Νίκος Βατόπουλος

Το νοικοκύρεμα και η προκοπή της Σκιάθου υπό τη δημαρχιακή αρχή του Θοδωρή Τζούμα φέρνει διαρκώς το νησί στο προσκήνιο με θετικές ειδήσεις για το περιβάλλον, τα μνημεία, τον πολιτισμό και, φυσικά, τον τουρισμό. Είναι ένας τρόπος να δει κανείς το νησί από πολλές οπτικές γωνίες και κυρίως να αναλογιστεί τη διαδρομή στον χρόνο. Πρόσφατα, η αρχειοθέτηση κάποιων οικογενειακών λήψεων από τη Σκιάθο της δεκαετίας του ’60 με έφερε κοντά σε άγουρες μνήμες και γέννησε σκέψεις.   Σε αυτό συνέβαλαν όλοι, ο Τύπος, η πρώιμη τηλεόραση και πριν από αυτήν τα περιοδικά, η νέα κατανάλωση, η εμπειρία της Αθήνας με όλο και περισσότερους ξένους τουρίστες, οι επεκτάσεις σε αεροδρόμια και λιμάνια, οι νέες εθνικές οδοί… Ολα αυτά δημιουργούσαν καινούργιες εμπειρίες σε παλιούς τόπους, και η Σκιάθος ήταν ένα νησί που άνοιγε στον κόσμο. Τα δίχτυα των ψαράδων, τα καλντερίμια, τα σπίτια που νοίκιαζαν δωμάτια, το εστιατόριο του Δερβένη, το Μπούρτζι, ήταν η μικρογραφία ενός παραδείσου πριν από την εποχή του μαζικού τουρισμού. Χωρίς αυτοκίνητα παντού και χωρίς ηχορύπανση, το βίωμα του τόπου είχε άλλη επίδραση. Αλλά τι ωραία που θα ήταν αν γινόταν ένα προσκλητήριο για να βγει και πάλι η Σκιάθος των πρώτων ταξιδιωτών, από το ’50, το ’60 και το ’70, να έρθουν οι φωτογραφίες που είναι τώρα κρυμμένες σε άλμπουμ ή ξεχασμένες σε κουτιά και να μιλήσουν και πάλι για τον τόπο, τότε και τώρα. Αναδημοσίευση από : https://www.kathimerini.gr