Στο Ντέμρε της Νότιας Τουρκίας τον 4ο αιώνα, στη Μύρα της Λυκίας, γεννήθηκε ο Νικόλαος Μύρων, γνωστός για την αγάπη του στα παιδιά και τους ναυτικούς, που όταν πέθανε αγίασε και δοξάζεται παντού ως Άγιος Νικόλαος.

Απ` αυτόν (Σάντα Κλάους για τους δυτικούς) προέκυψε η σημερινή μορφή του Άη Βασίλη κι όχι από τον Άγιο Βασίλειο. Τον πήραν τα κράτη του βορρά, τον χόντρυναν, του έδωσαν έλκηθρο, ταράνδους, κάλτσες, μέχρι και άστρο φωτεινό και με πρωτεργάτη την Κόκα κόλα, μας τον σέρβιραν στις αρχές του 20ου αιώνα όπως τον ξέρουμε.

Έτσι αυτό που γνωρίζουμε ως Αη Βασίλη, αποτελεί ένα συνονθύλευμα μύθων και εμπορίου που καμιά σχέση δεν έχει με την Ελλάδα όπου καθιερώθηκε μόλις τις δεκαετίες του 50 και του 60.

Στη Σκιάθο αντίθετα, έχουμε το προνόμιο οι δύο Αλέξανδροι με τα διηγήματά τους να αναδεικνύουν διαχρονικά ό,τι γνησιότερο έχει να επιδείξει η ελληνική παράδοση για τις γιορτές του δωδεκαήμερου.

Να λοιπόν γιατί προτείνω εδώ και χρόνια να πρωτοστατήσει και πάλι το νησί πανελλαδικά και να δημιουργήσει ένα καινούργιο έθιμο για τα παιδιά στηριγμένο στη δική μας ελληνορθόδοξη κληρονομιά:

Κάθε χρόνο μια μέρα του Δεκέμβρη, ένας ισχνό ψαρογένης γέροντας, ο δικός μας Αη Νικόλας, μπορεί να υποδέχεται τα παιδιά των σχολείων μας στο προαύλιο του υπέροχου ναού που βλέπει πανοραμικά ολόκληρη την πόλη.

Εκεί να φέρνουν δώρα τους τα ίδια τα παιδιά για να χαριστούν μαζί με τις ευχές τους σε ένα ίδρυμα ή  όπου αλλού έχει επιλέξει κάθε φορά ο Άγιος που θα τους μιλάει σχετικά....

Μαζί του θα τα κουβαλούν έπειτα τραγουδώντας τα κάλαντα και κρατώντας φαναράκια στο παλιό λιμάνι όπου θα φορτώνουν το καΐκι του που μπορεί να λέγεται "Υπηρέτρα".  Όταν τελειώσουν το φόρτωμα, το καΐκι  μπορεί να ξεκινά το υποτιθέμενο ταξίδι του και να χάνεται σαν "το άνθος του γιαλού" πηγαίνοντας δήθεν τα δώρα στον προορισμό τους… .

Στη συνέχεια ο Αη Νικόλας θα παραδίδει στ’ αλήθεια τα δώρα των παιδιών της Σκιάθου εκεί που έχει αποφασίσει να δοθούν.

Έτσι δημιουργούμε ένα πρωτότυπο γεγονός παιδικής  αλληλεγγύης στην καρδιά του χειμώνα, ελληνικότατο και στο πνεύμα των δύο Αλεξάνδρων...