Ερώτηση κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή προς τους υπουργούς Περιβάλλοντος, Εσωτερικών και Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας για τον κανονισμό πυροπροστασίας και τις σχετικές εγκυκλίους, ζητώντας την απόσυρσή τους καθώς μεταφέρουν ευθύνες και οικονομικά βάρη στους δήμους και στους δημότες.

Στο κείμενο της Ερώτησης που υπογράφουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Νίκος Αμπατιέλος, Γιάννης Δελής, Νίκος Έξαρχος, Νίκος Καραθανασόπουλος, Μαρία Κομνηνάκα, Γιώργος Μαρίνος, Βασίλης Μεταξάς, Νίκος Παπαναστάσης και Μανώλης Συντυχάκης αναφέρονται τα εξής:

«Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την πρόσφατη εγκύκλιο για την “εφαρμογή του κανονισμού πυροπροστασίας ακινήτων κοντά σε δάση”, την ΚΥΑ ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/55904/2019/19-05-2023 των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εσωτερικών και Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας "Κανονισμός Πυροπροστασίας Ακινήτων εντός ή πλησίον δασικών εκτάσεων" (Β’ 3475), αλλά και τον ίδιο τον κανονισμό, επιδιώκει, όπως και οι προηγούμενες στο πλαίσιο της αντίληψης περί ατομικής ευθύνης, να φορτώνει με νέα βάρη το λαό, τους μικρούς και μεσαίους ιδιοκτήτες κατοικιών, ακινήτων κλπ, τους δημότες, για να διασφαλιστούν τα “ματωμένα πλεονάσματα” των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων.

Επιβάλλει σημαντική οικονομική επιβάρυνση, αφού το κόστος μόνο για τη λεγόμενη τεχνική έκθεση είναι τουλάχιστον 500 ευρώ, ενώ ανάλογο είναι το κόστος για τις εργασίες καθαρισμού και τη μεταφορά των κλαδιών, σύμφωνα με τα “απαιτούμενα” μέτρα πυροπροστασίας που περιγράφει.

Μάλιστα, η γενικολογία στην αναφορά των εκτάσεων, που χρειάζονται καθαρισμούς κλπ, ουσιαστικά υποχρεώνει σε οικονομική επιβάρυνση που δεν αφορά μόνο το μικρό τμήμα της λαϊκής ιδιοκτησίας, αλλά και μεγάλες όμορες εκτάσεις.

Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι προβλέπεται να υλοποιηθούν μέτρα για τις οικίες, κτίσματα κλπ, που πολλαπλασιάζουν το κόστος, όπως περιφράξεις, αντικατάσταση κουφωμάτων, πανάκριβες αντιπυρικές βαφές και επενδύσεις, δομικά στοιχεία μπροστά από τα παράθυρα ημιυπόγειων χώρων, συστήματα πυρόσβεσης, κ.α. Επίσης δημιουργία αντιπυρικών ζωνών περιμετρικά του κτίσματος με κοπή των δέντρων για τα υφιστάμενα κτίρια.

Προκύπτουν, παράλληλα, πρόσθετες επιβαρύνσεις, αφού τα λαϊκά στρώματα θα επιβαρύνονται με την τυχόν αδυναμία ή πλημμελή πρόσβαση του ακινήτου σε δίκτυα, υποδομές και σημεία υδροληψίας (κριτήρια που επίσης χρησιμοποιούνται από τον Κανονισμό για την κατηγοριοποίηση των ακινήτων), παρόλο που η εξασφάλιση και η σωστή λειτουργία τους είναι υποχρέωση της πολιτείας. Μάλιστα το ίδιο το κράτος με τις πολεοδομικές υπηρεσίες έχουν χορηγήσει άδειες δόμησης σε ακίνητα που δεν έχουν επαρκή, κατά τον Κανονισμό, πρόσβαση σε δίκτυα και σημεία υδροληψίας, και εκ των υστέρων το θεωρούν μη ορθό και επικίνδυνο.

Ο Κανονισμός επίσης θεωρεί βασικό κριτήριο για την κατηγοριοποίηση των ακινήτων την "πυκνότητα του δομημένου περιβάλλοντος", αλλά δεν προβλέπει τι θα γίνεται με τα αυθαίρετα κτίσματα ή και με ολόκληρους αυθαίρετους οικισμούς που εξακολουθούν να υπάρχουν ανά την επικράτεια σε εγγύτητα με δασικές εκτάσεις.

Επίσης, δεν συνδέονται μεταξύ τους τα κριτήρια χαρακτηρισμού με "τα ακίνητα που χαρακτηρίζονται ως υψηλής επικινδυνότητας" και ποια τα "χαμηλής ή μεσαίας" και οι κατηγορίες επικινδυνότητας, όποτε ο “ιδιοκτήτης” δεν μπορεί να καταλάβει ούτε ξέρει που θα απευθυνθεί για να γνωρίζει σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ενταχθεί το ακίνητό του ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνει.

Επιπροσθέτως, δεν προβλέπονται τα μέσα ή η διαδικασία που έχει στη διάθεση του ένας ιδιοκτήτης για να προσφύγει κατά των αρχών και ν’ αμυνθεί κατά του χαρακτηρισμού, σε περίπτωση που έχει αντίθετη άποψη για την κατηγορία στην οποία εντάχθηκε το ακίνητό του, αφού το μέτρο έχει άμεση επίπτωση στην ιδιοκτησία του και συνοδεύεται και από την επιβολή μεγάλου προστίμου.

Τα μέτρα αυτά είναι ουσιαστικά ανεφάρμοστα και λόγω υψηλού κόστους. Σε μία εποχή που τα λαϊκά στρώματα επιβαρύνονται από την ακρίβεια και έχουν υποστεί τεράστια μείωση της αγοραστικής τους δύναμης λόγω των μισθών πείνας, δεν μπορούν να βάλουν το χέρι στις άδειες τσέπες προκείμενου να αναλάβουν το κόστος που η κυβέρνηση έπρεπε να αναλάβει.

Επιδιώκεται ακόμα να συγκαλυφθούν οι κυβερνητικές ευθύνες για πιθανές νέες καταστροφές, αναγνωρίζοντας και αποδεχόμενη ουσιαστικά, ότι καταστροφές θα υπάρξουν, θα είναι μεγάλες, θα φτάσουν μέχρι τις αυλές των σπιτιών.

Φορτώνει δε με πρόσθετα διοικητικά βάρη την τραγικά υποστελεχωμένη από τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό τοπική διοίκηση και τη μετατρέπει σε εισπρακτικό μηχανισμό.

Τέλος, οι 3 χρονικές παρατάσεις προκείμενου να προλάβουν οι ιδιοκτήτες να εφαρμόσουν τον υπόψη Κανονισμό Πυροπροστασίας (ΦΕΚ 3475/Β/2023), έχει δημιουργήσει κυριολεκτικά ένα χάος και μια γενική αναστάτωση στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. υπουργοί, ποια μέτρα θα πάρει η Κυβέρνηση έτσι ώστε:

-Να αποσύρει άμεσα και να καταργήσει τις απαράδεκτες εγκυκλίους και τον κανονισμό πυροπροστασίας που μεταφέρει ευθύνες και οικονομικά βάρη στους δήμους και τους δημότες.

-Να εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις για την προστασία της ζωής του λαού, της λαϊκής περιουσίας, την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία και των δασών.

-Να εξασφαλίσει τη συνολική προστασία των δασών, των δασικών εκτάσεων και των οικισμών που συνορεύουν με πυροεπικίνδυνες εκτάσεις».