Όπως αναφέρει η imerisia.gr η αναβίωση διαδρομών με παλαιούς συρμούς έχει φίλους σε όλο τον κόσμο και από τα έως τώρα στοιχεία προκύπτει ότι αποτελούν και τις πιο ακριβοπληρωμένες διαδρομές. Και αυτό γιατί το ταξίδι με ένα παλιό τρένο δεν γίνεται με σκοπό τη μετακίνηση συνήθως, αλλά κυρίως για την εμπειρία του σιδηροδρομικού ταξιδιού, που λόγω των χαμηλών ταχυτήτων και του εντυπωσιακού διάκοσμου των συρμών μετατρέπεται σε μια μηχανή του χρόνου. Σύμφωνα με όσα δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Ντάριο Λο Μπόσκο, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ συζητά με τον υπουργό Μεταφορών, Κώστα Aχ. Καραμανλή, για το ενδεχόμενο χρήσης ιστορικών τρένων (όπως για παράδειγμα της πρώην βασιλικής αμαξοστοιχίας), καθώς και «τρένων της γεύσης», που θα προσφέρουν οινογαστρονομικές εμπειρίες, για τουριστικούς σκοπούς. Μεταξύ των σεναρίων που εξετάζονται είναι το συγκεκριμένο βαγόνι να δρομολογηθεί σε τμήματα του δικτύου της Πελοποννήσου – για παράδειγμα όπου υπάρχει μετρική γραμμή – αφού βρεθεί η κατάλληλη ατμομηχανή. Το βασιλικό βαγόνι του Γεωργίου Α’ Ταξίδι στον χρόνο με «άρωμα» βασιλικής πολυτέλειας προσφέρει το μοναδικό κειμήλιο, ιστορικής σημασίας, η πρώην βασιλική αμαξοστοιχία. Το βαγόνι του βασιλιά Γεωργίου Α’ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε διεθνή έκθεση στο Ζάππειο το 1888 και αποσύρθηκε το 1936, μετά τη μεταφορά της σορού του Κωνσταντίνου Α’ από την Ιταλία στην Ελλάδα. Το βαγόνι του Γεωργίου Α’ έφερε τα αρχικά του ονόματός του και το έμβλημα του βασιλείου. Κατασκευάστηκε από Έλληνες τεχνίτες, στο εργοστάσιο της Eταιρείας Σιδηροδρόμων στον Πειραιά και ήταν ένα από τα δώρα που προσφέρθηκαν στον βασιλιά με τη συμπλήρωση 25 ετών από την αναρρίχησή του στον θρόνο. Η βασιλική άμαξα των πρώην Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας εξυπηρετούσε τις σιδηροδρομικές μετακινήσεις της βασιλικής οικογένειας μεταξύ Λάρισας – Βόλου και Βόλου – Καλαμπάκας, από την εποχή του βασιλέως Γεωργίου Α’ και έπειτα. Στο εσωτερικό του υπήρχαν καναπέδες από μετάξι, διακοσμητικά στοιχεία από φύλλα χρυσού και δύο καρέκλες για τους υπασπιστές, ενώ για το κουβούκλιο χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα είδη ξύλου: Ερυθρόξυλο, τικ, σφεντάμι και καρυδιά. Στο αριστερό τμήμα του πλαισίου της άμαξας αναγράφεται και ο αριθμός της ΑΑ1. Το ΑΑ αντιπροσωπεύει το υψηλότατο επίπεδο πολυτελείας, που τη χαρακτηρίζει. Εσωτερικά η βασιλική άμαξα χωρίζεται σε τρία διαμερίσματα. Στο κέντρο του οχήματος βρίσκεται το ευρύχωρο σαλόνι. Σε αυτό οι γαλαζοαίματοι ταξιδιώτες μπορούσαν να απολαύσουν την ανεπανάληπτη θέα του σιδηροδρομικού ταξιδιού όπως αυτή «έτρεχε» έξω, από τα μεγαλύτερα παράθυρα όλου του συρμού, καθισμένοι στους πολυτελείς και άνετους καναπέδες και τις αντίστοιχες πολυθρόνες. Στα δύο άκρα του αμαξώματος βρίσκονται το καπνιστήριο και το καλλωπιστήριο, ενώ σε ξεχωριστό διαμέρισμα έχει τοποθετηθεί το αποχωρητήριο. Για όποιον ήθελε να πάρει λίγο αέρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού υπήρχαν στα δύο άκρα του οχήματος οι εξώστες. Πρόκειται για το μοναδικό ανοικτό, αλλά στεγασμένο τμήμα του βαγονιού, που αποτελούσε και την είσοδό του. Το ψηφιδωτό πάτωμα, τα ζωγραφιστά και σκαλιστά χωρίσματα των διαμερισμάτων, τα πολυτελή έπιπλα και είδη υγιεινής, η δερμάτινη επένδυση του δαπέδου στους εξώστες και τα περίτεχνα μεταλλικά κιγκλιδώματα με τα φανάρια αποτελούσαν μέρος της πλούσιας διακόσμησης. Εξωτερικά η άμαξα είναι βαμμένη σε σκούρο μπλε χρώμα, πάνω στο οποίο βλέπει κανείς το βασιλικό έμβλημα με τις φιγούρες του Ηρακλή. Το βασιλικό όχημα μέχρι τον Ιανουάριο του 1936, επί βασιλείας Γεωργίου Β’, ανακαινίστηκε μερικώς, οπότε και προστέθηκε δεξαμενή ύδατος στη στέγη, ηλεκτρικός φωτισμός, αλλά και χειρόφρενο. Με το πέρασμα των ετών, προτιμήθηκαν για τις βασιλικές μετακινήσεις άλλα μέσα πιο σύγχρονα (είτε οδικά είτε σιδηροδρομικά). Το όχημα παρέμενε σε επιφυλακή στην αποθήκη ξυλείας του Βόλου για δεκαετίες και, με πρωτοβουλία του ΟΣΕ, τον Αύγουστο του 2017 συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε από την ΕΕΣΣΤΥ (Ελληνική Εταιρεία Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού). Το κόστος της ανακατασκευής ανήλθε περίπου στις 73.000 ευρώ.