Θετικές εντυπώσεις και πολλά εγκωμιαστικά σχόλια απέσπασε ο κ.Νίκος Παρίσσης, ο οποίος συμμετείχε πριν από λίγες ημέρες στην 3η Πανελλήνια Έκθεση του Συλλόγου Μαχαιροποιών, στην Αθήνα. Ο κ.Νίκος Παρίσσης είναι επαγγελματίας κατασκευαστής μαχαιριών και έχει το εργαστήριό του στην Σκιάθο. Σπούδασε Φυσικός στο Ηράκλειο της Κρήτης αλλά το ενδιαφέρον του για τα μαχαίρια ξεκίνησε ουσιαστικά από την παιδική του ηλικία. Ζώντας μαζί με τον παππού του γνώρισε από κοντά το παραδοσιακά σκοπελίτικο μαχαίρι και εντυπωσιάστηκε από τα χαρακτηριστικά του.

Αυτό το μαχαίρι χρησιμοποιούσε ο παππούς του για όλες τις εργασίες: Για να κόψει απλώς και μόνο το ψωμί ή για να κόψει ένα ξύλο: «Το γεγονός αυτό δεν με παρακίνησε να ξεκινήσω και να φτιάχνω μαχαίρια, αλλά συνέβαλε στο ν` αγαπήσω αυτό το εργαλείο» υπογραμμίζει μιλώντας στο Skiathoslife ο κ.Παρίσσης, ενώ ταυτόχρονα ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών του: «Ταυτόχρονα παρακολουθώντας σχετικά βίντεο με μαχαίρια στο διαδίκτυο άρχισα να παίρνω σιγά-σιγά κάποιες βασικές γνώσεις για τα μαχαίρια.Στην πορεία άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η τέχνη της μαχαιροποιΐας δεν γινόταν γνωστή στο βαθμό που θα έπρεπε. Οι ίδιοι οι δημιουργοί κρατούσαν κατά κάποιον τρόπο για τον εαυτό τους τα μυστικά της τέχνης τους. Και αφετέρου έφευγαν από την ζωή και οι άνθρωποι που μπορούσαν να διδάξουν αυτή την τέχνη».

Το 2016 ήταν μια χρονιά - σταθμός για τον ίδιον, όταν κρατώντας στα χέρια του μια παλιά λίμα προσπάθησε να την μετατρέψει σε μαχαίρι. Παιδεύτηκε πολύ αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Το γεγονός αυτό δεν τον απεθάρρυνε και συνέχισε να παρακολουθεί βιντεάκια στο διαδίκτυο, προκειμένου να συμπληρώσει τις γνώσεις του. Από το 2018 και μετά ξεκίνησε να δουλεύει πιο εντατικά στον τομέα της μαχαιροποιΐας. Το ότι έγινε μέλος στον σύλλογο των μαχαιροποιών συνέβαλε στην γνωριμία του με τον κ.Θοδωρή Αναστούλη: Ένα πολύ αξιόλογο άτομο με πολύ μεγάλη εμπειρία, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο κ.Παρίσσης: «Αυτός ουσιαστικά μου έδωσε τα φώτα του για να βελτιώσω την τεχνική μου και να παράξω ένα πιο ποιοτικό προϊόν. Η μαχαιροποιΐα ως τέχνη είναι συνδυασμός πολλών επιστημών, ενώ συγχρόνως έχει μεγάλη σχέση με τις ιδιότητες του ατσαλιού. Το πώς δηλαδή αυτό συμπεριφέρεται στις διάφορες θερμοκρασίες. Βεβαίως συνδέεται και με το καλλιτεχνικό στοιχείο, επειδή ο κάθε δημιουργός μπορεί να το διακοσμήσει με τον πιο περίτεχνο τρόπο. Το μαχαίρι είναι ταυτοχρόνως κόσμημα και εργαλείο. Όσο πιο πολύ σκάβεις ένα μαχαίρι, τόσο πιο πολύ προχωράς σε βάθος. Και έτσι θέλεις να κάνεις περισσότερα και να δοκιμάσεις περισσότερα» σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Παρίσσης.

Η έως σήμερα εμπειρία του κ. Παρίσση στον τομέα της κατασκευής μαχαιριών του επιτρέπει να έχει καταλήξει σε κάποια βασικά συμπεράσματα πάνω στον τομέα αυτό. Έχει επίγνωση ότι απαιτείται πολύς χρόνος και πολλά λάθη για να μπορέσει κάποιος να μάθει εμπειρικά την τέχνη της μαχαιροποιΐας: «Το να κατασκευάσεις κάτι που μοιάζει με μαχαίρι διαφέρει πάρα πολύ με κάτι που είναι μαχαίρι! Και συμπεριφέρεται ως τέτοιο» τονίζει ο κ.Παρίσσης δίνοντας και τις εξής πληροφορίες: «Το μαχαίρι πρέπει να έχει κάποιες ιδιότητες. Να είναι αρκετά σκληρό, έτσι ώστε η κόψη να κρατήσει για καιρό και να μην χαλάσει με το πρώτο χτύπημα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι και αρκετά ελαστικό για να μην σπάσει όπως ένα γυαλί, ένα τζάμι. Επομένως για να δώσουμε αυτές τις ιδιότητες στο μέταλλο χρειάζεται μια διαδικασία, η οποία γίνεται μέσω της θέρμανσης και της απότομης ψύξης του ατσαλιού».

Αναφερόμενος στα είδη μαχαιριού που ο ίδιος έχει δημιουργήσει βάζοντας μεγάλο μέρος από την τέχνη του ο κ. Παρίσσης δηλώνει: «Μου αρέσουν τόσο τα παραδοσιακά όσο και τα μοντέρνα σχέδια. Δεν έχω καταλήξει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος. Σίγουρα αγαπώ πάρα πολύ το παραδοσιακό μαχαίρι της περιοχής μας:Το σκοπελίτικο.Φυσικά πειραματίζομαι συνέχεια, δημιουργώ και πιο μοντέρνα σχέδια. Υπάρχουν μαχαίρια για κάθε χρήση: Μαχαίρι για να κόψεις λαχανικά, μαχαίρι για να κόψεις το κρέας, μαχαίρια για χασάπηδες, μαχαίρια κυνηγετικά κ.α. Το αγαπημένο μου μαχαίρι είναι αυτό που είχε ο παππούς μου, το σκοπελίτικο. Είναι χειροποίητο και πάνω σε αυτό παρατηρείς τα σημάδια του χρόνου. Το χρησιμοποιούσε καθημερινά σε όλες τις εργασίες του».

Για το κατά πόσο είναι επικίνδυνα αντικείμενα τα μαχαίρια στα χέρια ενός παιδιού, ο κ. Παρίσσης τοποθετεί με σαφήνεια τα πράγματα στην σωστή τους θέση: «Στα χρόνια π.χ που η γιαγιά μου πήγαινε στο σχολείο τα παιδιά είχαν μαζί τους έναν μικρό σουγιά για ξύνουν τις μύτες των μολυβιών. Δεν είχαν χρήματα για ν` αγοράσουν ξύστρα. Κανένα όμως παιδί δεν σκεφτόταν να κάνει κακό σε κάποιο άλλο παιδί. Το κακό δεν οφείλεται στο συγκεκριμένο αντικείμενο, το μαχαίρι. Το αντικείμενο δεν έχει ούτε βούληση, ούτε σκοπό. Δεν κάνει κάτι από μόνο του. Δεν θα πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι με το μαχαίρι όπως και με την φωτιά ο άνθρωπος έχει μια ισχυρή σύνδεση, αφού αυτά τα δύο έβγαλαν τον άνθρωπο από τις σπηλιές και έτσι προχώρησε ο πολιτισμός! Το ότι τα τελευταία χρόνια το μαχαίρι έχει συνδεθεί με άσχημες πράξεις, αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ο κόσμος έχει πάψει ν΄αγαπά και να σέβεται τον άνθρωπο που είναι δίπλα του. Εάν ένας άνθρωπος θέλει να κάνει το κακό έχει στην διάθεσή του χιλιάδες μέσα που εν δυνάμει μπορεί να τα χρησιμοποιήσει: Από μια πέτρα έως τα γυμνά του χέρια. Το μυαλό είναι το όπλο, αυτό είναι που δίνει την οδηγία για να γίνει μια κακή πράξη!» καταλήγει ο κ. Παρίσσης.