Το "καλάμι" που προκάλεσε την κοινωνική αναταραχή ήταν άστοχο και παράλογο στρατηγικό λάθος.

Αποτέλεσμα?

ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΣΎΛΛΟΓΟΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΏΝ ΑΛΙΕΩΝ vs ΜΚΟ & ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΚΤΙΩΝ ΑΛΙΕΩΝ σημειώστε Χ.

Τα αντανακλαστικά της κοινωνίας αποδείχθηκε ότι λειτούργησαν άμεσα και έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση.

"Είμαστε και μεις εδώ".

"Εμείς. Το σύνολο της κοινωνίας και των λοιπών παραγωγικών τάξεων".

"Δεν θα επιτρέψουμε να λαμβάνονται ερήμην μας αποφάσεις που επηρεάζουν την οικονομική και κοινωνική μας επιβίωση".

Οι διατάξεις της ΚΥΑ 23537/2003 και οι ρυθμίσεις των επιτρεπόμενων για την ερασιτεχνική αλιεία αλιευτικών εργαλείων στο ΕΘΠΑΒΣ "ΣΥΡΤΈΣ και ΠΕΤΟΝΙΈΣ", σύμφωνα με τις εκάστοτε διατάξεις της αλιευτικής νομοθεσίας, περιλαμβάνει όλα τα είδη των αγκιστρωτων εργαλείων για την κάθε μια από τις δύο κατηγορίες.

Πλην όμως το θέμα για την ερασιτεχνική αλιεία στο Θαλάσσιο πάρκο δεν είναι τωρινό. Αν θυμάστε, είχε αναδειχθεί μέσω των διαβουλεύσεων των επαγγελματιών και του Ιδρύματος Θάλασσα στο 2⁰ θεματικό εργαστήρι για την παράκτια αλιεία (22/11/23).

Οι απαιτήσεις ξέσπασαν χρονικά και συνδέθηκαν με την εφαρμογή της Υ.Α. 65/23344/25-1-2024 (ΦΕΚ 789/Β/2024) που αφορά το ηλεκτρονικό ζύγισμα των αλιευμάτων πριν την εκφόρτωση και τη συμμόρφωση με τον ΕΚ.

Η διαπραγμάτευση για το πάγωμα της ΥΑ 65/23344/25-1-2024 συνιστά ανυπεράσπιστη άμυνα ελλείψει ουσιαστικών επιχειρημάτων και προμηνύεται ότι δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη εφόσον αφορά συμμόρφωση της χώρας μας προς τον ΕΚ.

Στις διαπραγματεύσεις όμως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.

Η πρόταση για την πάταξη του παρεμπορίου που δαιμονοποιεί την ερασιτεχνική αλιεία, ανασύρθηκε από το αρχείο των συζητήσεων της 22/11/23, στο 2⁰ θεματικό εργαστηρι για την παράκτια αλιεία, του Ιδρύματος Θάλασσα. Χρησιμοποιήθηκε ως η εναλλακτική πρόταση που συνιστά επιθετική στρατηγική και αντιπερισπασμό στο πεδίο της διαπραγμάτευσης.

Καθώς φαίνεται το ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ δεν είναι το ζητούμενο. Ο στόχος της απέλπιδος προσπάθειας των επαγγελματιών είναι να παγώσει η ΥΑ για το ηλεκτρονικό ζύγισμα ανά είδος πριν την εκφόρτωση.

Για τον περιορισμό του παρεμπορίου υπάρχουν άλλες προτάσεις. Όπως πχ η επαναφορά της ερασιτεχνικής άδειας αλιείας, το μητρώο ερασιτεχνών αλιέων καθώς και η επέκταση εφαρμογής της καταγραφής και της ιχνηλασιμοτητας στην ερασιτεχνική αλιεία.

Η προστασία του περιβάλλοντος δεν πρέπει να εκφράζεται μέσα από την προστασία του εισοδήματος της μιας επαγγελματικής ομάδας που βλέπει τους φυσικούς πόρους ως "μεροκάματο" η της άλλης που τους βλέπει ως ψυχαγωγία.

Το παράλογο του ισχυρισμού να επιβληθεί η αποδοχή ότι οι φυσικοί πόροι των θαλασσών αποτελούν ιδιοκτησία και το "μεροκάματο" μιας επαγγελματικής ομάδας καθώς και η επιμονή της να επιβάλει τους κανόνες διαχείρισης προς όφελος της δεν είναι πρωτόγνωρο.

Η ηγεμονική αντίληψη περί της διαχείρισης των φυσικών πόρων εκ μέρους των διαφόρων ΜΚΟ, επιχειρηματικών και επαγγελματικών φορέων είναι το πλέον σύνηθες φαινόμενο.

Αναζητώντας τις ρίζες του προβλήματος, η οικολογική κρίση ερμηνεύεται, εν τέλει, ως η αντανάκλαση μιας έμφυτης σύγκρουσης ανάμεσα στην ανθρωπότητα ως σύνολο και το υπόλοιπο του φυσικού κόσμου.

Οι απόψεις. που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί απο εκπροσώπους της ηγεσίας της κεντρικής και τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και συγκεκριμένων επιχειρηματικών φορέων με ηγεμονικό ρόλο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ελλάδα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το ενοποιητικό σημείο γύρω από το οποίο συγκροτείται η κυρίαρχη αντίληψη συνίσταται στην αποδέσμευση της σημερινής οικολογικής κρίσης από τον ιστορικά συγκεκριμένο τρόπο παραγωγής.

Οι κοινωνικές συγκρούσεις δεν αφορούν μόνο την κατοχή πλούτου αλλά και την κατοχή κοινωνικής δύναμης ανάμεσα στις κυρίαρχες ομάδες, που θέλουν την διατήρηση των δεδομένων σχέσεων, και στις κυριαρχούμενες ομάδες που επιδιώκουν την ανατροπή.

Ο πολιτικός χειρισμός των εν λόγω συγκρούσεων από την ελληνική πολιτεία συνέβαλε στην πολιτική χειραγώγηση τους ώστε να δικαιολογηθεί η κρατική αποτυχία προστασίας μιας περιοχής αλλά και να προωθηθεί η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της

Το ερώτημα της ανθρώπινης επιβίωσης και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος από το ζήτημα του ελέγχου των φυσικών πόρων και της άνισης κατανομής τους τόσο μεταξύ των διαφόρων κρατών όσο και μεταξύ των διαφορετικών τάξεων και κοινωνικών ομάδων.