Με αφορμή τη 15^η Φεβρουαρίου, ημέρα που αφιερώθηκε στον αγώνα κατά του παιδικού καρκίνου, δεν θα μπορούσαμε παρά να κάνουμε το ελάχιστο που μπορούμε. Και αυτό είναι να μελετήσουμε το τι θα μπορούσε να κάνει ο καθένας από εμάς για αυτούς τους μικρούς ήρωες της ζωής. Παρότι τα νούμερα είναι αποθαρρυντικά, καθώς σύμφωνα με διεθνή έρευνα που έγινε σε 62 χώρες, μέσα σε 10 χρόνια αυξήθηκαν κατά 13% τα περιστατικά παιδικού καρκίνου, είναι μια μάχη που μπορούμε να κερδίσουμε. Σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για τους παράγοντες, που προκαλούν τον καρκίνο στα παιδιά, μπορούμε όμως να συνεισφέρουμε στον αγώνα τους και να τονίσουμε την ανάγκη της πρόληψης και της έγκαιρης διάγνωσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις παιδικού καρκίνου τα σημάδια δεν είναι εμφανή από την αρχή. Για το λόγο αυτό, η περαιτέρω κλινική εξέταση κρίνεται ζωτικής σημασίας. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως για ένα παιδί που προέρχεται από χώρα υψηλού εισοδήματος και χρήζει αυξημένης γονικής και ιατρικής  φροντίδας η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ πιο πιθανή, από ένα παιδί που προέρχεται από χώρα χαμηλού εισοδήματος. Στις περισσότερες χώρες μειωμένων πόρων οι μικροί μαχητές δεν έχουν καν πρόσβαση στην απαραίτητη θεραπεία. Ως αποτέλεσμα, περισσότερο απ’ το 90% των θανάτων από παιδικό καρκίνο προέρχεται από χώρες χαμηλού εισοδήματος. Στην Ελλάδα, 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία. Το 70% από αυτά θεραπεύεται, χάρη στην πρόσβαση σε ποιοτική περίθαλψη, την επάρκειας φαρμάκων και το καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό (ιατροί, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, φυσιοθεραπευτές, διατροφολόγοι) της χώρας. Το πρόβλημα ενός παιδιού που νοσεί όμως δεν σταματάει εκεί. Η χώρα μας πάσχει εξίσου και σε επίπεδο δομών σχετικά με τις θεραπείες αποκατάστασης. Δεν υπάρχουν ιατρεία, ώστε τα παιδιά μετά τη θεραπεία τους να παρακολουθούνται  από ειδική ομάδα ιατρών, ούτε ειδική μέριμνα για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη όλης της οικογένειας, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Κάθε χρόνος που περνάει προσθέτει νέα, ισχυρά και αποτελεσματικά «όπλα» στα χέρια της επιστήμης για την καταπολέμηση του παιδικού καρκίνου. Στο δικό μας χέρι είναι να εξαλείψουμε τις ανισότητες. Να στηρίξουμε όχι μόνο τα ίδια τα παιδιά, αλλά και τις οικογένειες τους, που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά με οποιονδήποτε τρόπο. Η δημιουργία εθνικού μητρώου ασθενών θα βοηθούσε σημαντικά. Χωρίς στοιχεία, δεν μπορούμε να μιλάμε για Εθνικά Σχέδια Δράσης για την Υγεία, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όταν δεν έχουμε επαρκή στοιχεία του προβλήματος. Να γίνουμε εθελοντές αιμοδότες ή εθελοντές δότες μυελού των οστών, να στηρίξουμε συλλόγους και φορείς υποστήριξης των παιδιών και των οικογενειών τους είτε να στηρίξουμε απευθείας τα ίδια τα παιδιά και τους οικείους τους. Είναι χρέος μας να δώσουμε ελπίδα σε όλους εκείνους τους μικρούς ήρωες, ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν και να ζήσουν μια υγιή και φυσιολογική ζωή. Στο παραμύθι της ζωής η κακιά νεράιδα τους πήρε την ανεμελιά της ηλικίας τους, τις βόλτες στο πάρκο και τα γέλια με τους φίλους τους. Να γίνει ο κάθε ένας από εμάς ο ήρωάς τους, που θα τους κάνει ενήλικες γεμάτους δύναμη, αγάπη, αντοχή και πλατιά χαμόγελα! Μπορούμε!