Ο Σύλλογος Σκιάθου με εισήγηση της Ιστορικού-Αρχαιολόγου κας Συραϊνώ Κορωνιού-Διονυσίου, , πέτυχε επί προεδρίας του νυν δημάρχου του νησιού, Θοδωρή Τζούμα, τη δημοσίευση του ΦΕΚ 93 ΑΑΠ/26-05-2016, σύμφωνα με το οποίο χαρακτηρίζονται ως διατηρητέα τα λιθόστρωτα των οδών (καλντεριμιών) Γεωργίου Μωραΐτη, Φιλοκλέους Γεωργιάδη, Αλέξανδρου Μωραϊτίδη και Αγίας Τριάδας. 1.Οδός Γεώργιου Αλεξ. Μωραΐτη, ο «μέγα λιθόστρωτος» κατά τον Παπαδιαμάντη Ο Γεώργιος Μωραΐτης σπούδασε Φαρμακοποιός στην Κων/πολη. Το 1895 εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή πήγε στην Αλεξάνδρεια. Το 1950 πρόσφερε σεβαστό ποσό σε λίρες Αγγλίας για την ύδρευση της ιδιαίτερης πατρίδας του Σκιάθου, της οποίας ανακηρύχτηκε μέγας ευεργέτης. 2. Οδός Φιλοκλή Γεωργιάδη, η παλιά παραλιακή οδός… Ο Φιλοκλής Γεωργιάδη (1845-1936) διετέλεσε δήμαρχος δύο φορές (1899-1903 και 1907-1914), καθώς και πρόεδρος της Κοινότητας (1929-1932). Διέθεσε αρκετά χρήματα από την περιουσία του για έργα κοινής ωφελείας και για τον καλλωπισμό του νησιού και με χρήματα που άφησε με τη διαθήκη του σκεπάστηκε και καλλωπίστηκε ο χείμαρρος (το ποτόκι) που περνούσε μέσα από την πόλη. Ανακηρύχτηκε μέγας ευεργέτης της Σκιάθου. 3. Οδός Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, από το αρχοντικό του καπετάν - Νικόλα του Ματαρώνα δίπλα στην Παναγιά Λιμνιά, ως την «παραθαλασσίαν αγορά». Ενδιάμεσα, της Κοκκώνας το γκρεμισμένο πια σπίτι κι η Μητρόπολη των Τριών Ιεραρχών. Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης (1850-1929) είναι ο γνωστός διηγηματογράφος, ακαδημαϊκός, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής και δοκιμιογράφος, το δεύτερο καμάρι διαχρονικά της Σκιάθου. 4. Οδός Αγίας Τριάδας, ο επίπεδος δρόμος που ενώνει την ομώνυμη εκκλησία με την Παναγία Λιμνιά στην κορυφογραμμή της πάνω ενορίας. Τέσσερα καλντερίμια από τ’ αμέτρητα παραδοσιακά που διέθετε κάποτε η Σκιάθος, ανακηρύχθηκαν διατηρητέα και πρέπει πάση θυσία να προστατευτούν απ’ όλους γιατί είναι ιστορικά, μοναδικά, ίσως τα πιο όμορφα και τα πιο λειτουργικά σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο! Όπως έγραψε στην εισήγησή της η κα Κορωνιού: «Στο κέντρο του δρόμου, είναι τοποθετημένοι μακρόστενοι λίθοι σε σχήμα «ψαροκόκαλου» και με κλίση προς τον άξονα του δρόμου, ώστε να διευκολύνουν την απομάκρυνση των νερών της βροχής. Εκατέρωθεν της διάταξης αυτής (του «ψαροκόκαλου») και, μέχρι τις οικοδομικές γραμμές, η λιθόστρωση συνεχίζεται με πιο επίπεδες πλάκες και με εμφανώς λιγότερη κλίση προς τον άξονα του δρόμου, ώστε να διαχωρίζονται από την κεντρική διάταξη των λίθων, σαν ένα είδος πεζοδρομίων της εποχής…» Μακάρι όλοι οι δρόμοι του οικισμού να ξαναγίνουν το χαλί που πατούσαν οι παλιοί….