάιρελντ, Ναϊνγκολάν, Βερτόνγκεν, Βίτσελ, Φελαϊνί (66' Ντεμπελέ), Λουκάκου, Καράσκο, Μέρτενς, Τσαντλί, Σιμάν (83' Μιραλάς) Ελλάδα (Μίκαελ Σκίμπε): Καπίνο, Τοροσίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Τζαβέλλας, Σάμαρης, Ταχτσίδης, Μάνταλος (84' Ζέκα), Σταφυλίδης, Φορτούνης (67' Τζιόλης), Μήτρογλου (92' Βέλλιος) 8ος Ομιλος  1. Βέλγιο 13 (22-2) 2. Ελλάδα 11 (10-3) 3. Βοσνία 10 (13-5) 4. Κύπρος 4 (3-8) 5. Εσθονία 4 (5-15) 6. Γιβραλτάρ 0 (2-22) Επόμενη αγωνιστική (09/06) Βοσνία - Ελλάδα Εσθονία - Βέλγιο Γιβραλτάρ - Κύπρος