Έσβησα κι έγραψα πολλές φορές το συγκεκριμένο κείμενο, χωρίς να είμαι βέβαιη αν πρέπει να αναφερθούν φράσεις που είτε τις έχω ακούσει προσωπικά, είτε μου τις έχουν μεταφέρει άλλοι γονείς. Αποφάσισα πως όχι μόνο πρέπει να αναφερθώ σε αυτές, αλλά και να τις μεταφέρω ακριβώς όπως ειπώθηκαν:

- Το ξέρω ότι είσαι ερωτιάρης, αλλά μην την πέφτεις αγάπη μου στο κοριτσάκι!

- Δες αγόρι μου εκεί, ένα γκομενάκι!

- Πόσα κορίτσια θες να παντρευτείς; Πολλά;

- Τι κλαις βρε; Κλαίνε τα αγόρια; Μόνο τα κορίτσια κλαίνε!

- Είναι ζωηρό/ανώριμο/χτυπάει/βρίζει γιατί είναι αγόρι!

- Εμείς έχουμε αγόρι και δε θα ‘χουμε πρόβλημα, εσείς να δούμε τι θα κάνετε όταν η κόρη σας γίνει 16!

- Τα κορίτσια πάνε μπαλέτο και πιάνο, τα αγόρια πάνε πάλη και ποδόσφαιρο!

- Πω πω γιε μου δες πώς ντύνονται! Για πες, ποιο γκομενάκι σ αρέσει;

- Ποια θα σου πει όχι εσένα πασά μου;

- Έτσι λεβέντη μου, να γ@#4 και να δέρνεις!

Αδιαμφισβήτητα, δε μιλάνε έτσι όλοι οι ενήλικες που συναναστρέφονται με αγόρια. Είμαι σίγουρη όμως, ότι υπάρχουν πολλές ακόμα παρόμοιες φράσεις που όλοι μας έχουμε ακούσει, ενώ νιώσαμε άβολα και σκεφτήκαμε πως όλα αυτά δεν είναι σωστά. Είχαμε δίκιο.

Οι φράσεις αυτές είναι ανάγκη να σταματήσουν να λέγονται γιατί, ίσως να μην το έχουμε σκεφτεί ποτέ πολύ σοβαρά, αλλά αποτελούν ένα κράμα έμφυλων στερεότυπων (κορίτσια ροζ- αγόρια μπλε, κορίτσια κούκλες- αγόρια αυτοκινητάκι, κορίτσια ήσυχα-αγόρια ζωηρά κλπ.) και μισογυνισμού (όταν θεωρούμε ότι ο γιος είναι ανώτερος από οποιοδήποτε κορίτσι, το λεγόμενο γκομενάκι και του το μεταφέρουμε, πείθοντάς τον ότι μπορεί να πει και να κάνει ό,τι θέλει σε σχέση με αυτές χωρίς να λάβει υπόψη τη γνώμη τους). Ταυτόχρονα, δικαιολογούνται τα τυχόν ελαττώματα, στηριζόμενοι στο φύλο, που σημαίνει για εμάς ότι δεν επιδέχεται και ιδιαίτερη παρέμβαση και άρα η ευθύνη μας είναι περιορισμένη.

Μπορεί να λέμε «Αγόρι μου να σέβεσαι τις γυναίκες!», αλλά χρησιμοποιώντας τις παραπάνω φράσεις, του μαθαίνουμε ακριβώς το αντίθετο. Έπειτα έρχεται η παγκόσμια μέρα της Γυναίκας και ποστάρουμε και ένα «Χρόνια πολλά» για να νιώσουμε ότι το κάναμε το χρέος μας, ότι δεν είμαστε τίποτα μισογύνηδες. Αυτά όμως που ίσως λέμε και κάνουμε όλες τις υπόλοιπες μέρες φτάνουν και περισσεύουν… Και μπορούν να διαμορφώσουν συνειδήσεις και συμπεριφορές, οι οποίες πλέον δε χωράνε στην κοινωνία μας, γιατί έχει πάψει να ανέχεται οτιδήποτε το παραβιαστικό και το κακοποιητικό. Ας παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος κι ότι δεν ήταν μια πλάκα της στιγμής. Το κορίτσι στο οποίο απευθυνθήκαμε μ’ αυτές τις εκφράσεις δε γέλασε… Ούτε και οι γονείς του που μας άκουσαν γέλασαν… Ας έρθουμε στη θέση τους…

Αν είναι να ευχηθούμε ένα κούφιο «Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες!» και φέτος, καλύτερα να σιωπήσουμε… Αν θέλουμε πραγματικά να πούμε κάτι που θα πιάσει τόπο, ας πούμε πρώτα από όλα στον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ και μετά στα παιδιά μας, ότι τα κορίτσια είναι ισότιμα με τα αγόρια και έχουν τα ίδια δικαιώματα επιλογής στα ρούχα, τη διασκέδαση, τις δραστηριότητες, τα συναισθήματα, τις όποιες προσωπικές και επαγγελματικές επιλογές κι ότι κανείς και καμιά δεν έχει δικαίωμα να τις κρίνει και να τις κατακρίνει. Στη συνέχεια, μπορούμε να τους δώσουμε το καλό παράδειγμα κάνοντας οι ίδιοι ακριβώς ό,τι τα συμβουλεύουμε.

Είναι επίσης επιτακτική ανάγκη να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τη συναίνεση, καθώς και για τα δυο σκέλη της: όχι μόνο να λένε «ΟΧΙ», αλλά ΚΥΡΙΩΣ να το δέχονται το «ΟΧΙ». Αυτό είναι που θα κάνει όλη τη διαφορά. Να αποδεχθούν το γεγονός ότι δεν θα αρέσουν σε όλους και όλες κι ότι θα βρεθούν άνθρωποι στη ζωή τους που θα τους/τις απορρίψουν και θα έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν... Ας τους πούμε ότι η απόρριψη κι ο χωρισμός είναι κομμάτι της ζωής που πρέπει απλά να δεχτούν και να προχωρήσουν. Ειδικότερα αυτό, μπορεί να σώσει ακόμα και μια ανθρώπινη ζωή.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως όταν μειωθούν τα έμφυλα στερεότυπα, θα μειωθεί και η έμφυλη βία.

Γι’ αυτό και επιβάλλεται να αλλάξουμε άμεσα, όσο πιο άμεσα γίνεται, τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα δύο φύλα και τον τρόπο που εκφραζόμαστε μπροστά στα παιδιά μας για αυτά… Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο την κοινωνία στην οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας, το να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τις πιο πάνω φράσεις, είναι μια καλή αρχή.