Κομβικό σημείο της παλιάς Γλώσσας η βρύση της Ροιούς. Πέρασμα, σημείο συνάντησης, προμήθειας του καθημερινού νερού των νοικοκυριών του χωριού, ερωτικών σκιρτημάτων και πόσων ακόμη… Ροιώ… από που προήλθε αυτή η ονομασία θα αναρωτηθεί κάνεις. Ας κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή στο μακρινό αρχαίο παρελθόν της Γλώσσας. Το όνομα Ροιώ απαντάτε σε δυο γυναίκες της Ελληνικής Μυθολογίας. Η πρώτη εκδοχή αναφέρει τη Ροιώ κόρη του Πολύαρχου (Αλικαρνασσός), σύζυγο του Αύξη και μητέρα του Θεόδωρου και του Ηρόδοτου, του πατέρα της ιστορίας. Η δεύτερη αναφορά θέλει τη Ροιώ κόρη του του Σταφύλου και της Χρυσοθέμιδας και εγγονή του θεού Διονύσου. Στους αττικούς μύθους, η Ροιώ ήταν κόρη του Απόλλωνα του Σούνιου, ενώ στη θεσσαλία αναφαίρεται ως σύζυγος του Αίσονα και μητέρα του Ιάσονα. Εάν σταθεί κανείς στη δεύτερη παράδοση θα πρέπει να σκεφτεί τα εξής. Ο Στάφυλος, ο τάφος του οποίου έχει ανακαλυφθεί στην ομώνυμη παραλία της Σκοπέλου το 1930, ήταν ένα σημαίνον πρόσωπο της Ελληνικής μυθολογίας, που σύμφωνα πάντα με την παράδοση, έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Οι εκδοχές της καταγωγής του αρκετές. Εμείς θα σταθούμε σε δυο. Στην πρώτη αναφέρεται ως γιος του Θεού Διονύσου, σύζυγος της Χρυσοθέμιδας και πατέρας της Ροιούς, της Μολπαδίας και της Παρθένου, ίσως και της Ημιθέας (κατά ορισμένους). Στη δεύτερη φαίνεται ως γιος του Σειληνού (μάντης), του αρχηγού των δαιμόνων (πλάσματα που έμοιαζαν με τους κένταυρους), που συντρόφευαν το θεό Διόνυσο, τον οποίο είχε διαπαιδαγωγίσει ο Σειληνός. Σελινούντα μάλιστα, καλείται η μια από τις 3 αρχαιότερες πόλεις της Σκοπέλου, το Λουτράκι, που είναι το λιμάνι του χωριού Γλώσσα. Οι συνδέσεις αρκετές για να είναι μια απλή σύμπτωση. Μια αρχαιολογική έρευνα θα μπορούσε ίσως να δώσει περισσότερες απαντήσεις. Πάραυτα, η αρχαιολογική- ιστορική αξία της περιοχής της Γλώσσας είναι αδιαμφισβήτητη και χρίζει ιδιαίτερης μνείας. Ευχαριστώ την Κα. Ντάκη Αθηνα για τις φωτογραφίες της βρύσης της Ροιούς.