Η μεγάλη αρπαγή των 2.800 ιδιοκτησιών — Ο Δήμος Αλοννήσου ως αντίδικος του ίδιου του λαού του | του Γιάννη Αθανασίου
2025-07-14 07:54:11
Υπάρχει μια παλιά παροιμία στα νησιά: «Άμα σου ζητήσουν το κλειδί, κοίτα αν σου έχουν πάρει το σπίτι». Στην περίπτωση της Αλοννήσου, δεν μας ζητούν καν το κλειδί. Μας παίρνουν το σπίτι με το "έτσι θέλω", επικαλούμενοι το πιο παλιό κόλπο του ελληνικού Δημοσίου: την εσφαλμένη εγγραφή στο Κτηματολόγιο.
Όταν εφαρμόστηκε πιλοτικά το Εθνικό Κτηματολόγιο στο νησί, χιλιάδες περιουσίες ιδιωτών — κληρονόμοι, αγρότες, απόδημοι, άνθρωποι που με κόπο διατήρησαν τη γη τους — δηλώθηκαν ως "διακατεχόμενες". Με τη σιωπηρή συναίνεση του τότε Δήμου, εγγράφηκαν στο όνομα του Δήμου Αλοννήσου, όχι επειδή του ανήκαν, αλλά —λέει— για να διευκολυνθεί η επιστροφή τους στους νόμιμους ιδιοκτήτες.
Πιο εύκολη; Όχι πια.
Η μεγάλη προεκλογική απάτη
Αν κάτι θυμόμαστε όλοι από τις τελευταίες εκλογές, είναι η ρητή προεκλογική δέσμευση της σημερινής δημοτικής αρχής: «Θα βάλουμε τέλος στην εκκρεμότητα των ιδιωτικών ιδιοκτησιών — θα αποκαταστήσουμε τα δικαιώματα των κατοίκων».
Σήμερα, αυτή η ίδια δημοτική αρχή, χωρίς ντροπή, παριστάνει τον ιδιοκτήτη, εμφανίζεται ως αντίδικος των ίδιων των πολιτών στις δικαστικές αίθουσες, παρεμβαίνει αρνητικά σε δίκες αγωγών ιδιωτών, και, ακόμα χειρότερα, αφήνει τα αιτήματα για εξωδικαστική διόρθωση των εγγραφών να λιμνάζουν σκόπιμα. Η σιωπή της δεν είναι αδράνεια. Είναι στρατηγική καθυστέρησης με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο Δήμος εξυπηρετεί επιλεκτικά "δικούς του". Όταν ο "ημέτερος" ζητά βοήθεια, το αίτημα προωθείται, η δήλωση κατατίθεται, η υπόθεση «τακτοποιείται». Όταν ο απλός πολίτης, ο ξενιτεμένος, ο κληρονόμος, απευθύνεται για αποκατάσταση του δικαιώματός του, πέφτει πάνω σε τείχος αδιαφορίας, υπεκφυγής και θεσμικής ειρωνείας.
Ποιο είναι το μήνυμα; Αν δεν είσαι δικός τους, δεν έχεις σπίτι. Αν δεν είσαι στο "κύκλωμα", δεν έχεις γη. Αν δεν προσκυνήσεις, δεν έχεις δικαίωμα.
Νομολογία που τους διαψεύδει
Η πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 2763/2020, 1467/2021, 2329/2022) είναι σαφής:
> «Το Κτηματολόγιο έχει τεκμήριο ακρίβειας, αλλά όχι αμάχητο. Οποιοσδήποτε εγγράφεται άνευ τίτλου και χωρίς νομική βάση δεν αποκτά κυριότητα.»
Και ο ν. 2664/1998 (άρθρο 6 παρ. 2) το ξεκαθαρίζει:
> «Η εγγραφή στο Κτηματολόγιο δεν υποκαθιστά το ουσιαστικό δικαίωμα κυριότητας.»
Ο Δήμος λοιπόν δεν είναι ιδιοκτήτης επειδή γράφτηκε στο Κτηματολόγιο — και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποκρίνεται ότι είναι νόμιμος κύριος σε γη που ποτέ δεν του ανήκε. Όταν εγγράφηκες για "διευκόλυνση" και τώρα διεκδικείς σαν να είσαι ιδιοκτήτης, δεν είσαι θεσμικός φορέας — είσαι αρπακτικό με θεσμική προβιά.
Όχι στη σιωπή — Ναι στην οργάνωση
Αυτό που συμβαίνει στην Αλόννησο δεν είναι παρεξήγηση. Είναι σχέδιο. Είναι πολιτική επιλογή.
Καλούμε κάθε πολίτη:
Να καταγράψει το ακίνητό του, να ελέγξει την εγγραφή στο Κτηματολόγιο.
Να συγκροτηθεί Συντονιστική Επιτροπή Διεκδίκησης Ιδιοκτησιών, με νομική και τεχνική υποστήριξη.
Να κινηθούμε μαζικά με προσφυγές, εξώδικα και συλλογικές αγωγές.
Να ενημερωθούν οι απόδημοι και να σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα στην Κτηματολόγιο Α.Ε. και στα Υπουργεία Εσωτερικών και Περιβάλλοντος.
Αυτό το νησί δεν χτίστηκε από εργολάβους. Χτίστηκε από ανθρώπους που πήγαν στη θάλασσα, στον κάμπο, στη μετανάστευση — και κράτησαν τη γη τους όταν δεν άξιζε τίποτα. Δεν θα τους τη στερήσει κανείς τώρα που αξίζει.
Αν το Κτηματολόγιο έγινε εργαλείο για να περάσει η ιδιοκτησία από τα χέρια των κατοίκων στα χέρια της εξουσίας, τότε δεν έχουμε Κτηματολόγιο — έχουμε μηχανισμό υφαρπαγής.
Η Αλόννησος δεν είναι φέουδο κανενός. Είναι νησί ανθρώπων με φωνή, με ιστορία και με δικαιώματα. Και ό,τι δεν μας χάρισε ο Δήμος, δεν θα του το χαρίσουμε εμείς.
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
