Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη, ή αλλιώς η Φραγκογιαννού, μια ηλικιωμένη χήρα, που έζησε όλη της τη ζωή στη Σκιάθο, σκοτώνει την ίδια της την εγγονή-πρώτο της θύμα- και στη συνέχεια έπονται κι άλλα μικρά κοριτσάκια.
«Δεν θα του έκανα ποτέ κακό, δεν θα τον πείραζα ποτέ και για κανέναν λόγο… δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως ήταν ο λόγος για τον οποίο ζούσα και έβρισκα δύναμη να ξεπεράσω τους δαίμονές μου... αναφέρω ευθαρσώς πως, για τον θάνατό του, δεν έχω την παραμικρή ευθύνη / συμμετοχή / συνεργεία».
Τόσο η Φραγκογιαννού στο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη όσο και η Ειρήνη Μουρτζούκου από την Αμαλιάδα, είναι δύο συμπεριφορικά ασταθείς γυναίκες, οι οποίες κουβαλούν βαθύτερα τραύματα από το οικογενειακό τους περιβάλλον, την παιδική τους ηλικία και τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσαν.
γεγονός που συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια ως μήτηρ και ως τήθη (γιαγιά), μαθημένη πάντα να υπηρετεί χωρίς αντιρρήσεις τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της. Το αποτέλεσμα...να πιστεύει πως η γυναίκα είναι από τη φύση της καταδικασμένη, πως ο ρόλος της δεν αναγνωρίζεται από την κοινωνία .
Μάλιστα υποστήριζε ότι η γέννηση ενός κοριτσιού δεν φέρνει τίποτα άλλο παρά δυστυχία, όχι μόνο στο ίδιο το παιδί, αλλά και στην οικογένειά του, ιδίως εάν είναι φτωχή. Γι `αυτό τα σκότωνε, πιστεύοντας ότι έτσι θα τα λύτρωνε αλλά και επειδή αυτός ήταν ο σκοπός, που η μοίρα της όρισε.
Από την άλλη, έχουμε τη σύγχρονη φόνισσα-παιδοκτόνο, της Αμαλιάδας. Μια 25χρονη γυναίκα, η οποία, όπως δηλώνει και η ίδια, μεγάλωσε σε ένα άρρωστο οικογενειακό περιβάλλον, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αναφέρεται συνεχώς στη σχέση που είχε με τη μητέρα της και στη δυσαρέσκειά της απέναντι στο πρόσωπό της.
Επομένως, το λανθασμένο οικογενειακό πρότυπο-περιβάλλον για την Ειρήνη, την τραυμάτισε, με αποτέλεσμα να εκδηλώνει παραβατικές συμπεριφορές και να έχει άγρια ξεσπάσματα. Μάλιστα, φτάνει σε σημείο να βιάζεται από συγγενικό της πρόσωπο.
Πρόκειται λοιπόν για μια γυναίκα που κουβαλάει μια τραυματική παιδική ηλικία, ενώ της έχει στοιχίσει πολύ η ανεπαρκής σχέση με τη μητέρα της, σαν μάνα με κόρη. Μια μητέρα, η οποία όπως δήλωνε στα τηλεοπτικά πλατό, άλλαζε συνεχώς ερωτικούς συντρόφους, κατοικίες και την χτυπούσε.Βέβαια σε καμία περίπτωση τα παραπάνω, δεν της δίνει το δικαίωμα να στερήσει ανθρώπινες ζωές.
«Κάθε φορά που μάλωνα με τη μητέρα μου ήθελα να κάνω κακό. Κλείδωνε το μυαλό μου. Το έκανα, το μετάνιωνα», φέρεται να είπε η 25χρονη σήμερα Ειρήνη Μουρτζούκου στους αστυνομικούς μετά τη σύλληψή της αυτή την εβδομάδα, «αλλά ήταν ήδη αργά»
Επίσης, βασικό κοινό σημείο των δύο γυναικών είναι ότι σκοτώνουν μικρά κορίτσια.
Η ίδια, η Μουρτζούκου, κατά την ομολογία της δηλώνει ότι τα θύματά της είναι αποκλειστικά μικρά κορίτσια!
«Τα μεν υπόλοιπα βρέφη ήταν ηλικίας έως έξι (6) μηνών, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν μεγάλο παιδί, ηλικίας δεκαπέντε (15) μηνών, τα υπόλοιπα βρέφη ήταν κορίτσια, ενώ ο Παναγιωτάκης ήταν αγόρι». Και καταλήγει: «Είναι αναμφίβολο πως ο Παναγιωτάκης “δεν ταιριάζει στο μοτίβο των δολοφονιών”».
Φόνισσες μικρών κοριτσιών και οι δύο λοιπόν, δίχως κανένα αίσθημα ενοχής, καμία διάθεση για μετάνοια. Είναι τόσο τραγικό το γεγονός στην περίπτωση της Μουρτζούκου, ότι έβγαινε στα τηλεοπτικά πάνελ και δήλωνε σθεναρά την αθωότητά της. Βέβαια, πιο τραγικό είναι ότι κατάφερε να ξεγελάσει διακεκριμένους επιστήμονες, οι οποίοι έκριναν ότι οι θάνατοι των παιδιών προήλθαν από φυσιολογικά παθολογικά αίτια. Και ακόμη και τώρα, δεν φαίνεται μετανιωμένη για όσα έκανε, παρά εξακολουθεί να εκδηλώνει το θυμό και την απογοήτευσή της σχετικά με τη μητέρα της και τη σχέση τους.
Άραγε που να φανταζόταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ότι το σενάριό του, η πλοκή του θα έπαιρνε κάποια στιγμή σάρκα και οστά;
Μπέττυ Τσαγιάννη / Πρώτη δημοσίευση Lamiareport.gr
