Το μουσικό περιοδικό Φόρμιγξ (1901-1912), στα χρόνια της λειτουργίας του προσπάθησε να αναδείξει και να προστατέψει την παραδοσιακή βυζαντινή μουσική από την εξάπλωση της δυτικής μουσικής που άρχισε να κυριαρχεί στον ελληνικό χώρο ήδη απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα. Στα πλαίσια αυτά δημοσίευσε στις 30-11-1905 (περίοδος Β, Έτος Α, φ17-18) επιστολή του κατοίκου της Σκιάθου με το ψευδώνυμο «Παρεπίδημος», στη στήλη «η Φόρμιξ εν ταις επαρχίαις- ανταποκρίσεις», με την οποία πληροφορεί το αναγνωστικό κοινό για τον «Σύλλογο των φιλομούσων» που ιδρύθηκε στο νησί το 1903 και είχε ως κύριο στόχο «την ανάπτυξιν του μουσικού αισθήματος» των Σκιαθιτών «ων το σπέρμα υγιές φέρει προς την μυροβόλον αυτών νήσον ο από του γειτνιάζοντος Αγίου Όρους πνέων ζείδωρος πάντοτε άνεμος». Στους στόχους του περιλαμβάνονταν η διάδοση και η υποστήριξη της βυζαντινής μουσικής, η ίδρυση αναγνωστηρίου, η σύσταση βιβλιοθήκης, η ίδρυση λαϊκής νυχτερινής σχολής, η ίδρυση βυζαντινής μουσικής σχολής κλπ. Επίσης ο Σύλλογος διοργάνωνε εσπερίδες και είχε ως ημέρα πανηγύρεως την 8η Μαΐου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Τη διοίκηση του Συλλόγου ανέλαβαν «ομοφώνω ψήφω των μελών αυτού ο φιλούμουσος και λίαν ευπαίδευτος κληρικός ο παν. αρχιμανδρίτης Ανδρέας Μπούρας, τη δε γραμματείαν ο μουσικουλόγος διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Σκιάθου κ. Γεώργιος Α. Ρήγας.» Κατά τη δημοσίευση της επιστολής ο Γ. Ρήγας δεν είχε χειροτονηθεί ακόμα ιερέας ούτε είχε γράψει το μνημειώδες έργο του «Σκιάθου λαϊκός πολιτισμός», ούτε φυσικά και είχε ασχοληθεί συστηματικά με την παραδοσιακή βυζαντινή μουσική, όπως έκανε στη συνέχεια ως ο τελευταίος των Κολλυβάδων της Σκιάθου, πιστός στις επιταγές του Γέροντα Διονύσιου (1802-1887) που με το κύρος του καθιέρωσε το αγιορείτικο τυπικό και στις ενορίες της Σκιάθου, ευλαβείς ιερείς των οποίων υπήρξαν ο πατέρας του Α. Παπαδιαμάντη παπα-Αδαμάντιος (1817-1895) , ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας Μπούρας (1854-1917) και ο οικονόμος Γεώργιος Ρήγας ((1884-1960).