Aφιέρωμα για τον διεθνώς αναγνωρισμένο Σκιαθίτη ποιητή Ζήση  Οικονόμου, την Τέταρτη 6 Αυγούστου, 20:30, στην πλατεία Παπαδιαμάντη. Αφορμή για την ποιητική βραδιά είναι τα 20 χρόνια από το θάνατό του. Θα ακολουθήσει ζωντανή μουσική.

Η εκδήλωση είναι μια συνδιοργάνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Σκιάθος» με την ομάδα «Ρεστίο» και το περιοδικό «Μανδραγόρας», υπό την αιγίδα του Δήμου Σκιάθου.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος, αναγνωρίζοντας το μεγάλο έργο του ποιητή, πρότεινε την ονομασία οδού στη μνήμη του λόγιου Σκιαθίτη.

Ζήσης Οικονόμου (25.04.1911-03.08.2005)

Ένας ακόμα λόγιoς από τον νεραιδότοπο της Σκιάθου. Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΧΡΟΝΟΥ. Ο  τελευταίος μεγάλος της γενιάς του ‘30. 

«Ανώνυμη ζωή στο αστάθμητο και στο ρυθμό σου πλέω και ζώ». 
«Ηρθ` απ` το λόφο στο γιαλό και περπατάω πνεύμα του ελληνικού τοπίου για να σ` εύρω. Ανάμεσα στον ψίθυρο του νερού της πηγής ήσουν σκυφτή κ` ανησυχούσες». 
«Η ζωή ζητά τη ζωή κ` αξίζει». 
«Ηλιος άλλος φωτίζει το πέλαγος, κολυμπά στην απειρία ο αντίλαλος ζωντανή ξανά στων χρόνων τους διαδρόμους αιώνες περίμενε και ήρθες». 

Ο πολύτροπος αυτός λογοτέχνης και στοχαστής, καθώς μας  λέει ο Γ.Ρίτσος, ήταν  «ο ερχόμενος από ένα άλλο αλλού ....».   Ο Ζ.Οικονόμου γεννήθηκε στη Σκιάθο την ίδια χρονιά που πέθανε ο Παπαδιαμάντης, συνομήλικος του Σ. Τσίρκα,του Οδ. Ελύτη, του Ν. Γκάτσου και του Ν. Βρεττάκου. Έφυγε στην Αθήνα για να κατασιγάσει τη φλόγα του και να την εκτινάξει στο απόγειο της. Εργάστηκε σαν μεταφραστής και συνδέθηκε φιλικά με πολλούς διανοούμενους όπως τους Ν. Καζαντζάκη, Γ. Ρίτσο, Γ. Σαραντάρη, Ν. Αποστολόπουλο, Α. Δικταίο, Γ. Πετζίκη, Α. Αλεξάνδρου, κ.α. Ο πολύτροπος αυτός λογοτέχνης και στοχαστής (ποιήματα, δοκίμια, θέατρο, πεζά, μελέτες) απορροφημένος ιδίως από φιλοσοφικά και θεολογικά προβλήματα υπέταξε υπερβολικά την τέχνη του στα θέματά του κι έτσι αδίκησε την έμπνευσή του που δεν έπαψε να είναι οραματική βγαλμένη μέσα από τις καίριες αγωνίες της εποχής μας. Ο Α. Ζήρας μας λέει ότι είναι ήδη ενήμερος από τους οραματιστές του νέου Μεσαίωνα Μπερντιάεφ, Γκεενόν, Κάυζερλινγκ και Σοπενάουερ. Συνεχίζοντας, λέει ότι είναι επηρεασμένος από την απαισιόδοξη σκέψη και στάση του Τ.Έλιοτ αλλά και στο στυλ του ανακαλύπτουμε πολλούς από τους τρόπους του Κ.Π. Καβάφη. Ο Β. Βαρύκας, ο πιο διορατικός κριτικός,  τοποθετεί τον Οικονόμου μαζί με το Σεφέρη και το Ρίτσο στους αντιπροσωπευτικότερους της νέας ποιητικής γενιάς. Για τον Οικονόμου το νησί του, η φύση, το φως, το ελληνικό ανθρωπισμένο δάσος, ο ξερός ηλιοκαμένος βράχος στ’ ακρογιάλι είναι ο παράδεισος της φυγής του. Σ´ερώτηση του Κ.Κρεμμύδα αν η Σκιάθος άλλαξε απ´τον τουρισμό απαντά: «άλλαξε μα από μέσα παραμένει ίδια».  Έζησε σε αρμονία με τη φύση κι ευεργετώντας το νησί του δώρησε μέρος της περιουσίας του. Ο Γ. Μαρκόπουλος τονίζει ότι την ποίηση του Οικονόμου διακρίνει μια ευεργετική κινητικότητα σε συνδυασμό με μια εφηβική αθωότητα. Φτάνει έτσι ως υποψία πολύ γλυκιά στα αυτιά μας. Κλείνοντας, στην ερώτηση του Σταύρου Μίχαλου στον ποιητή «προς τα που να πάμε;» ο Ζήσης Οικονόμου απάντησε σχεδόν ψιθυριστά: «την παιδεία Έλληνες χριστιανοί τω πνεύματι».

Αυτός είναι ο Ζήσης Οικονόμου, ίσως ο «πληρέστερος Έλληνας ποιητής» (Σ.Μίχας).