Στη φωτογραφία διακρίνουμε, καλυμμένο ολόκληρο από τη θάλασσα, τον βυζαντινό κυματοθραύστη που υπήρχε κατά τη βυζαντινή και τη ρωμαϊκή περίοδο στη δυτική άκρη του παλιού λιμανιού στη Σκιάθο.

Είχε μήκος 47 μ και πλάτος 50μ. και προεξείχε ελάχιστα πάνω απ’ την υδάτινη επιφάνεια.  Η εξωτερική πλευρά του προς την ανοικτή θάλασσα έφερε κλίση για να απορροφά τη δύναμη των κυμάτων. Με την πάροδο των αιώνων ο χαμηλός κυματοθραύστης σκεπάστηκε από το νερό και σήμερα παραμένει μισό μέτρο κάτω από τη στάθμη της  θάλασσας η οποία διαρκώς ανεβαίνει.

Η διάσπαρτη κεραμική που εντοπίστηκε πλησίον του κυματοθραύστη από έρευνες το 2012-13  της διεύθυνσης της Εφορείας Εναλίων  Αρχαιοτήτων σε συνεργασία με τη συναρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων Μαγνησίας καθώς και τον επιστημονικό συνεργάτη, δρ Αλκιβιάδη  Γκινάλη,  ,  αποδεικνύει τη χρήση του  ως αγκυροβολίου για τη μεταφορά φορτίων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε στους ερευνητές η ήδη γνωστή από ιστορικές πηγές εγχάρακτη επιγραφή του 6^ου- 8^ου μ.Χ αιώνα δυτικά του κυματοθραύστη, που σώζεται μέχρι και σήμερα επάνω σε βράχο, η οποία αναφέρεται στον επίσκοπο Στράτων ο οποίος έκτισε τον μώλο. Επ’ ακριβώς γράφει τα εξής: «Ο ΑΓΙΩΤΑΤΟC ΚΕ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟC ΑΙΠΙCΚΟΠΟC CΤΡΑΤΩν ΑΙΚ ΤΩν

ΙδΙΩν ΑΙΚΤΙCΕ ΤΟν ΜΩΛΟΝ.»

Εντύπωση επίσης έκανε η κεραμική του 6ου αι. μ.Χ. που προέρχεται από αγορές της Βόρειας Αφρικής, όπως ένα πινάκιο στο οποίο διακρίνεται μια σκηνή βάπτισης καθώς και βυζαντινά λυχνάρια καθημερινής χρήσης.

Επομένως, όπως τονίζεται στην έρευνα, ‘’η επιγραφή και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία των κατασκευών χρονολογούν την αποβάθρα με την προβλήτα και τον κυματοθραύστη ή, τουλάχιστον, την επισκευή του μώλου κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και την απώλεια της Αιγύπτου το 641/2 μ.Χ.’’

πηγή: https://www.academia.edu