Με αφορμή την σημερινή ημέρα που είναι αφιερωμένη στη Τρίτη Ηλικία θέλω να καταθέσω κάποιες σκέψεις μέσα απο την εμπειρία μου αφού για 15 χρόνια εργάστηκα κοντά στους ηλικιωμένους ως Κοινωνική Λειτουργός στο Γηροκομείο Βόλου.

Σε ένα κόσμο που οι ρυθμοί τρέχουν καθημερινά και που τίποτα πια δεν είναι σταθερό, υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού οι ηλικιωμένοι. Ποιος δεν γνωρίζει και ποιος δεν έχει στη μνήμη του το παππού και τη γιαγιά κοντά στο τζάκι να λένε παραμύθια στα εγγόνια τους και να υμνούν την Ελληνική παράδοση η οποία μας ενώνει όλους. Και ποιος δεν θυμάται την ιερή εκείνη γωνιά που οι περισσότερες παραδοσιακές οικογένειες κρατούσαν στο σπίτι τους για τα γεράματα του παππού και της γιαγιάς τους.

Οι καιροί όμως άλλαξαν, ο σημερινός τρόπος ζωής της οικογένειας σε έντονους ρυθμούς, τα έξοδα πολλά, οι δεσμοί πιο χαλαροί, μεγάλο μέρος του πληθυσμού μετακινήθηκε προς αστικές περιοχές ή προς το εξωτερικό.

Αποτέλεσμα οι σημερινοί ηλικιωμένοι να καλούνται να λειτουργήσουν σε συνθήκες δύσκολες, μέσα σε ανταγωνιστικές κοινωνικές σχέσεις, είτε απομονωμένοι από τους συγγενείς τους, είτε στη καλύτερη περίπτωση σε ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στα παιδιά τους, είτε σε κάποιο οίκο ευγηρίας. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν τους θυμίζει το παραδοσιακό τους ρόλο.

Παράλληλα το άτομο στο γήρας έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες προσαρμογής, δυσκολίες οι οποίες επηρεάζουν και την ψυχική τους υγεία.

Τα πιο συνηθισμένα που αντιμετωπίζουν καθημερινά είναι:

1. Η μοναξιά, η απομόνωση από το οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον, παράλληλα με την κοινωνική απομόνωση τους δημιουργούν συναισθηματικά κενά που μπορεί να τους οδηγήσουν και στην γεροντική κατάθλιψη.
2. Η απώλεια αυτονομίας, ένα μεγάλο ποσοστό έχει ανάγκη απο κάποιο άτομο να τους φροντίζει. Αυτό δημιουργεί στη ψυχή τους αίσθημα μείωσης της αυτοεκτίμησης τους.
3. Οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν έντονο άγχος σε καθημερινή βάση για τα προβλήματα που τους προκύπτουν, αυτό αφορά κυρίως τους υπερήλικες που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Ιατρό τους και σε αυτούς που τους φροντίζουν αν υπάρχουν.
4. Τα αισθήματα λύπης και θλίψης είναι πολύ συχνά στους ηλικιωμένους, αποτέλεσμα του χαρακτήρα τους και όλων των αλλαγών που πρέπει να υποστούν κατά την είσοδό τους στη Τρίτη Ηλικία.
5. Η συχνότατη εμφάνιση της κατάθλιψης σε πληθυσμό ηλικιωμένων προβληματίζει αρκετά τους ειδικούς. Συνήθως είναι αποτέλεσμα επίδρασης διαφόρων κοινωνικών, ψυχολογικών και βιολογικών παραγόντων.