Τα (προστατευόμενα) ελαιόδεντρα στις Σποράδες είναι 320890*  και αποτελούν το 11,5% των δένδρων της Μαγνησίας. Κατανέμονται δε στα τρία νησιά ως εξής: Σκιάθος    115050 ελαιόδεντρα Σκόπελος  188170 ελαιόδεντρα Αλόννησος  27670  ελαιόδεντρα Επίσης, γνωρίζουμε ότι η έκταση των Αισθητικών Δασών της Σκιάθου είναι 30 τ.χμ, από τα 48 που είναι η συνολική έκτασή της, δηλαδή το 63% της Σκιάθου καλύπτεται από δάσος. Από τα υπόλοιπα το 40% περίπου είναι ελαιώνες, δηλαδή τα  7 τ. χλμ.. Συνεπώς τα ελαιόδεντρα εκτείνονται σε 7000 στρέμματα και στο κάθε στρέμμα υπάρχουν περίπου 20 ελιές. Ας προχωρήσουμε τώρα σε μερικές υποθέσεις, καθότι μη ειδικοί, για να βγάλουμε κάποια πρώτα  συμπεράσματα σχετικά με τις δυνατότητες του νησιού σε παραγωγή λαδιού. Έχει υπολογιστεί από αρκετούς, ασφαλώς μετά βασάνων και κόπων, πως κάθε ελαιόδεντρο παράγει κατά μέσο όρο από 10 έως 70 κιλά ελιές. Αν λοιπόν υπολογίσουμε ως απόδοση ενός δέντρου το μέσο όρο των μέσων όρων (!), ήτοι τα 40 κιλά, στη Σκιάθο θεωρητικά μπορούν να συγκομιστούν 4602000 κιλά ελιών ή 4602 τόνοι. Η απόδοση του καρπού ελιάς (το πόσα λίτρα λάδι παίρνεις ανά 100 κιλά καρπού ελιάς) ποικίλει και εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Μία μέση διακύμανση αναλογίας είναι χονδρικά από 7% έως 11%. Στα 100 κιλά ελιές δηλαδή, παίρνεις από 7 έως 11 λίτρα λάδι. Με μέσο όρο 9% προκύπτει για τα 4602000 κιλά ελιών της δυναμικότητας του νησιού, και εφόσον όλα προορίζονται για λάδι, 460200 λίτρα λάδι ή 460,200 τόνοι λαδιού. Αυτό τον αριθμό φαίνεται –πάντα θεωρητικά- να μπορεί να παράγει το νησί σε λάδι αν άπαντες περιποιούνταν και μάζευαν σωστά τα κτήματά τους και αν αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικά τα παράσιτα που καταστρέφουν τον καρπό. Με δεδομένη την παραδοσιακή ποιότητά (χαμηλά οξέα) του παραγόμενου λαδιού στη Σκιάθο (σε εποχές χωρίς δάκο), η τιμή του λίτρου θα ξεπερνούσε τα 5 ευρώ, συνεπώς  η ακαθάριστη αξία της υποτιθέμενης ως μέγιστης παραγωγής στο νησί υπερβαίνει τα 2301000 ευρώ! Ωστόσο, αυτό το φαινομενικά εντυπωσιακό νούμερο αγγίζει μόλις το 1,5% του τζίρου από τον τουρισμό (τον υπολογίσαμε σε προηγούμενο άρθρο σε πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ). Αν απ’ το νούμερο του τζίρου αφαιρεθούν τα έξοδα και συνυπολογιστεί ο κόπος, εξηγείται εύκολα η εγκατάλειψη της ελαιοπαραγωγής στο νησί, μα δεν δικαιολογείται καθώς η μονοκαλλιέργεια του τουριστικού προϊόντος εγκυμονεί, όπως υποστηρίξαμε αμέτρητες φορές, μεγάλους κινδύνους. Ας έρθουμε όμως στο τι θα μπορούσε να καλύψει η μέγιστη παραγωγή  λαδιού στη Σκιάθο, πέρα από την τεράστια στήριξη που θα προσέφερε σε περιόδους κρίσης- έλλειψης βασικών αγαθών που δεν φαίνεται πλέον διόλου απίθανο να επανέλθουν. Υποθέτουμε πως οι 6000 σημερινοί μόνιμοι κάτοικοι της Σκιάθου καταναλώνουν από 70 έως 100 λίτρα λαδιού ανά οικογένεια το χρόνο και πως στο νησί κατοικούν μόνιμα περί τις 2000 οικογένειες. Άρα οι ανάγκες του σταθερού πληθυσμού σε λάδι είναι περίπου 85λιτΧ2000οικ=170000 λίτρα ή 170 τόνοι το χρόνο. Συνεπώς μια παραγωγή  460,2 τόνων κάθε δεύτερο έτος στο νησί που μεταφράζεται σε 230,1 τόνους το χρόνο –όπως αποδείξαμε παραπάνω πως μπορεί να φτάσει ο τόπος-, υπερκαλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων του σε λάδι και η Σκιάθος γίνεται αυτάρκης  ίσως στο πιο σπουδαίο για τη διατροφή προϊόν και το πλεόνασμα-γιατί όχι;- να το διαθέτει στους πολυάριθμους επισκέπτες της. Λίγο είναι; Ας επανέλθουμε όμως στην σκληρή σημερινή πραγματικότητα. Όπως μας πληροφόρησε το ελαιοτριβείο του Αντωνίου στη Γλώσσα, όπου παράγει το λάδι της πλέον η Σκιάθος, η παραγωγή μας φέτος έφτασε μόλις τους 26 τόνους έναντι των 100 που έβγαζε η Σκιάθος τελευταία σε μια νορμάλ χρονιά. Δεν χρειάζεται νομίζω να αναλύσουμε περισσότερο αυτό το πραγματικά απογοητευτικό νούμερο που μεταφράζεται σε τζίρο 130000 ευρώ… *πηγή: www.ertnews.gr